Winnaars en verliezers van NAFTA

De Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) is een pact dat de meeste handelsbelemmeringen tussen de VS, Canada en Mexico opheft die op 1 januari 1994 in werking zijn getreden. Sommige bepalingen zijn onmiddellijk ten uitvoer gelegd; anderen waren gespreid over de volgende 15 jaar.

De problemen met NAFTA

Nu in zijn 25e jaar staat de toekomst van het pact ter discussie. De Amerikaanse president Donald Trump schold ertegen tijdens zijn campagne en beloofde opnieuw te onderhandelen over de deal en het 'op te scheuren' als de VS de gewenste concessies niet zouden krijgen. Volgens de Amerikaanse handelsvertegenwoordiger Robert Lighthizer is het doel van de administratie om "het bloeden te stoppen" van handelstekorten, fabriekssluitingen en banenverlies door te streven naar zwaardere arbeids- en milieubescherming in Mexico en het afschaffen van het "hoofdstuk 19 geschillenbeslechtingsmechanisme", een Canadese favoriet en een doorn in de kant van de Amerikaanse houtindustrie.

Tijdens de besprekingen is vooruitgang geboekt op een aantal punten die worden besproken - bepalingen inzake telecommunicatie, geneesmiddelen, chemische stoffen, digitale handel en corruptiebestrijding. De manier waarop de herkomst van auto-inhoud wordt gemeten, is echter naar voren gekomen als een knelpunt, omdat de VS vreest voor een toevloed van Chinese auto-onderdelen. De gesprekken worden verder gecompliceerd door een geval van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) dat Canada in december tegen de VS heeft aangespannen.

Terugtrekken uit het blok zou een relatief eenvoudig proces zijn, volgens artikel 2205 van het NAFTA-verdrag: "Een partij kan zich uit deze overeenkomst terugtrekken zes maanden nadat zij de andere partijen schriftelijk in kennis heeft gesteld van intrekking. Als een partij zich terugtrekt, de overeenkomst blijven van kracht voor de overige partijen. " Experts zijn het niet eens over de vraag of Trump de goedkeuring van het Congres nodig heeft om de overeenkomst op te zeggen.

Waarom beschouwen Trump en veel van zijn aanhangers NAFTA als 'de slechtste handelsovereenkomst ooit', terwijl anderen de belangrijkste tekortkoming zien als een gebrek aan ambitie - en de oplossing als nog meer regionale integratie? Wat is er beloofd? Wat is afgeleverd? Wie zijn de winnaars van NAFTA en wie zijn de verliezers?

Wat heeft NAFTA bereikt?

De structuur van NAFTA was om de grensoverschrijdende handel in Noord-Amerika te vergroten en economische groei op te bouwen voor de betrokken partijen. Laten we beginnen met een korte blik te werpen op deze twee kwesties.

Handelsvolumes

Het directe doel van NAFTA was om de grensoverschrijdende handel in Noord-Amerika te vergroten, en in dat opzicht is het ongetwijfeld gelukt. Door de tarieven te verlagen of op te heffen en sommige niet-belemmeringsbarrières te verminderen, zoals vereisten voor Mexicaanse lokale inhoud, heeft NAFTA een toename van handel en investeringen teweeggebracht. Het grootste deel van de stijging kwam van de handel tussen VS en Mexico, die in 2015 $ 481, 5 miljard bedroeg, en de handel tussen VS en Canada, die in totaal $ 518, 2 miljard bedroeg. De handel tussen Mexico en Canada, hoewel veruit het snelst groeiende kanaal tussen 1993 en 2015, bedroeg slechts $ 34, 3 miljard.

Dat gecombineerde $ 1, 0 biljoen aan trilaterale handel is sinds 1993 in nominale termen met 258, 5% toegenomen. De echte - dat wil zeggen inflatie gecorrigeerde - de stijging was 125, 2%.

Het is waarschijnlijk veilig om NAFTA ten minste een deel van het krediet te geven voor het verdubbelen van de reële handel tussen de ondertekenaars. Helaas is dat het einde van de eenvoudige beoordeling van de effecten van de deal.

