De opkomst en toekomst van China als economische macht

James Early is een columnist voor Investopedia. De hierin geuite meningen zijn de zijne alleen en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen van Investopedia.

Sinds 2012 ben ik een frequente bezoeker van de Volksrepubliek China. Met 52 rode stempels op mijn paspoort om het te bewijzen, ben ik nog steeds verbijsterd over de incongruenties die naar me opspringen als een westerling.

Ik ben gaan accepteren dat veel tegenstrijdigheden over China nooit logisch zullen zijn voor de westerse denkwijze. Toch marcheert China, wiens Communistische Partij vandaag 70 wordt, op, tegenstrijdigheden en zo.

Hetzelfde China dat beroemd is om zijn mensenrechtenschendingen, is het China dat meer dan 800 miljoen mensen uit de armoede heeft gehaald omdat het BBP per hoofd van de bevolking is gestegen van $ 89 in 1960 tot ongeveer $ 10.000 vandaag. Het China waar kinderen op het platteland afval verbranden om warm te blijven, is hetzelfde China dat in 2017 twee miljardairs per week sloeg en waar de levensverwachting steeg van 43, 7 jaar in 1960 tot bijna 80 jaar vandaag.

Hoe je China ook ziet, tegenwoordig moet je China zien. Het kan niet worden genegeerd, vooral door beleggers.

Laten we eens kijken hoe de Chinese economie zoals we die kennen, gebeurde, van de rotsachtige vroege decennia tot heden, en tot waar het naartoe gaat.

1949: Inflatiejager Mao

Ideologie neigt tot het ontstaan ​​van belangrijke leiders, maar dat geldt ook voor inflatie. De nationalistische regering van Chiang Kai-Shek wendde zich tot de drukpers om de oorlog van 1937 met Japan en de burgeroorlog van 1946 tegen de communisten van Mao Zedong te financieren. Volgens gegevens van de libertaire denktank Foundation for Economic Education waren er in 1937 3, 6 miljard yuan in omloop. Tegen 1948 waren 5, 1 quadriljoen (het volgende nummer na een triljoen) - en dat is na een omgekeerde splitsing van 3.000.000-tegen-1. Dit, plus nationalistische corruptie, hielp de steun van het volk op Mao's manier veranderen.

1958-1962: Great Leap Forward

Mao was geen econoom. Hij was ook geen landbouwer. Tijdens de Great Leap Forward stierven maar liefst 45 miljoen mensen aan de mislukte poging van Mao om kleine familieboerderijen om te vormen tot gemeentes en ze tegelijkertijd in staalproductie te krijgen. De Chinese levensstandaard, gemeten aan de hand van de koopkrachtpariteit, daalde tussen 1958-1962 met 20%, volgens gegevens van Angus Maddison, aangehaald door de Congressional Research Service.

1966-1976: Culturele revolutie

Hij heeft 460 geleerden levend begraven. We hebben 46.000 wetenschappers levend begraven. U [intellectuelen] beschimpt ons omdat u Qin Shi Huangs bent. Je hebt ongelijk. We hebben Qin Shi Huang honderd keer overtroffen.

-Mao Zedong, 1958

Mao was niet veel voor intellectuelen, die zowel hij als Qin Shi Huang, die 2000 jaar geleden de eerste keizer van China werd door het standaardiseren van valuta, script en maateenheden, zagen als bedreigingen voor de macht. Mao's campagne om zowel culturele overblijfselen (en het traditionalisme dat ze verwekten) als academisch intellectualisme uit te roeien zorgde ervoor dat de industriële productie in 1967 met 14% daalde.

1979: Deng opent de deur

Zwarte kat ... Witte kat ... kleur doet er niet toe zolang het muizen vangt. Een tegenstelling tussen socialisme en de markteconomie bestaat niet.

-Deng Xiaoping, 1962

Deng begon het echte economische wonder van China met zijn 1979 Open Door Policy. Critici wijzen op de ironie van het 'wonder' van communistisch China dat voortkomt uit de smaak van het kapitalisme. Maar fans van China zullen zeggen dat de resultaten van China voortkomen uit effectieve hybridisatie van twee systemen.

