Moet u uw volledige portefeuille in aandelen beleggen?

Om de zoveel tijd zal een goedbedoelende 'expert' zeggen dat langetermijnbeleggers 100% van hun portefeuilles in aandelen moeten beleggen. Het is niet verrassend dat dit idee het meest wordt verspreid aan het einde van een lange bull-trend op de Amerikaanse aandelenmarkt. Beschouw dit artikel als een preventieve aanval op dit aantrekkelijke, maar potentieel gevaarlijke idee.

De zaak voor 100% aandelen

Het belangrijkste argument van de voorstanders van een 100% aandelenstrategie is eenvoudig en duidelijk: op de lange termijn presteren aandelen beter dan obligaties en contanten; daarom zal het toewijzen van uw volledige portefeuille aan aandelen uw rendement maximaliseren.

Om hun mening te onderbouwen wijzen aanhangers van deze zienswijze op de veel gebruikte historische gegevens van Ibbotson Associates, die "bewijst" dat aandelen een hoger rendement hebben gegenereerd dan obligaties, die op hun beurt hogere opbrengsten hebben gegenereerd dan contant geld. Veel beleggers - van ervaren professionals tot naïeve amateurs - aanvaarden deze beweringen zonder verder na te denken.

Hoewel dergelijke verklaringen en historische gegevenspunten tot op zekere hoogte waar kunnen zijn, moeten beleggers een beetje dieper ingaan op de grondgedachte en mogelijke implicaties van een 100% aandelenstrategie.

Het probleem met 100% aandelen

De vaak aangehaalde Ibbotson-gegevens zijn niet erg robuust. Het beslaat slechts één bepaalde periode (1926-heden) in één land - de Verenigde Staten. Door de geschiedenis heen hebben andere minder bedeelde landen hun volledige openbare aandelenmarkten vrijwel laten verdwijnen, wat 100% verliezen genereert voor beleggers met 100% aandelenallocaties. Zelfs als de toekomst uiteindelijk geweldige opbrengsten opleverde, is de samengestelde groei op $ 0 niet veel.

Het is echter waarschijnlijk niet verstandig om uw beleggingsstrategie op een doemscenario te baseren. Laten we dus aannemen dat de toekomst er ongeveer uit zal zien als het relatief goedaardige verleden. Het 100% aandelenvoorschrift is nog steeds problematisch, want hoewel aandelen op de lange termijn beter kunnen presteren dan obligaties en contanten, kunt u op korte termijn bijna failliet gaan.

Marktcrashes

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat u eind 1972 een dergelijke strategie had geïmplementeerd en uw volledige spaargeld op de aandelenmarkt had geplaatst. In de komende twee jaar verloor de Amerikaanse aandelenmarkt ongeveer 40% van zijn waarde. Gedurende die tijd kan het moeilijk zijn geweest om zelfs een bescheiden 5% per jaar van uw spaargeld op te nemen om te zorgen voor relatief veel voorkomende kosten, zoals het kopen van een auto, onverwachte uitgaven of het betalen van een deel van het collegegeld van uw kind.

Dat komt omdat uw spaargeld in twee jaar tijd bijna zou zijn gehalveerd. Dat is een onaanvaardbare uitkomst voor de meeste beleggers en een waarvan het zeer moeilijk zou zijn om terug te slaan. Houd er rekening mee dat de crash tussen 1973 en 1974 niet de ernstigste was, gezien het scenario dat beleggers hebben meegemaakt tussen 1929 en 1931. (Zie voor gerelateerde informatie: The Crash of 1929 - Could It Happen Again? )

Voorstanders van all-equity-altijd beweren natuurlijk dat als beleggers gewoon op koers blijven, ze die verliezen uiteindelijk zullen terugkrijgen en veel meer zullen verdienen. Dit veronderstelt echter dat beleggers de koers kunnen blijven volgen en hun strategie niet mogen opgeven - wat betekent dat ze de heersende 'wijsheid', de daaruit voortvloeiende verschrikkelijke voorspellingen, moeten negeren en absoluut geen actie moeten ondernemen als reactie op de deprimerende marktomstandigheden. En laten we eerlijk zijn, het kan voor de meeste beleggers uiterst moeilijk zijn om een ​​uit-gunststrategie voor zes maanden te handhaven, laat staan ​​voor vele jaren.

Inflatie en deflatie

Een ander probleem met de 100% aandelenstrategie is dat deze weinig of geen bescherming biedt tegen de twee grootste bedreigingen voor een langetermijnpool van geld: inflatie en deflatie.

Inflatie is een stijging van de algemene prijsniveaus die de koopkracht van uw portefeuille aantast. Deflatie is het tegenovergestelde, gedefinieerd als een brede daling van prijzen en activawaarden, meestal veroorzaakt door een depressie, ernstige recessie of andere grote economische verstoring.

Aandelen presteren over het algemeen slecht als de economie door een van deze twee monsters wordt belegerd. Zelfs een geruchten waarneming kan aanzienlijke schade toebrengen aan aandelen. Daarom neemt de slimme belegger bescherming (of afdekkingen) op in zijn of haar portefeuille om zich tegen deze twee belangrijke bedreigingen te beschermen. Onroerende activa, zoals onroerend goed (in bepaalde gevallen), energie, infrastructuur, grondstoffen, aan inflatie gekoppelde obligaties en / of goud, kunnen een goede hedge bieden tegen inflatie. Evenzo biedt een allocatie aan langlopende, niet-opeisbare Amerikaanse schatkistobligaties de beste afdekking tegen deflatie, recessie of depressie. (Zie voor gerelateerde informatie: Bescherm uw portfolio tegen inflatie en deflatie .)

Een laatste waarschuwend woord over een 100% aandelenstrategie: als u geld beheert voor iemand anders dan uzelf, bent u onderworpen aan fiduciaire normen. Een van de belangrijkste pijlers van fiduciaire zorg en voorzichtigheid is de praktijk van diversificatie om het risico op grote verliezen te minimaliseren. Bij afwezigheid van buitengewone omstandigheden is een fiduciair vereist om te diversifiëren over activaklassen.

Het komt neer op

Dus als 100% aandelen niet de optimale oplossing is voor een langetermijnportefeuille, wat dan wel? Een door aandelen gedomineerde portefeuille is, ondanks de bovenstaande tegenargumenten, redelijk als u aanneemt dat aandelen het over de meeste lange termijn beter zullen doen dan obligaties en contanten.

Uw portefeuille moet echter breed gespreid zijn over meerdere activaklassen: Amerikaanse aandelen, Amerikaanse staatsobligaties op lange termijn, internationale aandelen, obligaties en aandelen van opkomende markten, reële activa en zelfs junk bonds. Als u het geluk hebt om een ​​gekwalificeerde en geaccrediteerde belegger te zijn, moet uw activaspreiding ook een gezonde dosis alternatieve beleggingen omvatten - risicokapitaal, buyouts, hedgefondsen en hout.

Van deze meer diverse portefeuille kan worden verwacht dat deze de volatiliteit vermindert, enige bescherming biedt tegen inflatie en deflatie en u in staat stelt de koers te blijven volgen in moeilijke marktomgevingen, en tegelijkertijd weinig opoffert voor het rendement. (Voor gerelateerde literatuur, zie: De effecten van inflatie beperken .)