De oorsprong van de Puerto Ricaanse schuldencrisis

In een twee jaar durende saga heeft het Amerikaanse grondgebied van Puerto Rico vele pogingen gedaan om zijn schuldenlast te verminderen en zijn economie te redden. Het bleek echter niet succesvol en de gouverneur, Ricardo Rossello, verplaatste de crisis begin mei naar een vorm van faillissementsrechtbank. Met meer dan $ 70 miljard aan obligatieverplichtingen en $ 49 miljard aan niet-gefinancierde pensioenen, is dit de grootste regering die faillissement zoekt in de Amerikaanse geschiedenis.

In maart stelde de gouverneur een nieuwe deal voor om de schuld van het belangrijkste nutsbedrijf, Puerto Rico Electric Power Authority (PREPA), te herstructureren, dat $ 9 miljard of bijna 13% van de totale uitstaande obligatieschuld vertegenwoordigt. Hoewel het plan van Rosello werd ondersteund door de federale toezichtsraad (die vorig jaar werd benoemd door de toenmalige president Obama) om Puerto Rico uit deze schuldenval te navigeren, werd het door schuldeisers bestreden.

"Het is van invloed op de bredere herstructureringsonderhandelingen die Puerto Rico van plan is te voeren. Dus we zijn erg bezorgd over wat er gebeurt in Prepa. We zijn erg bezorgd over de mogelijkheid dat die deal uit elkaar valt, " Steven Spencer, Houlihan Lokey, adviseur van crediteuren Franklin Advisers Inc. en Oppenheimer Funds Inc. zeiden destijds.

Het eilandgebied had tot 1 mei de tijd om een ​​deal met zijn schuldeisers te onderhandelen, op welk moment een door de rechtbank verleend verblijf zou vervallen en schuldeisers in staat zou stellen om een ​​proces aan te spannen. Op 2 mei hebben verschillende schuldeisers een rechtszaak aangespannen. De nieuwste ontwikkeling is dat een Amerikaanse rechter een betaling van $ 16 miljoen op 1 juni heeft bevroren om schuldeisers de kans te geven om vorderingen op de fondsen te procederen.

Om dit in perspectief te plaatsen, vertegenwoordigt het geld dat Puerto Rico verschuldigd is bijna 70% van het bruto binnenlands product (BBP) van het grondgebied. Ter vergelijking: de gemiddelde schuldquote voor de staten in de Verenigde Staten is 17%. De escalerende schuld van het gebied in combinatie met de verzwakkende economie zorgde ervoor dat drie grote ratingbureaus in 2014 de schuld van Puerto Rico verlaagden naar non-investment grade, ook wel junk-status genoemd. Deze downgrade leidde tot versnellingsclausules bij veel schuldeisers van het grondgebied; wanneer dit gebeurt, zijn de hoofdsom- en rentebetalingen op schulden veel eerder verschuldigd. Helaas voor Puerto Rico zijn de inkomsten onvoldoende om zijn schuld volgens het oorspronkelijke schema te betalen, laat staan ​​een versneld schema.

Vorig jaar verscheen Lin-Manuel Miranda, de geest achter Tony en Pulitzer Prize-winnende toneelstuk Hamilton, afgelopen week vanavond met John Oliver om de aandacht te vestigen op de financiële crisis in Puerto Rico. Hij rapte: "Hopelijk op het komische proefschrift van John Oliver resoneert met het congres dat ons in deze situatie heeft gebracht, samen met aangiftes van suïcidale belastingprikkels ..." De kunstenaar grapte zelfs dat hij bereid zou zijn op te treden in het huis van Paul Ryan omwille van het geboorteland van zijn ouders.

