Stock ratings: de goede, de slechte en de lelijke

Beleggers hebben een haat-liefdeverhouding met aandelenratings. Aan de ene kant zijn ze geliefd omdat ze bondig overbrengen hoe een analist over een aandeel denkt. Anderzijds worden ze gehaat omdat ze vaak een manipulatief verkoopinstrument kunnen zijn. Dit artikel gaat in op de goede, de slechte en de lelijke kanten van aandelenratings.

The Good: Soundbites Wanted

De hedendaagse media en investeerders vragen informatie in soundbites omdat onze collectieve aandachtsspanne zo kort is. De beoordelingen 'Kopen', 'Verkopen' en 'Houden' zijn effectief omdat ze de bottom-line snel overmaken aan beleggers.

Maar de belangrijkste reden waarom ratings goed zijn, is dat ze het resultaat zijn van de beredeneerde en objectieve analyse van ervaren professionals. Het kost veel tijd en moeite om een ​​bedrijf te analyseren en een winstprognose te ontwikkelen en bij te houden. En hoewel verschillende analisten tot verschillende conclusies kunnen komen, zijn hun beoordelingen efficiënt in het samenvatten van hun inspanningen. Een rating is echter één persoonsperspectief en zal niet voor elke belegger gelden. (Zie ook: winstverwachtingen: een primer .)

Het slechte: One Size Past All

Hoewel elke rating bondig een aanbeveling weergeeft, is deze rating echt een punt op een beleggingsspectrum. Het is als een regenboog, waarin er veel tinten zijn tussen de primaire kleuren.

Het beleggingsrisico van een aandeel en de risicotolerantie van een belegger veroorzaken vervaging tussen de primaire aanbevelingen. Een kleur kan een specifiek punt op het spectrum zijn, maar de specifieke elektromagnetische opstelling van de kleur kan door verschillende mensen anders worden waargenomen, hetzij vanwege individuele kenmerken (zoals kleurenblindheid) of perspectief (zoals vanuit een andere richting naar de regenboog kijken), of beide.

Een aandeel, in tegenstelling tot het vaste karakter van het elektromagnetische spectrum (de plaats van een kleur langs het spectrum wordt bepaald door de fysica), kan zich langs het investeringsspectrum verplaatsen en door verschillende beleggers anders worden bekeken. Deze "morphing" is het resultaat van individuele voorkeuren (individuele risicotolerantie), het bedrijfsrisico van het bedrijf en het algemene marktrisico, die allemaal in de loop van de tijd veranderen.

Het Stock Rating Spectrum

Denk bijvoorbeeld aan een lijn (of regenboog) en stel je "kopen", "vasthouden" en "verkopen" voor als punten aan het linker-, midden- en rechteruiteinde van de lijn / regenboog. Laten we nu eens kijken hoe dingen veranderen door de geschiedenis van AT&T Inc. (T) aandelen te onderzoeken.

Laten we eerst onderzoeken hoe perspectieven op een bepaald moment belangrijk zijn. In het begin (zeg, in de jaren dertig) werd AT&T beschouwd als een "weduwe-en-wees" -aandeel, wat betekent dat het een geschikte investering was voor zeer risicomijdende beleggers: het bedrijf werd gezien als weinig bedrijfsrisico omdat het een product dat iedereen nodig had (het was een monopolie), en het betaalde een dividend (inkomen dat nodig was door de "weduwen om de wezen te voeden"). Bijgevolg werd AT & T-aandelen gezien als een veilige belegging, zelfs als het risico van de totale markt veranderde (als gevolg van depressies, recessies of oorlog).

Tegelijkertijd zou een meer risicotolerante belegger AT&T als een bezit of verkoop hebben gezien omdat het, in vergelijking met andere, agressievere investeringen, niet voldoende potentieel rendement bood. De meer risicotolerante belegger wil snelle kapitaalgroei, geen dividendinkomsten: risicotolerante beleggers zijn van mening dat het potentiële extra rendement het extra risico rechtvaardigt (van het verliezen van kapitaal). Een oudere belegger kan het erover eens zijn dat de riskantere belegging een beter rendement kan opleveren, maar hij of zij wil de agressieve belegging niet doen (is meer risico-avers) omdat hij of zij zich als oudere belegger het potentiële verlies van hoofdstad. (Zie ook: Risicotolerantie personaliseren .)

