Een eenvoudig overzicht van kwantitatieve analyse

Alle mogelijke hoogtepunten, dieptepunten en sentimenten die gepaard gaan met beleggen, kunnen het uiteindelijke doel overschaduwen: geld verdienen. Om zich op het laatste te concentreren en het eerste te elimineren, probeert de "kwantitatieve" benadering van beleggen aandacht te besteden aan de cijfers in plaats van de immateriële activa.

Voer de "Quants" in

Harry Markowitz wordt over het algemeen gecrediteerd met het beginnen van de kwantitatieve investeringsbeweging toen hij een "Portfolio Selection" publiceerde in het Journal of Finance in maart 1952. Markowitz gebruikte wiskunde om diversificatie te kwantificeren en wordt aangehaald als een vroege toepassing van het concept dat wiskundige modellen kunnen worden toegepast op beleggen.

Robert Merton, een pionier in de moderne financiële theorie, won een Nobelprijs voor zijn werkonderzoek naar wiskundige methoden voor prijsbepaling van derivaten. Het werk van Markowitz en Merton legde de basis voor de kwantitatieve (kwantitatieve) benadering van beleggen.

In tegenstelling tot traditionele kwalitatieve beleggingsanalisten bezoeken quants geen bedrijven, ontmoeten ze de managementteams niet of onderzoeken ze de producten die de bedrijven verkopen om een ​​concurrentievoordeel te identificeren. Ze zijn vaak niet op de hoogte van de kwalitatieve aspecten van de bedrijven waarin ze beleggen en zijn niet afhankelijk van wiskunde om investeringsbeslissingen te nemen.

Wat doet een kwantitatieve analist?

Hedgefondsbeheerders omarmden de methodologie en de vooruitgang in de computertechnologie die het veld verder ontwikkelde, omdat complexe algoritmen in een oogwenk konden worden berekend. Het veld bloeide tijdens de dotcom-opkomst en -buste, omdat quants de razernij van de technische buste en marktcrash grotendeels vermeden.

Terwijl ze in de Grote Recessie struikelden, blijven kwantitatieve strategieën tegenwoordig in gebruik en hebben ze opmerkelijke aandacht gekregen voor hun rol in hoogfrequente handel (HFT) die afhankelijk is van wiskunde om handelsbeslissingen te nemen. Kwantitatief beleggen wordt ook op grote schaal toegepast, zowel als een op zichzelf staande discipline als in combinatie met traditionele kwalitatieve analyses voor zowel rendementsverbetering als risicobeperking.

Gegevens, gegevens overal

De opkomst van het computertijdperk maakte het mogelijk om enorme hoeveelheden data te kraken in buitengewoon korte periodes. Dit heeft geleid tot steeds complexere kwantitatieve handelsstrategieën, omdat traders proberen consistente patronen te identificeren, die patronen te modelleren en ze gebruiken om prijsbewegingen in effecten te voorspellen.

De quants implementeren hun strategieën met behulp van openbaar beschikbare gegevens. De identificatie van patronen stelt hen in staat om automatische triggers in te stellen om effecten te kopen of verkopen.

Een handelsstrategie op basis van handelsvolumepatronen kan bijvoorbeeld een verband hebben geïdentificeerd tussen handelsvolume en prijzen. Dus als het handelsvolume op een bepaald aandeel stijgt wanneer de koers van het aandeel $ 25 per aandeel raakt en daalt wanneer de koers $ 30 raakt, kan een quant een automatische aankoop instellen op $ 25, 50 en automatische verkoop op $ 29, 50.

Soortgelijke strategieën kunnen gebaseerd zijn op inkomsten, winstvoorspellingen, winstverrassingen en tal van andere factoren. In elk geval geven zuivere kwantumhandelaren niet om de verkoopvooruitzichten, het managementteam, de productkwaliteit of enig ander aspect van de onderneming. Ze plaatsen hun bestellingen om te kopen en verkopen strikt op basis van de getallen in de patronen die ze hebben geïdentificeerd.

Patronen identificeren om risico's te verminderen

Kwantitatieve analyse kan worden gebruikt om patronen te identificeren die zich lenen voor winstgevende veiligheidstransacties, maar dat is niet de enige waarde. Hoewel geld verdienen een doel is dat elke belegger kan begrijpen, kan kwantitatieve analyse ook worden gebruikt om het risico te verminderen.

Het nastreven van zogenaamde "voor risico gecorrigeerde rendementen" omvat het vergelijken van risicomaatstaven zoals alfa, bèta, r-kwadraat, standaarddeviatie en de Sharpe-ratio om de investering te identificeren die het hoogste rendement oplevert voor het gegeven niveau van risico. Het idee is dat beleggers niet meer risico nemen dan nodig is om hun beoogde rendementsniveau te bereiken.