Origins

De Puerto Ricaanse schuldencrisis heeft vele oorzaken. Het meest opvallend is dat investeerders in Puerto Ricaanse gemeentelijke obligaties al jaren een gunstige fiscale behandeling genieten. Obligatiebeleggers uit alle 50 staten hebben van dit voordeel geprofiteerd door Puerto Ricaanse obligaties te kopen. Wanneer een overheid obligaties uitgeeft, leent deze effectief geld, met rente, aan obligatiehouders. Voor een groot deel ingegeven door dit belastingvoordeel, gaf Puerto Rico te veel obligatieschuld uit en begon te vertrouwen op geleende middelen van obligatie-uitgifte om zijn begroting in evenwicht te houden.

De economische achteruitgang in Puerto Rico heeft in de loop der jaren geleid tot oplopende begrotingstekorten. Het kleine eiland is slecht uitgerust voor de productie en productie van goederen. De economie werd tientallen jaren in stand gehouden door de aanwezigheid van technologie- en servicegerichte bedrijven die zich op het eiland bevonden vanwege de gunstige fiscale behandeling. Veel van de belastingvoordelen van Puerto Rico waren echter kortstondig. De Amerikaanse belastingwetgeving drong erop aan dat deze voordelen in de loop van de tijd vervallen. Toen dat begon, ontvluchtten bedrijven het eiland en haalden de economie eruit.

In vergelijking met andere staten en gebieden zijn de uitgaven voor sociale programma's onevenredig hoog in Puerto Rico. De meerderheid van de eilandbewoners ontvangt Medicare of Medicaid. Een hoog armoedecijfer in Puerto Rico betekent steevast dat veel van de inwoners op zoek zijn naar welzijn en andere voordelen voor de overheid. Het probleem wordt verder verward door het feit dat Puerto Rico veel minder federale dollars ontvangt voor sociale uitgaven dan staten met vergelijkbare bevolkingsgroepen.

Puerto Rico werpt al sinds 2005 inwoners af. De bevolking van het eiland veroudert ook. Deze gecombineerde factoren hebben de belastinggrondslag aanzienlijk verlaagd; niet alleen heeft het territorium in de 21e eeuw een toenemende schuld gekregen, maar er komen ook minder inkomsten binnen om die schuld te betalen.

De Puerto Ricaanse Bond Boom

De Jones-Shafroth Act van 1917 verleende Amerikaans staatsburgerschap aan inwoners van Puerto Rico. Het bevat ook een aantal bepalingen die de relatie van het gebied met het Amerikaanse vasteland bepalen. Een van deze bepalingen betrof Puerto Ricaanse gemeentelijke obligaties en de manieren waarop ze anders zouden worden behandeld dan obligaties uitgegeven door staten.

Rentebaten op de meeste gemeentelijke obligaties zijn onderworpen aan belastingen door verschillende overheidsniveaus, waaronder federale, nationale en lokale overheden. De belangrijkste uitzondering is wanneer een belegger een obligatie koopt die is uitgegeven door zijn woonstaat, zoals in een Floridian die een gemeentelijke obligatie in Florida koopt. Jones-Shafroth stelde Puerto Ricaanse gemeentelijke obligaties vrij van alle drie belastingniveaus; als gevolg daarvan konden inwoners van alle 50 staten en andere Amerikaanse gebieden beleggen in Puerto Ricaanse obligaties zonder rente te betalen over de inkomsten.

Het is niet verwonderlijk dat investeringsdollars in Puerto Ricaanse staatsobligaties stroomden. Dit heeft vele decennia lang geen grote problemen veroorzaakt. In de jaren zeventig begon de regering van het gebied echter obligatiegeld te gebruiken om haar begroting in evenwicht te brengen, ondanks dat het geleende middelen waren en geen daadwerkelijke inkomsten. Deze praktijk resulteerde in een snelle accumulatie van schulden, de rentebetalingen waarover Puerto Rico had gedekt door nog meer schulden uit te geven. De resulterende schuldensneeuwbal omvat een groot deel van de huidige crisis van het gebied.