Economische groei

Van 1993 tot 2015 groeide het reële bruto binnenlands product (bbp) per hoofd van de VS met 39, 3% tot $ 51.638 (2010 USD). Het BBP per hoofd van de bevolking groeide met 40, 3% tot $ 50, 001 en het Mexicaanse BBP groeide met 24, 1% tot $ 9.511. Met andere woorden, de productie van Mexico per persoon is langzamer gegroeid dan die van Canada of de VS, ondanks het feit dat het in eerste instantie amper een vijfde van zijn buren was. Normaal gesproken zou men verwachten dat de groei van een opkomende markteconomie die van ontwikkelde economieën overtreft.

Kunnen we het weten ">

Betekent dit dat Canada en de VS NAFTA's winnaars zijn en Mexico de verliezer? Misschien, maar zo ja, waarom debuteerde Trump zijn campagne in juni 2015 met: "Wanneer verslaan we Mexico aan de grens? Ze lachen ons uit, om onze domheid. En nu slaan ze ons economisch"?

Omdat Mexico in zekere zin de VS aan de grens verslaat. Voorafgaand aan NAFTA was de handelsbalans in goederen tussen de twee landen bescheiden ten gunste van de VS Vandaag verkoopt Mexico bijna $ 60 miljard meer aan de VS dan het koopt van zijn noordelijke buur. NAFTA is een enorme en enorm gecompliceerde deal; kijken naar economische groei kan tot een conclusie leiden, terwijl kijken naar de handelsbalans tot een andere leidt.

Zelfs als de effecten van NAFTA niet gemakkelijk te zien zijn, zijn enkele winnaars en verliezers echter redelijk duidelijk.

Amerikaanse werkloosheidspercentages

Toen Bill Clinton de wet ondertekende die NAFTA in 1993 machtigde, zei hij dat de handelsovereenkomst "banen betekent. Amerikaanse banen en goedbetaalde Amerikaanse banen." Zijn onafhankelijke tegenstander bij de verkiezingen van 1992, Ross Perot, had gewaarschuwd dat de vlucht van banen over de zuidelijke grens een "gigantisch zuigend geluid" zou produceren.

Met 4, 1% in december is het werkloosheidspercentage lager dan eind 1993 (6, 5%). Het daalde gestaag van 1994 tot 2001, en hoewel het opliep na de uitbarsting van de technische bubbel, bereikte het zijn pre-NAFTA-niveau niet opnieuw tot oktober 2008. De gevolgen van de financiële crisis hielden het tot 6, 5% tot maart 2014.

Het vinden van een direct verband tussen NAFTA en algemene werkgelegenheidstrends is moeilijk. Het gedeeltelijk door de unie gefinancierde instituut voor economisch beleid schatte dat in 2014 851.700 netto banen waren verplaatst door het handelstekort van de VS met Mexico, dat eind 2013 0, 6% van de Amerikaanse beroepsbevolking bedroeg. In een rapport uit 2015 heeft het Congresonderzoek Service (CRS) zei dat NAFTA "niet het enorme banenverlies veroorzaakte dat door de critici werd gevreesd". Anderzijds stond het toe dat "in sommige sectoren de handelsgerelateerde effecten aanzienlijker hadden kunnen zijn, vooral in die sectoren die meer blootstonden aan het verwijderen van tarifaire en niet-tarifaire handelsbelemmeringen, zoals textiel, kleding, automobiel- en landbouwindustrie. "

Productie banen in de VS.

De implementatie van NAFTA viel samen met een daling van de werkgelegenheid in de industrie met 30%, van 17, 7 miljoen banen eind 1993 tot 12, 3 miljoen eind 2016.

Of NAFTA rechtstreeks verantwoordelijk is voor deze daling is echter moeilijk te zeggen. De auto-industrie wordt meestal beschouwd als een van de zwaarst getroffen door de overeenkomst; hoewel de Amerikaanse voertuigmarkt onmiddellijk werd opengesteld voor Mexicaanse concurrentie, groeide de werkgelegenheid in de sector jarenlang na de introductie van NAFTA, met een piek van bijna 1, 3 miljoen in oktober 2000. Jobs begon op dat punt weg te glijden en de verliezen werden groter met de financiële crisis. Op het dieptepunt in juni 2009 had de Amerikaanse autofabriek slechts 623.000 mensen in dienst. Hoewel dat cijfer sindsdien is gestegen tot 948.000, blijft het 27% onder het pre-NAFTA-niveau.