Laten we nu eens kijken hoe de tijd alles verandert. Het risicoprofiel van een bedrijf ("specifiek risico" in Street talk) verandert in de loop van de tijd als gevolg van interne veranderingen (bijvoorbeeld managementomzet, veranderende productlijnen, enz.), Externe veranderingen (bijvoorbeeld "marktrisico" veroorzaakt door toegenomen concurrentie) of allebei. Het specifieke risico van AT&T veranderde terwijl het uiteenvallen van het product zijn productlijn beperkte tot langeafstandsdiensten - en terwijl de concurrentie toenam en de regelgeving veranderde. En het specifieke risico ervan veranderde nog dramatischer tijdens de dot-com boom in de jaren negentig: het werd een 'technische' voorraad en nam een ​​kabelbedrijf over. AT&T was niet langer het telefoonbedrijf van je vader, noch was het een weduwen- en wezenbestand. Op dit moment draaiden de tabellen zich om. De conservatieve belegger die AT&T in de jaren 1940 zou hebben gekocht, beschouwde het waarschijnlijk als een verkoop in de late jaren 1990. En de meer risicotolerante belegger die AT&T in de jaren veertig niet zou hebben gekocht, beoordeelde de aandelen waarschijnlijk in de jaren negentig als een koop.

Het is ook belangrijk om te begrijpen hoe de risicovoorkeuren van individuen in de loop van de tijd veranderen en hoe deze verandering wordt weerspiegeld in hun portefeuilles. Naarmate beleggers ouder worden, verandert hun risicotolerantie. Jonge beleggers (in de twintig) kunnen beleggen in risicovollere aandelen omdat ze meer tijd hebben om eventuele verliezen in hun portefeuille goed te maken en nog vele jaren werk in de toekomst hebben (en omdat jongeren vaak avontuurlijker zijn). Dit wordt de levenscyclus-theorie van beleggen genoemd. Het verklaart ook waarom de oudere belegger, ondanks dat hij het ermee eens is dat de riskantere belegging een beter rendement kan bieden, het zich niet kan veroorloven zijn spaargeld te riskeren.

In 1985 bijvoorbeeld investeerden mensen van midden dertig in startups zoals AOL omdat deze bedrijven het "nieuwe" nieuwe waren. En als de weddenschappen faalden, hadden deze investeerders nog veel (ongeveer 30) jaar werk voor de boeg om inkomsten te genereren uit salaris en andere investeringen. Nu, bijna 20 jaar later, kunnen dezelfde investeerders het zich niet veroorloven om dezelfde "weddenschappen" te plaatsen die ze toen ze jonger waren, plaatsten. Ze zijn bijna aan het einde van hun werktijd (10 jaar na pensionering) en hebben dus minder tijd om slechte investeringen in te halen.

The Ugly: A Substitute for Thinking

Hoewel het dilemma rond Wall Street-beoordelingen al bestaat sinds de eerste handel onder de buttonwood-boom, zijn de dingen lelijk geworden met de onthulling dat sommige beoordelingen niet de ware gevoelens van analisten weerspiegelen. Beleggers zijn altijd geschokt om te zien dat dergelijke ongeoorloofde gebeurtenissen op Wall Street kunnen plaatsvinden. Maar ratings, zoals aandelenkoersen, kunnen worden gemanipuleerd door gewetenloze mensen, en zijn dat al lang. Het enige verschil is dat het ons dit keer is overkomen.

Maar alleen omdat een paar analisten oneerlijk zijn geweest, wil nog niet zeggen dat alle analisten leugenaars zijn. Hun veronderstellingen kunnen onjuist blijken te zijn, maar dit betekent niet dat ze niet hun best hebben gedaan om beleggers een grondige en onafhankelijke analyse te bieden.

Beleggers moeten twee dingen onthouden. Ten eerste doen de meeste analisten hun best om goede investeringen te vinden, dus ratings zijn voor het grootste deel nuttig. Ten tweede zijn legitieme ratings waardevolle stukjes informatie die beleggers moeten overwegen, maar ze moeten niet het enige hulpmiddel zijn in het besluitvormingsproces voor investeringen. (Zie ook: Carrière inschatten als beoordelingsanalist .)

Het komt neer op

Een rating is de mening van één persoon op basis van zijn of haar perspectief, risicotolerantie en huidige marktvisie. Dit perspectief is misschien niet hetzelfde als het uwe. Het komt erop neer dat ratings waardevolle stukjes informatie voor beleggers zijn, maar ze moeten zorgvuldig worden gebruikt en in combinatie met andere informatie en analyses om goede beleggingsbeslissingen te nemen.