Een kenmerk van hybridisatie zijn bijvoorbeeld staatsbedrijven (SOE's), die aanvankelijk de Chinese economie domineerden en vervolgens werden gereduceerd om vervolgens opnieuw te worden versterkt onder Xi Jinping. Democratische landen zeggen dat soevereine hulp in de vorm van verminderde concurrentie, preferentiële financiering of subsidies de Chinese bedrijven een oneerlijke boost geeft. China zegt dat dat het punt is.

Mede dankzij deze boosts wordt het Middle Kingdom middenklasse. Adviesbureau McKinsey merkt op dat 76% van de Chinese stadsbevolking tegen 2022 als middenklasse wordt beschouwd (gedefinieerd als het verdienen van $ 9.000 tot $ 34.000 per jaar, wat een redelijk leven in China mogelijk maakt). In 2000 maakte slechts 4% deze verlaging.

We zien het echter, van 1978-2018, het reële (dwz gecorrigeerde voor inflatie) BBP van China jaarlijks met 9, 5% - genoeg om elke 8 jaar te verdubbelen. En terwijl het reële bbp vertraagt, van 14, 2% groei in 2007 tot een IMF-geschatte 5, 5% groei in 2024, zijn zelfs trage cijfers volgens de Chinese normen baanbrekend door de rest van de wereld.

2013-heden: Xi Jinping-tijdperk

President-for-life Xi Jinping heeft de geheiligde groei van het BBP van meer dan 6% in China gehandhaafd (algemeen verondersteld te worden uitgerekt door analisten), maar ten koste van de schuld:

Het bouwen van spooksteden en wegen naar nergens is gemakkelijker geworden, geselecteerde bedrijven mogen nu in gebreke blijven en westerse economen gaan eindelijk begrijpen dat een door de staat gecontroleerde economie slechte schulden kan absorberen op een manier die een markteconomie niet kan - hoewel sommige verdenken de Chinese banken nog steeds van tien keer meer slechte leningen dan ze melden.

Handelsoorlog

Oorspronkelijk ingegeven door de ontevredenheid van president Trump met de jaarlijkse uitvoer van de VS van 540 miljard dollar naar China in 2018, in vergelijking met de 120 miljard dollar uitvoer naar de VS, is de handelsoorlog uitgebreid met een reeks kwesties, van IP-diefstal tot staatssubsidies. Xi vindt het waarschijnlijk niet erg om meer sojabonen te kopen of om kanopaddles te belasten tegen 12, 5% of 25%; De zoektocht van de ziel in China is of de Amerikaanse eisen rond overheidssubsidies en IP-overdrachten fundamenteel haaks staan ​​op hoe het socialistische model werkt.

De toekomst: bezit China het ">

Probeer een Chinees een e-mail te sturen. Gebruik uw creditcard in China ergens anders dan in een hotel. Probeer contant te betalen in een restaurant in een grote stad. Niet onmogelijk. Maar moeilijk.

E-mail is vervangen door WeChat. Heb dus trouwens ook creditcards en contant geld. "Snelheid van China" ontstaat gedeeltelijk omdat een landopbouw vanuit het niets oudere technologieën kan overspringen (de laatste tijd een Amtrak genomen?), Gedeeltelijk omdat de Chinese bevolking pragmatisch en snel is (al is 83% van de Chinese betalingen mobiel), en gedeeltelijk omdat de de overheid ziet zwaar inzetten op technologie als een manier om vooruit te komen en tegelijkertijd de superioriteit van het Chinese model aan te tonen.

5G

Het autoritaire systeem van China en het eigendom van de drie belangrijkste telecombedrijven van het land hebben het in staat gesteld om de draadloze dekking van 5G, die minstens 20 keer sneller is dan 4G, aanzienlijk uit te breiden, waardoor betere connectiviteit mogelijk is tussen allerlei soorten apparaten, van auto's zonder bestuurder tot slimme apparaten. Terwijl de VS, waar 5G particulier wordt ontwikkeld en verplicht is voor zowel de federale als de nationale regelgevende instanties, is achtergelaten om in te halen.