Anekdotisch bewijs ondersteunt het idee dat deze banen naar Mexico zijn gegaan. Lonen in Mexico zijn een fractie van wat ze in de VS zijn. Alle grote Amerikaanse autofabrikanten hebben nu fabrieken ten zuiden van de grens, en voorafgaand aan Trump's twittercampagne tegen offshoring waren enkelen openlijk van plan meer banen naar het buitenland te verzenden. Hoewel het banenverlies moeilijk te ontkennen is, zijn ze misschien minder ernstig dan in een hypothetische NAFTA-vrije wereld.

De CRS merkt op dat "veel economen en andere waarnemers NAFTA hebben gecrediteerd voor het helpen van de Amerikaanse maakindustrie, met name de Amerikaanse auto-industrie, om wereldwijd concurrerender te worden door de ontwikkeling van toeleveringsketens." Carmakers hebben hun hele operaties niet naar Mexico verplaatst; ze spreiden zich nu over de grens. Een werkdocument uit 2011 van het Hong Kong Institute for Monetary Research schat dat een Amerikaanse import uit Mexico 40% Amerikaanse inhoud bevat. Voor Canada is het overeenkomstige cijfer 25%. Ondertussen is het 4% voor China en 2% voor Japan.

Hoewel duizenden Amerikaanse autobedrijven ongetwijfeld hun baan verloren als gevolg van NAFTA, hadden ze het misschien slechter zonder kunnen stellen. Door supply chains in Noord-Amerika te integreren, werd het behouden van een aanzienlijk deel van de productie in de VS een optie voor autofabrikanten. Anders hebben ze mogelijk niet kunnen concurreren met Aziatische rivalen, waardoor er nog meer banen zijn verdwenen. "Zonder de mogelijkheid om lagerbetaalde banen naar Mexico te verplaatsen, zouden we de hele industrie hebben verloren", vertelde econoom Gordon Hanson van UC San Diego in maart 2016 aan de New York Times. Anderzijds is het misschien onmogelijk om te weten wat gebeurde in een hypothetisch scenario.

De productie van kleding is een andere industrie die bijzonder zwaar werd getroffen door offshoring. De totale werkgelegenheid in de sector is sinds de ondertekening van de NAFTA met bijna 85% gedaald, maar volgens het Commerce Department was Mexico van januari tot november 2016 slechts de zesde grootste bron van textielimport ($ 4, 1 miljard), achter China ($ 35, 9 b), Vietnam ($ 10, 5 miljard), India ($ 6, 7 miljard), Bangladesh ($ 5, 1 miljard) en Indonesië ($ 4, 6 miljard). Niet alleen zijn geen van deze andere landen lid van NAFTA - niemand heeft een vrijhandelsovereenkomst met de VS.

De Amerikaanse consumentenprijzen

Een belangrijk punt dat vaak verloren gaat bij de beoordeling van de effecten van NAFTA zijn de effecten op de prijzen. De Consumer Price Index (CPI), een maat voor inflatie op basis van een mandje met goederen en diensten, steeg met 65, 6% van december 1993 tot december 2016, volgens het Bureau of Labor Statistics (BLS). In dezelfde periode daalden de kledingprijzen echter met 7, 5%. Toch is de daling van de kledingprijzen niet eenvoudiger om rechtstreeks op NAFTA te pinnen dan de daling van de kledingproductie.

Omdat mensen met lagere inkomens een groter deel van hun inkomsten uitgeven aan kleding en andere goederen die goedkoper zijn om te importeren dan om in eigen land te produceren, zouden ze waarschijnlijk het meest te lijden hebben van een wending naar protectionisme - net als velen van hen door handelsliberalisering. Volgens een studie uit 2015 van Pablo Fajgelbaum en Amit K. Khandelwal, zou het gemiddelde reële inkomensverlies als gevolg van het volledig afsluiten van de handel 4% zijn voor de best verdienende 10% van de Amerikaanse bevolking, maar 69% voor de armste 10%.

