De invloed van OPEC op de wereldwijde olieprijzen

Op de korte termijn heeft de Organisatie van aardolie-exporterende landen (OPEC) een aanzienlijke invloed op de olieprijs. Op lange termijn is het vermogen om de olieprijs te beïnvloeden vrij beperkt, vooral omdat individuele landen andere prikkels hebben dan de OPEC als geheel.

Als OPEC-landen bijvoorbeeld niet tevreden zijn met de olieprijs, is het in hun belang om het aanbod van olie te verminderen zodat de prijzen stijgen. Geen enkel land wil het aanbod echter verminderen, omdat dit lagere inkomsten zou betekenen. Idealiter willen ze dat de olieprijs stijgt terwijl ze de inkomsten verhogen. Dit probleem doet zich vaak voor wanneer OPEC belooft het aanbod te verminderen, wat een onmiddellijke piek in de olieprijs veroorzaakt. Na verloop van tijd wordt de prijs lager wanneer het aanbod niet zinvol wordt verlaagd.

Anderzijds kan OPEC besluiten het aanbod te vergroten. Op 21 juni 2018 kwam OPEC in Wenen bijeen en kondigde aan dat ze het aanbod zouden vergroten. Een grote reden hiervoor is vanwege de extreem lage output van mede OPEC-lid Venezuela. Rusland en Saoedi-Arabië zijn grote voorstanders van een toenemend aanbod, terwijl Iran dat niet is.

Uiteindelijk bepalen de krachten van vraag en aanbod het prijsevenwicht, hoewel OPEC-aankondigingen de olieprijs tijdelijk kunnen beïnvloeden door de verwachtingen te veranderen. Een geval waarin de verwachtingen van OPEC zouden worden gewijzigd, is wanneer het aandeel in de wereldolieproductie daalt, met nieuwe productie van buiten de naties zoals de VS en Canada.

Brent ruwe olie kost vanaf juni 2018 $ 74 per vat, terwijl WTI ruwe olie $ 67 per vat kost - een enorme verbetering ten opzichte van de omstandigheden na de oliecrisis in 2014-2015 toen een overaanbod de prijzen liet dalen tot $ 40- $ 50 per vat. Olieprijsschommelingen creëerden enorme prikkels voor innovatie in nieuwe productietechnieken die leidden tot oliewinning en effectievere boormethoden.