Voorbeelden van negatieve selectie in de verzekeringsbranche

Ongewenste selectie verwijst in het algemeen naar elke situatie waarin een partij bij een contract of onderhandeling, zoals een verkoper, over informatie beschikt die relevant is voor het contract of de onderhandelingen die de overeenkomstige partij, zoals een koper, niet heeft; deze asymmetrische informatie leidt ertoe dat de partij zonder relevante kennis beslissingen neemt waardoor ze nadelige gevolgen ondervindt. In de verzekeringsbranche verwijst ongunstige selectie naar situaties waarin een verzekeringsmaatschappij de verzekeringsdekking uitbreidt naar een aanvrager wiens werkelijke risico aanzienlijk hoger is dan het risico dat de verzekeringsmaatschappij kent. De verzekeringsmaatschappij ondervindt nadelige effecten door dekking aan te bieden tegen een kost die de werkelijke risicoblootstelling niet nauwkeurig weergeeft.

De basisprincipes van verzekeringsdekking en premies

Een verzekeringsmaatschappij biedt dekking op basis van geïdentificeerde risicovariabelen, zoals leeftijd, algemene gezondheidstoestand, beroep en levensstijl van de verzekeringnemer. De verzekeringnemer ontvangt dekking binnen vastgestelde parameters in ruil voor betaling van een verzekeringspremie, een periodieke kost op basis van de risicobeoordeling van de verzekeringnemer door de verzekeringnemer in termen van de waarschijnlijkheid dat de verzekeringnemer een claim indient en het waarschijnlijke dollarbedrag van een ingediende claim. Hogere premies worden in rekening gebracht aan personen met een hoger risico. Een persoon die werkt als een autocoureur betaalt bijvoorbeeld aanzienlijk hogere premies voor levens- of ziektekostenverzekering dan een persoon die werkt als een accountant.

Voorbeelden van negatieve selectie

Ongewenste selectie voor verzekeraars doet zich voor wanneer een aanvrager erin slaagt dekking te verkrijgen tegen lagere premies dan de verzekeringsmaatschappij in rekening zou brengen als zij op de hoogte was van het werkelijke risico met betrekking tot de aanvrager, meestal als gevolg van het achterhouden van relevante informatie of het verstrekken van valse informatie die de effectiviteit van het risico-evaluatiesysteem van de verzekeringsmaatschappij. Potentiële straffen voor het willens en wetens verstrekken van valse informatie over een verzekeringstoepassing variëren van misdrijven tot misdrijven op staats- en federaal niveau, maar de praktijk komt niettemin voor.

Een uitstekend voorbeeld van ongunstige selectie met betrekking tot levens- of ziektekostenverzekering is een roker die erin slaagt om als niet-roker verzekeringsdekking te verkrijgen. Roken is een belangrijke geïdentificeerde risicofactor voor levensverzekeringen of ziektekostenverzekeringen, dus een roker moet hogere premies betalen om hetzelfde dekkingsniveau te krijgen als een niet-roker. Door zijn gedragskeuze om te roken te verbergen, leidt een aanvrager de verzekeringsmaatschappij om beslissingen te nemen over dekking of premiekosten die nadelig zijn voor het beheer van het financiële risico door de verzekeringsmaatschappij.

Een voorbeeld van ongunstige selectie bij het aanbieden van autoverzekeringen is een situatie waarin de aanvrager een verzekeringsdekking verkrijgt op basis van het verstrekken van een verblijfsadres in een gebied met een zeer lage criminaliteitscijfer wanneer de aanvrager daadwerkelijk in een gebied met een zeer hoge criminaliteitscijfers woont . Het is duidelijk dat het risico dat het voertuig van de aanvrager wordt gestolen, vernield of anderszins beschadigd wanneer het regelmatig wordt geparkeerd in een gebied met veel criminaliteit, aanzienlijk groter is dan wanneer het voertuig regelmatig in een gebied met weinig criminaliteit wordt geparkeerd. Een negatieve selectie kan op kleinere schaal optreden als een aanvrager verklaart dat het voertuig elke nacht in een garage wordt geparkeerd wanneer het daadwerkelijk in een drukke straat wordt geparkeerd.

Hoe verzekeringsmaatschappijen zichzelf beschermen tegen ongunstige selectie

Aangezien ongunstige selectie verzekeringsmaatschappijen blootstelt aan grote hoeveelheden risico waarvoor zij geen passende vergoeding in de vorm van premies ontvangen, is het van essentieel belang dat verzekeringsmaatschappijen alle mogelijke maatregelen nemen om ongunstige selectiesituaties te voorkomen. Er zijn drie belangrijke acties die verzekeringsmaatschappijen kunnen ondernemen om zichzelf te beschermen tegen ongunstige selectie. De eerste is een nauwkeurige identificatie en kwantificering van risicofactoren, zoals levensstijlkeuzes die het risiconiveau van een aanvrager verhogen of verlagen. De tweede is om een ​​goed functionerend systeem te hebben om door verzekeringsaanvragers verstrekte informatie te verifiëren. Een derde stap is het stellen van limieten of plafonds voor de dekking, in de branche aangeduid als geaggregeerde aansprakelijkheidslimieten, die een limiet vormen voor de totale blootstelling aan financiële risico's van de verzekeringsmaatschappij. Verzekeringsmaatschappijen stellen standaardprocedures en -systemen in om bescherming te bieden tegen ongunstige selectie op alle drie deze gebieden.