Amerikaanse immigratienummers

Een deel van de rechtvaardiging voor NAFTA was dat het de illegale immigratie van Mexico naar de VS zou verminderen. Het aantal Mexicaanse immigranten - ongeacht hun wettelijke status - dat in de VS woonde verdubbelde bijna van 1980 tot 1990, toen het een ongekende 4, 3 miljoen bereikte. Boosters voerden aan dat het verenigen van de Amerikaanse en Mexicaanse markten zou leiden tot geleidelijke convergentie van lonen en levensstandaard, waardoor het motief van Mexicanen om de Rio Grande over te steken, wordt verminderd. De toenmalige president van Mexico, Carlos Salinas de Gortiari, zei dat het land 'goederen zou exporteren, geen mensen'.

In plaats daarvan is het aantal Mexicaanse immigranten - opnieuw - meer dan verdubbeld van 1990 tot 2000, toen het 9, 2 miljoen benaderde. Volgens Pew is de stroom omgekeerd, althans tijdelijk: 140.000 meer Mexicanen verlieten de VS dan van 2009 tot 2014, waarschijnlijk vanwege de gevolgen van de financiële crisis. Een reden waarom NAFTA niet de verwachte vermindering van immigratie veroorzaakte, was de pesocrisis van 1994-1995, die de Mexicaanse economie in een recessie bracht. Een andere is dat de verlaging van de Mexicaanse maïstarieven de Mexicaanse maïsboeren er niet toe heeft aangezet andere, lucratievere gewassen te planten; het bracht hen ertoe de landbouw op te geven. Een derde is dat de Mexicaanse regering niet doorging met beloofde infrastructuurinvesteringen, die de effecten van het pact op de productie grotendeels beperkten tot het noorden van het land.

Amerikaanse handelsbalans en volume

Critici van NAFTA richten zich meestal op de handelsbalans van de VS met Mexico. Terwijl de VS een klein voordeel genieten in de handel in diensten, met een export van $ 30, 8 miljard in 2015 en een import van $ 21, 6 miljard, is de algehele handelsbalans met het land negatief als gevolg van een tekort van $ 58, 8 miljard 2016 in de handel in goederen. Dat is te vergelijken met een overschot van $ 1, 7 miljard in 1993 (in 1993 USD was het tekort in 2016 $ 36, 1 miljard).

Maar terwijl Mexico ons in economische zin 'economisch verslaat', was de invoer niet alleen verantwoordelijk voor de 264% reële groei van de handel in goederen van 1993 tot 2016. De reële uitvoer naar Mexico verdrievoudigde in die periode meer dan verdrievoudigd met 213%; de invoer overtrof hen echter met 317%.

Het saldo van de VS in dienstenhandel met Canada is positief: het importeerde in 2015 $ 30, 2 miljard en exporteerde $ 57, 3 miljard. Zijn handelsbalans is negatief - de VS importeerde $ 9, 1 miljard meer aan goederen uit Canada dan het exporteerde in 2016 - maar het overschot aan dienstenhandel overschaduwt het tekort in de handel in goederen. Het totale handelsoverschot van de VS met Canada bedroeg $ 11, 9 miljard in 2015.

De uitvoer van reële goederen naar Canada groeide met 50% van 1993 tot 2016; de invoer van reële goederen groeide met 41%. Het lijkt erop dat NAFTA de handelspositie van de VS ten opzichte van Canada heeft verbeterd. In feite hadden de twee landen al sinds 1988 een vrijhandelsovereenkomst gesloten, maar het patroon is van kracht: het tekort van de VS op het gebied van handelswaar met Canada was in 1987 nog groter dan in 1993.

Amerikaanse economische groei

Als NAFTA enig netto-effect had op de algemene economie, was het nauwelijks waarneembaar. In een rapport van het Congressional Budget Office uit 2003 werd geconcludeerd dat de deal "het jaarlijkse Amerikaanse BBP verhoogde, maar met een zeer klein bedrag - waarschijnlijk niet meer dan een paar miljard dollar of een paar honderdsten van een procent." De CRS citeerde dat rapport in 2015 en suggereerde dat het niet tot een andere conclusie was gekomen.

NAFTA vertoont het klassieke vrijhandelsvraagstuk: diffuse voordelen met geconcentreerde kosten. Terwijl de economie als geheel misschien een lichte boost heeft gezien, ondervonden bepaalde sectoren en gemeenschappen een ernstige ontwrichting. Een stad in het zuidoosten verliest honderden banen als een textielfabriek sluit, maar honderdduizenden mensen vinden hun kleding iets goedkoper. Afhankelijk van hoe je het kwantificeert, is de totale economische winst waarschijnlijk groter maar nauwelijks waarneembaar op individueel niveau; het totale economische verlies is klein in het grote geheel, maar verwoestend voor diegene die het rechtstreeks treft.

