Geschiktheid versus fiduciaire normen: wat is het verschil?

Beleggingsadviseurs en beleggingsmakelaars, die werken voor makelaar-dealers, stemmen hun beleggingsadvies zowel af op particulieren als institutionele klanten. Ze vallen echter niet onder dezelfde normen. Beleggingsadviseurs werken rechtstreeks voor klanten en moeten de belangen van klanten boven hun eigen belangen plaatsen, volgens de Investment Advisers Act van 1940. Makelaars dienen echter de makelaars-dealers waarvoor ze werken en moeten alleen geloven dat aanbevelingen geschikt zijn voor klanten. Deze geschiktheidsnorm wordt vastgesteld door de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).

Fiduciaire normen

Beleggingsadviseurs zijn gebonden aan een fiduciaire standaard die wordt gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC) of staatseffectenregelgevers, die beide adviseurs houden aan een fiduciaire standaard die vereist dat zij de belangen van hun cliënt boven die van zichzelf stellen. De wet is vrij specifiek in het definiëren van wat een fiduciair betekent, en het bepaalt dat adviseurs hun belangen onder die van hun klanten moeten plaatsen. Het bestaat uit een loyaliteits- en zorgplicht. Adviseurs kunnen bijvoorbeeld geen effecten voor hun rekeningen kopen voordat ze deze voor klanten kopen en mogen geen transacties doen die kunnen resulteren in hogere commissies voor zichzelf of hun beleggingsondernemingen.

Het betekent ook dat adviseurs hun best moeten doen om ervoor te zorgen dat beleggingsadvies wordt gedaan met behulp van nauwkeurige en volledige informatie en dat de analyse grondig en zo nauwkeurig mogelijk is. Het vermijden van een belangenconflict is belangrijk wanneer u als een fiduciair optreedt, wat betekent dat adviseurs potentiële conflicten moeten melden. Bovendien moeten adviseurs transacties plaatsen volgens een "beste uitvoering" -standaard, wat betekent dat ze ernaar moeten streven effecten te verhandelen met de beste combinatie van lage kosten en efficiënte uitvoering.

De SEC heeft strikte regels voor beleggingsadviseurs. Adviseurs mogen helpen bij de financiële beslissingen van individuen en instellingen die financiële beslissingen nemen om hun pensioen, collegegeld te plannen of bij het bouwen van hun eigen, vaak belastbare, beleggingsportefeuilles. De SEC bepaalt ook hoe adviseurs hun klanten in rekening kunnen brengen.

Geschiktheid

Makelaar-dealers moeten voldoen aan wat een "geschiktheidsverplichting" wordt genoemd, die losjes wordt gedefinieerd als het doen van aanbevelingen die het beste zijn voor de klant. Sommige broker-dealers vinden dit oneerlijk, omdat dit van invloed kan zijn op hun vermogen om beleggingsvehikels te verkopen die hun bottom line ten goede komen, maar het enige wat een verplichting tot aansprakelijkheid inhoudt, is dat de broker-dealer moet geloven dat de beslissingen die ze nemen echt hun cliënt ten goede komen.

Geschiktheid houdt ook in dat de transactiekosten niet buitensporig hoog zijn - een account "omdraaien" of onnodige handelskosten oplopen - en dat alle aanbevelingen de klant ten goede komen.

De SEC beschouwt broker-dealers als financiële intermediairs die beleggers helpen bij het verbinden van individuele investeringen. Ze spelen een belangrijke rol bij het verbeteren van de marktliquiditeit en -efficiëntie door het kapitaal te koppelen aan beleggingsproducten die variëren van gewone aandelen, beleggingsfondsen en andere meer complexe voertuigen, zoals variabele annuïteiten, futures en opties.

De SEC definieert een makelaar als iemand die optreedt als agent voor iemand anders, en een dealer als iemand die optreedt als een opdrachtgever voor hun eigen account.

Een activiteit die een dealer kan uitvoeren, is het verkopen van een obligatie uit de inventaris van vastrentende effecten van zijn of haar bedrijf. Het primaire inkomen voor een makelaar-dealer komt uit commissies die zijn verdiend door transacties te verrichten voor de onderliggende klant.

Belangrijkste leerpunten

• Beleggingsadviseurs zijn gebonden aan een fiduciaire standaard die de belangen van hun klanten boven die van hen plaatst.
• Makelaars werken voor makelaars-dealers, wier belangen zij dienen. Ze volgen een geschiktheidsnorm, wat betekent dat alleen transacties geschikt moeten zijn voor de behoeften van klanten.
• Makelaar-dealers kunnen soms in conflict komen met hun klanten, die het gevoel hebben dat ze een van hun eigen instrumenten verkopen of onnodige transactiekosten toevoegen, de norm breken en niet in het belang van de klant zijn.