Dus als uit de gegevens blijkt dat twee investeringen waarschijnlijk vergelijkbare rendementen opleveren, maar dat die aanzienlijk volatieler zullen zijn in termen van stijgende en dalende prijsschommelingen, zouden de quants (en gezond verstand) de minder risicovolle investering aanbevelen. Nogmaals, de quants geven er niet om wie de investering beheert, hoe de balans eruit ziet, welk product het helpt geld te verdienen of een andere kwalitatieve factor. Ze richten zich volledig op de cijfers en kiezen de investering die (wiskundig gezien) het laagste risiconiveau biedt.

Risico-pariteitsportefeuilles zijn een voorbeeld van kwantitatieve strategieën in actie. Het basisconcept omvat het nemen van beslissingen over de allocatie van activa op basis van marktvolatiliteit. Wanneer de volatiliteit afneemt, neemt het risiconiveau in de portefeuille toe. Wanneer de volatiliteit toeneemt, neemt het risiconiveau in de portefeuille af.

Om het voorbeeld een beetje realistischer te maken, overweeg dan een portefeuille die zijn activa verdeelt tussen contanten en een S&P 500-indexfonds. Gebruikmakend van de Chicago Board Options Exchange Volatility Index (VIX) als een indicatie voor volatiliteit op de aandelenmarkt, zou onze hypothetische portefeuille, wanneer de volatiliteit toeneemt, zijn activa verschuiven naar contanten. Wanneer de volatiliteit afneemt, zou onze portefeuille activa verplaatsen naar het S & P 500-indexfonds. Modellen kunnen aanzienlijk complexer zijn dan degene die we hier noemen, misschien met inbegrip van aandelen, obligaties, grondstoffen, valuta's en andere beleggingen, maar het concept blijft hetzelfde.

De voordelen van Quant Trading

Kwantumhandel is een onbewust besluitvormingsproces. De patronen en getallen zijn het enige dat ertoe doet. Het is een effectieve koop- / verkoopdiscipline, zoals consistent kan worden uitgevoerd, ongehinderd door de emotie die vaak wordt geassocieerd met financiële beslissingen.

Het is ook een kosteneffectieve strategie. Omdat computers het werk doen, hoeven bedrijven die op kwantitatieve strategieën vertrouwen geen grote, dure teams van analisten en portfoliomanagers in te huren. Ze hoeven ook niet door het land of de wereld te reizen om bedrijven te inspecteren en het management te ontmoeten om potentiële investeringen te beoordelen. Ze gebruiken computers om de gegevens te analyseren en de transacties uit te voeren.

Wat zijn de risico's?

"Leugens, verdomde leugens en statistieken" is een citaat dat vaak wordt gebruikt om de talloze manieren te beschrijven waarop gegevens kunnen worden gemanipuleerd. Hoewel kwantitatieve analisten patronen proberen te identificeren, is het proces geenszins fool-proof. De analyse omvat het doornemen van grote hoeveelheden gegevens. Het kiezen van de juiste gegevens is geenszins een garantie, net zoals patronen die bepaalde resultaten lijken te suggereren, perfect kunnen werken totdat ze dat niet doen. Zelfs wanneer een patroon lijkt te werken, kan het valideren van de patronen een uitdaging zijn. Zoals elke belegger weet, zijn er geen zekere weddenschappen.

Buigpunten, zoals de neergang van de aandelenmarkt van 2008-09, kunnen moeilijk zijn voor deze strategieën, omdat patronen plotseling kunnen veranderen. Het is ook belangrijk om te onthouden dat gegevens niet altijd het hele verhaal vertellen. Mensen kunnen een schandaal of managementverandering zien terwijl het zich ontwikkelt, terwijl een puur wiskundige benadering dit niet noodzakelijkerwijs kan doen. Ook wordt een strategie minder effectief naarmate een toenemend aantal beleggers deze probeert te gebruiken. Patronen die werken zullen minder effectief worden naarmate meer en meer beleggers ervan proberen te profiteren.

Het komt neer op

Veel beleggingsstrategieën gebruiken een combinatie van zowel kwantitatieve als kwalitatieve strategieën. Ze gebruiken kwantitatieve strategieën om potentiële investeringen te identificeren en gebruiken vervolgens kwalitatieve analyse om hun onderzoeksinspanningen naar het volgende niveau te brengen bij het identificeren van de uiteindelijke investering.

Ze kunnen ook kwalitatief inzicht gebruiken om beleggingen en kwantitatieve gegevens voor risicobeheer te selecteren. Hoewel zowel kwantitatieve als kwalitatieve beleggingsstrategieën hun voorstanders en critici hebben, hoeven deze strategieën elkaar niet uit te sluiten.