NAFTA in Mexico

Voor optimisten in Mexico in 1994 leek NAFTA veelbelovend te zijn. De deal was in feite een uitbreiding van de vrijhandelsovereenkomst tussen Canada en de VS van 1988 en het was de eerste die een opkomende markteconomie aan ontwikkelde ontwikkelde. Het land heeft onlangs zware hervormingen ondergaan en is begonnen met de overgang van het soort economisch beleid dat eenpartijstaten voeren naar orthodoxie op de vrije markt. NAFTA-aanhangers betoogden dat het binden van de economie aan die van haar rijkere noordelijke buren die hervormingen zou vasthouden en de economische groei zou stimuleren, wat uiteindelijk zou leiden tot convergentie van de levensstandaard tussen de drie economieën.

Valutacrisis in Mexico

Bijna onmiddellijk sloeg een valutacrisis toe. Tussen het vierde kwartaal van 1994 en het tweede kwartaal van 1995 kromp het BBP in lokale valuta met 9, 5%. Ondanks de voorspelling van president Salinas dat het land "goederen, niet mensen" zou gaan exporteren, versnelde de emigratie naar de VS. Naast de recessie droeg de afschaffing van maïstarieven bij aan de uittocht: volgens een rapport uit 2014 van het links leunende Centrum voor Economisch en Beleidsonderzoek (CEPR) daalde de werkgelegenheid voor gezinsbedrijven met 58%, van 8, 4 miljoen in 1991 tot 3, 5 miljoen in 2007. Door groei in andere agrarische sectoren bedroeg het nettoverlies 1, 9 miljoen banen.

CEPR betoogt dat Mexico een output per hoofd van de bevolking op gelijke voet met die van Portugal had kunnen bereiken als het groeipercentage van 1960-1980 had vastgehouden. In plaats daarvan sloeg het het 18e slechtste cijfer van 20 Latijns-Amerikaanse landen, met een gemiddelde groei van slechts 0, 9% per jaar van 1994 tot 2013. Het armoedecijfer van het land was van 1994 tot 2012 vrijwel ongewijzigd.

Economische hervormingen in Mexico

NAFTA lijkt vast te zitten in enkele van de economische hervormingen in Mexico: het land heeft sinds de recessie van 1994-1995 geen genationaliseerde industrieën of enorme budgettaire tekorten opgelopen. Maar veranderingen in de oude economische modellen gingen niet gepaard met politieke veranderingen - althans niet onmiddellijk. Jorge Castañeda, die als minister van Buitenlandse Zaken van Mexico diende tijdens het bestuur van Vicente Fox Quesada, stelde in een artikel in Buitenlandse Zaken van december 2013 dat NAFTA "levensondersteuning" bood aan de Institutional Revolutionary Party (PRI), die sinds 1929 zonder onderbreking aan de macht was. Fox, een lid van de National Action Party, brak PRI's streep door president te worden in 2000.

Productie in Mexico

De ervaring van Mexico met NAFTA was echter niet allemaal slecht. Het land werd een autofabriek, met General Motors Co. (GM), Fiat Chrysler Automobiles NV (FCAU), Nissan Motor Co., Volkswagen AG, Ford Motor Co. (F), Honda Motor Co. (HMC), Toyota Motor Co. (TM) en tientallen anderen die in het land actief zijn - en niet te vergeten honderden fabrikanten van onderdelen. Deze en andere industrieën hebben hun groei gedeeltelijk te danken aan de meer dan een viervoudige reële toename van de directe buitenlandse investeringen van de VS in Mexico sinds 1993. Anderzijds is de directe buitenlandse investeringen in Mexico uit alle bronnen (de VS is meestal de grootste volgens Castañeda blijft achter bij andere Latijns-Amerikaanse economieën als aandeel van het BBP.