Verdwijnende belastingvoordelen in Puerto Rico

In tegenstelling tot de meeste staten in de VS heeft Puerto Rico in zijn geschiedenis nooit een sterke economie ondersteund door de productie of productie van goederen. De afgelegen eilandlocatie, het kleine landoppervlak en het gebrek aan natuurlijke hulpbronnen van het gebied beletten dat het ooit een sterke productiebasis kon ontwikkelen. Een tijdje had Puerto Rico iets anders om zijn economie te stimuleren. De federale overheid creëerde een stimulans voor bedrijven om zich daar te vestigen door vrijstellingen van vennootschapsbelasting vast te stellen. Dit was vooral aantrekkelijk voor technologie- en servicegerichte bedrijven, waarvoor de afgelegen locatie en het gebrek aan middelen van Puerto Rico weinig uitdagingen vormden.

Deze fiscale voordelen waren echter niet permanent. Naarmate ze in de loop van de tijd afliepen, kozen veel bedrijven ervoor hun aanwezigheid in Puerto Ricaans te staken. De economische achteruitgang die hieruit voortvloeide, kwam neer op wat Detroit ervoer tijdens de donkerste dagen van de Big Three-inzinking. Verminderde aanwezigheid van bedrijven leidde tot een daling van het bbp, waardoor de schuldquote van het eiland verslechterde en de kredietvermindering werd versneld.

Onderdrukkende sociale uitgaven

Meer dan 60% van de Puerto Ricanen ontvangt Medicare of Medicaid. In vergelijking met andere staten met hoge percentages arme inwoners, zoals Mississippi, ontvangt Puerto Rico echter een kleine fractie federale fondsen om te helpen met sociale uitgaven. Als gevolg hiervan moet het grondgebied zijn eigen budget sterk bestemmen om geld te verstrekken voor deze programma's, samen met welzijns- en andere vangnetinitiatieven om de behoeftigen te helpen. In de afgelopen decennia hebben dalende belastinginkomsten en toenemende schulden in andere gebieden Puerto Rico gedwongen om geld te lenen om het Medicaid-programma oplosbaar te houden.

Een ander ernstig probleem komt voort uit het ondergefinancierde sociale vangnet van Puerto Rico. Omdat zoveel van de inwoners van het gebied overheidssteun ontvangen om voor gezondheidszorg te betalen, worstelen aanbieders voortdurend en worden hun werknemers onderbetaald in vergelijking met hun collega's op het vasteland. Als gevolg hiervan zijn veel van de meest bekwame gezondheidswerkers in Puerto Rico van het schip gesprongen ten gunste van lucratievere banen in andere delen van de VS

Populatie daalt

De bevolking van Puerto Rico bereikte een piek in 2005 op 3, 91 miljoen. Een US Census-schatting uit 2012 meldt dat het eiland in de tussenliggende zeven jaar meer dan 150.000 inwoners verloor. Een 2015 Pew Research Study schatte dat tussen 2011 en 2013 de netto populatie van Puerto Rico jaarlijks met 50.000 mensen daalde. Puerto Ricanen verhuizen in groten getale naar het vasteland vanwege betere economische kansen en lage vliegtickets en verhuiskosten.

Bovendien veroudert de bevolking die Puerto Rico heeft weten te behouden snel. Een vergrijzende bevolking betekent minder belastinginkomsten en hogere uitgaven. Wanneer een inwoner van Puerto Rican leeft van het personeelsbestand, verliest de overheid niet alleen belastinginkomsten uit zijn inkomen, maar moet hij vanwege de hoge armoede onder ouderen vaak geld uitgeven aan deze inwoner in de vorm van sociaal welzijn .

Het komt neer op

Hoewel dit in praktische zin een faillissementszaak is, zal het officieel niet worden genoemd omdat Puerto Rico geen toegang heeft tot hoofdstuk 9, het gebruikelijke faillissementshoofdstuk. In plaats daarvan zal het een verzoek indienen voor hulp op grond van de Puerto Rico Oversight, Management and Economic Stability Act (PROMESA), een nieuwe federale wet voor insolvente territoriale regeringen, volgens de New York Times.