Activa reserveren
Reserve-activa zijn financiële activa in vreemde valuta, aangehouden door centrale banken, die voornamelijk worden gebruikt om betalingen te salderen. Een reserve-actief moet gemakkelijk beschikbaar zijn voor monetaire autoriteiten, moet een extern fysiek actief zijn dat tot op zekere hoogte wordt beheerd door beleidsmakers en moet gemakkelijk overdraagbaar zijn.
Belangrijkste leerpunten
- Reserve-activa zijn valuta's of andere activa, zoals goud, die gemakkelijk overdraagbaar zijn en worden gebruikt om internationale transacties en betalingen in evenwicht te brengen.
- Een reserve-actief moet direct beschikbaar zijn, moet een fysiek actief zijn, moet worden beheerd door beleidsmakers en moet gemakkelijk overdraagbaar zijn.
- De Amerikaanse dollar is een reservevaluta, wat betekent dat deze wereldwijd als reserve wordt aangehouden.
Inzicht in reserve-activa
Reserveactiva omvatten valuta's, grondstoffen of ander financieel kapitaal in handen van monetaire autoriteiten, zoals centrale banken, om handelsonevenwichtigheden te financieren, de impact van wisselkoersschommelingen te controleren en andere kwesties aan te pakken onder de bevoegdheid van de centrale bank. Ze kunnen ook worden gebruikt om het vertrouwen in financiële markten te herstellen.
De Amerikaanse dollar (USD) wordt algemeen beschouwd als het overheersende actief en daarom zullen de meeste wereldwijde centrale banken een aanzienlijk aantal Amerikaanse dollars aanhouden.
Reserve-activa, volgens de handleiding voor betalingsbalansen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), moeten minimaal de volgende financiële activa omvatten:
- Goud
- Vreemde valuta: veruit de belangrijkste officiële reserve. De valuta's moeten verhandelbaar zijn (kan overal kopen / verkopen), zoals de USD of euro (EUR).
- Speciale trekkingsrechten (SDR's): Vertegenwoordig rechten om deviezen of andere reserves van andere IMF-leden te verkrijgen.
- Reservepositie bij het IMF: reserves die het land aan het IMF heeft gegeven en die direct beschikbaar zijn voor de lidstaat.
Voordat het Bretton Woods-akkoord in 1971 eindigde, gebruikten de meeste centrale banken goud als reserve. Vandaag kunnen centrale banken nog steeds goud in reserve houden, maar dit is vervangen door reserves van verhandelbare vreemde valuta. Valuta's die door centrale banken worden aangehouden, moeten gemakkelijk converteerbaar zijn, wat betekent dat de valuta een voldoende stabiele vraag (en lage controles) moet hebben om de centrale bank in staat te stellen deze te gebruiken.
Reserve-activa kunnen worden gebruikt om valutabewerkingsactiviteiten van de centrale bank te financieren. Over het algemeen is het gemakkelijker om de waarde van een valuta naar beneden te duwen dan om deze te ondersteunen, omdat het omhoogdraaien van de valuta gepaard gaat met het verkopen van reserves om binnenlandse activa te kopen. Dit kan reserves snel doorbranden. De centrale bank kan de valuta onder druk zetten door meer geld aan het systeem toe te voegen en dat geld te gebruiken om buitenlandse activa te kopen. Het nadeel van deze strategie is het potentieel voor verhoogde inflatie.
Centrale banken
De centrale bank van een land (of een groep landen), zoals de Federal Reserve in de VS, krijgt speciale privileges om toezicht te houden op geld en krediet (banksysteem) binnen het land of de zone. De centrale bank bedenkt en voert het monetaire beleid.
Aangezien internationale handel een belangrijke bepalende factor is voor het economische succes van een land, valt het beheren van reserves onder de bevoegdheid van de centrale bank.
Wanneer de valuta van een land te sterk is, kan de centrale bank stappen ondernemen om de valuta te verzwakken, zoals wanneer de Zwitserse Nationale Bank de rentetarieven verlaagde naar negatief gebied om speculatieve aankopen van de Zwitserse frank, die als een veilige haven worden beschouwd, te beteugelen.
Als een valuta te zwak is, is dit meestal een teken van verslechterende economische omstandigheden, die de centrale bank zal proberen te corrigeren met behulp van interne krediet- of geldvoorzieningscontroles, of mogelijk buitenlandse reserves verkoopt om de valuta te ondersteunen (kopen).
Voorbeeld van reserve-activa en hoe deze worden gebruikt
Tussen 2011 en 2015 heeft de Zwitserse nationale bank (SNB) een wisselkoersplafond ingevoerd en geïmplementeerd. De centrale bank wilde de koers van de Zwitserse frank (CHF) ten opzichte van de euro beperken. Een stijgende frank kan Zwitserse exporteurs schaden, omdat het voor andere Europese landen duurder wordt om hun goederen te kopen.
Het manipuleren van de prijs van een valuta, om het in dit geval te begrenzen, vereist een aantal tools. De SNB koos ervoor om franken af te drukken, wat op zichzelf meer aanbod voor franken oplevert en de prijs helpt verlagen. De SNB verkocht vervolgens die franken om de euro en andere vreemde valuta te kopen. Dit hielp de frank naar beneden te duwen, en andere valuta omhoog. Dit zorgde voor een explosie van de reserves van de SNB en tegen 2014 hadden ze ongeveer 70% van het bruto binnenlands product (bbp) in vreemde valuta verzameld.
De SNB liet de rentetarieven eind 2011 ook dalen tot 0%. In 2015 zijn de rentetarieven verder gedaald tot -0, 75%. Deze druppels ontmoedigden het kopen van franken verder.
In 2015 verliet de SNB het plafond van de frank. De frank schoot omhoog omdat de SNB niet langer frank kon blijven drukken en zijn reserves kon verhogen. Het onmiddellijke resultaat was een sterke stijging van de frank.
Begin 2015 handelde de EUR / CHF net boven 1, 2, waar het plafond was vastgesteld. Op 15 januari 2015 werd het plafond verlaten. De koers daalde onmiddellijk onder 0, 98, wat betekent dat de EUR dramatisch daalde en de CHF dramatisch steeg.
Na de sterke stijging, tussen 2015 en medio 2018, gaf de CHF het grootste deel van zijn winst terug, kort 1, 2 in april 2018. Vanaf juli 2019 blijven de rentetarieven in Zwitserland op -0, 75% en de EUR / CHF wisselkoers is in de buurt van 1.12.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.