Geleid door de auto-industrie, de grootste exportcategorie, handhaven Mexicaanse fabrikanten een handelsoverschot van $ 58, 8 miljard in goederen met de VS; vóór NAFTA was er een tekort. Ze hebben ook bijgedragen aan de groei van een kleine, goed opgeleide middenklasse: Mexico had in 2015 ongeveer 9 ingenieurs per 10.000 mensen, vergeleken met 7 in de VS

Mexicaanse invoer

Ten slotte heeft de toename van de Mexicaanse invoer uit de VS de prijzen van consumptiegoederen verlaagd, wat heeft bijgedragen tot een bredere welvaart: "als Mexico een middenklasse-samenleving is geworden, zoals velen nu beweren, " schreef Castañeda in 2013, "is dit grotendeels te wijten aan deze transformatie. " Toch concludeert hij dat NAFTA 'praktisch geen enkele economische belofte heeft waargemaakt'. Hij pleit voor een meer omvattende deal, met voorzieningen voor energie, migratie, veiligheid en onderwijs - "meer NAFTA, niet minder." Dat lijkt vandaag onwaarschijnlijk.

Canadese handel

Canada kende een meer bescheiden toename van de handel met de VS dan Mexico als gevolg van NAFTA, met een voor inflatie gecorrigeerde 63, 5% (de handel tussen Canada en Mexico blijft te verwaarlozen). In tegenstelling tot Mexico geniet het geen handelsoverschot met de VS; terwijl het meer goederen aan de VS verkoopt dan het koopt, brengt een aanzienlijk tekort aan dienstenhandel met zijn zuidelijke buur het totale saldo op - $ 11, 9 miljard in 2015.

Canada kende tussen 1993 en 2013 een reële stijging van de directe buitenlandse investeringen van de VS tussen 1993 en 2013, en het reële bbp per hoofd groeide sneller - net nauwelijks - dan zijn buurlanden van 1993 tot 2015, hoewel het ongeveer 3, 2% lager blijft.

Net als bij de VS en Mexico heeft NAFTA de meest extravagante beloften van de Canadese boosters niet waargemaakt; noch bracht het de ergste angsten van zijn tegenstanders teweeg. De Canadese auto-industrie heeft geklaagd dat lage Mexicaanse lonen banen uit het land hebben overgeheveld: toen General Motors 625 banen bij een fabriek in Ontario schraapte om ze in januari naar Mexico te verplaatsen, gaf NIFTA de schuld aan Unifor, de grootste vakbond van het land. Jim Stanford, een econoom die voor de vakbond werkt, vertelde CBC News in 2013 dat NAFTA een "productiecatastrofe in het land" had veroorzaakt.

Canadese olie-export

Aanhangers noemen soms olie-export als bewijs dat NAFTA Canada heeft geholpen: volgens MIT's Observatory of Economic Complexity importeerden de VS in 1993 voor 37, 8 miljard dollar aan ruwe olie, waarvan 18, 4% afkomstig was uit Saoedi-Arabië en 13, 2% afkomstig uit Canada . In 2015 verkocht Canada de VS $ 49, 8 miljard, of 41% van de totale invoer van ruwe olie. In reële termen groeide de Canadese verkoop van olie aan de VS in die periode met 527% en is sinds 2006 de grootste leverancier van de VS.

Amerikaanse invoer van ruwe olie, 1993: USD 37, 8 miljard USD

Amerikaanse invoer van ruwe olie, 2015: USD 120 miljard USD

Bron: MIT

Aan de andere kant heeft Canada de VS al 99% of meer van zijn totale olie-export verkocht: dat deed het al voordat de twee landen in 1988 een vrijhandelsovereenkomst sloten. Met andere woorden, NAFTA lijkt niet veel te hebben gedaan om de Amerikaanse markt te openen voor Canadese ruwe olie. Het stond al wijd open; Canadezen produceerden net meer.

Over het algemeen was NAFTA noch verwoestend noch transformerend voor de Canadese economie. Tegenstanders van de vrijhandelsovereenkomst van 1988 hadden gewaarschuwd dat Canada een verheerlijkte 51e staat zou worden. Hoewel dat niet gebeurde, heeft Canada de productiviteitskloof met de VS ook niet dichtgemaakt: het BBP van Canada per gewerkt uur was 74% van dat van de VS in 2012, volgens de OESO.