Kunstmatige intelligentie (AI)

De Chinese regering heeft de Amerikaanse regering onlangs 200-op-1 uitgegeven in kunstmatige intelligentie, in overeenstemming met het plan van China om tegen 2030 de wereldleider in AI te worden (de VS heeft ondertussen de wetenschapsfinanciering verminderd). Amerikanen huiveren om te denken aan het Chinese netwerk van de Big Brother-stijl dat mensen scoorde via bewakingscamera's, sociale media en financiële gegevens. Maar afgezien van de waarden heeft China, met overvloedige gegevens en weinig beperkingen voor hoe die gegevens worden gebruikt, in ieder geval de petrischaal om bepaalde AI sneller te verfijnen dan de democratische wereld.

Technologische zelfvoorziening

McKinsey merkt op dat China ondanks zijn tweede plaats in de wereld voor uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling nog steeds zes keer meer intellectueel eigendom importeert dan het exporteert. China vertrouwt nog steeds sterk op buitenlandse technologie in halfgeleiders en de gezondheidszorg, bijvoorbeeld, en technologieoverdracht schrijft groot, hetzij door diefstal (schattingen van de jaarlijkse IP-diefstal van China vanuit de VS lopen op tot $ 600 miljard), beleid (China dwong traditioneel buitenlandse bedrijven om partnerschappen voor technologie-uitwisseling als voorwaarde voor toegang tot de markt - een vereiste dat de VS en anderen beweren dat het in strijd is met de regels van de Wereldhandelsorganisatie die China in 2001 heeft afgesproken), of aankoop, is een pijler van het post-Deng Chinese model geweest.

Made in China 2025 is de poging van China om de productieladder te beklimmen tot zelfvoorziening in sleuteltechnologieën. Het debat rond het programma is een microkosmos van het debat rond het algemene Chinese model: China zegt dat het gewoon probeert te moderniseren. De Amerikaanse grieven dat de instrumenten van die modernisering zware staatssubsidies en agressieve technologieoverdracht omvatten, voegen eraan toe dat de vage lijnen van China tussen bedrijf en staat gebruik maken van verworven technologie om bevoegdheden en waarden te bevorderen die niet zijn afgestemd op de VS waarschijnlijk.

Gemaakt in China 2025 Industries

1. Informatie Technologie
2. Werktuigmachines en robots
3. ruimte
4. Ocean engineering en hightech schepen
5. Hightech rail
6. Elektrische auto's
7. Elektrische apparatuur
8. Landbouw machines
9. Geavanceerde materialen
10. Geneeskunde en medische hulpmiddelen

Gevolgtrekking

Een vreemd ding over de verjaardag van China is dat ik heb gezien hoe anti-communistische Chinezen het vieren. Westerlingen scheiden mensen, regeringen en geschiedenissen, maar de Chinese mindset heeft de neiging om 'China' te identificeren als een fusie van de huidige regering, duizenden jaren geschiedenis en het Chinese volk vandaag.

Terwijl hun China 70 wordt, is de grootste zorg van het volk op dit moment niet de handelsoorlog, Hong Kong of de rol van hun land op het geopolitieke toneel. Het zijn varkensprijzen, die zijn gestegen van de Afrikaanse varkensgriep. Varkensvlees is vreemd genoeg een integraal onderdeel van de Chinese samenleving, en de oprichting van de strategische varkensvleesreserves van China in 2007 was de poging van de regering om ervoor te zorgen dat haar mensen - die zonder vrijheid maar niet zonder varkensvlees kunnen gaan - voelen dat hun prioriteiten worden geregeld op manieren die niet noodzakelijkerwijs logisch voor de westerse denkwijze. De erkenning van leiderschap dat "China" een samensmelting is van mensen en tradities die China, net zo goed als de regering, hebben gemaakt tot wat het vandaag is. De mening van veel mensen kan zijn dat zolang de regering zelf dit zicht niet verliest, China zijn 140e verjaardag kan vieren.