China, Tech en de crisis

Een eerlijke beoordeling van NAFTA is moeilijk omdat het onmogelijk is om elke andere variabele constant te houden en de effecten van de deal in een vacuüm te bekijken. De snelle opkomst van China om 's werelds nummer één exporteur van goederen te worden en de op één na grootste economie vonden plaats terwijl de bepalingen van NAFTA van kracht werden. De MIT kocht volgens MIT slechts 5, 8% van zijn invoer uit China in 1993; in 2015 kwam 21% van de invoer uit het land.

Hanson, David Autor en David Dorn beweerden in een paper uit 2013 dat de sterke toename van de importconcurrentie van 1990 tot 2007 "een kwart van de gelijktijdige daling van de werkgelegenheid in de Amerikaanse industrie verklaart". Hoewel ze erkenden dat Mexico en andere landen 'ook van belang kunnen zijn voor de resultaten van de Amerikaanse arbeidsmarkt', was hun focus zonder twijfel China; het land trad - controversieel - in 2001 toe tot de Wereldhandelsorganisatie, maar het is geen partij bij de NAFTA. Ondertussen zag Japan zijn aandeel in de Amerikaanse invoer dalen van 19% naar 6% van 1993 tot 2015. Japan is ook geen partij bij NAFTA.

Amerikaanse invoer naar oorsprong, 1993: USD 542 miljard USD

Amerikaanse invoer naar herkomst, 2015: USD 2, 16 biljoen USD

Bron: MIT

Andere bijdragende factoren

NAFTA wordt vaak de schuld gegeven voor dingen die niet haar schuld konden zijn: in 1999 schreef de Christian Science Monitor over een stad in Arkansas dat het "zou instorten, zoals sommigen zeiden, zoals zoveel spooksteden in NAFTA die naaldhandel en productiebanen verloren naar plaatsen zoals zoals Sri Lanka of Honduras. " Sri Lanka en Honduras zijn geen partij bij de overeenkomst.

Toch is er iets aan deze samensmelting van NAFTA met globalisering, groot geschreven. De deal "startte een nieuwe generatie handelsovereenkomsten op het westelijk halfrond en andere delen van de wereld", schrijft de CRS, zodat "NAFTA" begrijpelijk - zo niet correct - stenografie is geworden voor 20 jaar brede diplomatieke, politieke en commerciële consensus dat vrijhandel over het algemeen een goede zaak is.

Het isoleren van de effecten van NAFTA is ook moeilijk vanwege snelle technologische veranderingen: de supercomputers van de jaren negentig hadden een fractie van de verwerkingskracht van de smartphones van vandaag en het internet was nog niet volledig gecommercialiseerd toen NAFTA werd ondertekend. De reële productieproductie in de VS steeg van 1993% tot 2016, zelfs toen de werkgelegenheid in de sector kelderde; beide trends zijn grotendeels te wijten aan automatisering. Het CRS citeert Hanson, die technologie op de tweede plaats zet na China wat betreft de gevolgen voor de werkgelegenheid sinds 2000. NAFTA is volgens hem "veel minder belangrijk".

Ten slotte hebben drie afzonderlijke gebeurtenissen grote gevolgen gehad voor de Noord-Amerikaanse economie, en geen daarvan kan worden herleid tot NAFTA. De buste van de technische bubbel zorgde voor groei. De aanslagen van 11 september leidden tot een harde aanpak van grensovergangen, met name tussen de VS en Mexico, maar ook tussen de VS en Canada: Michael Wilson, de Canadese minister van internationale handel van 1991 tot 1993, schreef in een artikel van Buitenlandse Zaken 2013 dat- de overtochten van de VS naar Canada daalden van 2000 tot 2012 met bijna 70% tot een dieptepunt van vier decennia.

Ten slotte had de financiële crisis van 2008 een diepgaande invloed op de wereldeconomie, waardoor het moeilijk was om het effect van één handelsovereenkomst vast te stellen. Buiten bepaalde industrieën, waar het effect nog steeds niet helemaal duidelijk is, had NAFTA een beetje duidelijke impact - goed of slecht - op de Noord-Amerikaanse economieën. Dat het nu dreigt te worden gesloopt, heeft waarschijnlijk weinig te maken met zijn eigen verdiensten of gebreken, en veel meer met automatisering, de opkomst van China en de politieke gevolgen van 11 september en de financiële crisis van 2008.