Hoe de balans van een bedrijf te evalueren

Voor aandelenbeleggers is de balans een belangrijk financieel overzicht dat moet worden geïnterpreteerd bij het overwegen van een investering in een bedrijf. De balans is een afspiegeling van de activa en passiva die op een bepaald moment in eigendom zijn van de onderneming. De sterkte van de balans van een bedrijf kan worden geëvalueerd door drie brede categorieën metingen van investeringskwaliteit: toereikendheid van werkkapitaal, activaprestaties en kapitalisatiestructuur.

De Cash Conversion Cycle (CCC)

De conversiecyclus van contanten is een belangrijke indicator voor de toereikendheid van de bedrijfskapitaalpositie van een bedrijf. Bovendien is de CCC een indicator van het vermogen van een bedrijf om twee van zijn belangrijkste activa - debiteuren en inventaris - efficiënt te beheren.

Berekend in dagen, geeft de CCC de tijd weer die nodig is om op verkopen te verzamelen en de tijd die nodig is om de inventaris om te draaien. Hoe korter de cyclus, hoe beter. Cash is koning, en slimme managers weten dat snel werkkapitaal winstgevender is dan onproductief werkkapitaal dat vastzit in activa.

CCC = DIO + DSO − DPOwhere: DIO = Dagen openstaande inventarisDSO = Dagen openstaande uitstaande DPO = Dagen openstaande schulden \ begin {uitgelijnd} & \ text {CCC} = \ text {DIO} + \ text {DSO} - \ text {DPO } \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {DIO} = \ text {Dagen inventaris openstaand} \\ & \ text {DSO} = \ text {Dagen openstaande verkoop} \\ & \ text {DPO} = \ text {Dagen uitstaande schulden} \\ \ end {uitgelijnd} CCC = DIO + DSO − DPOwhere: DIO = Dagen uitstaande inventarisDSO = Dagen uitstaande schulden DPO = Dagen uitstaande schulden

Er is geen enkele optimale metriek voor de CCC, die ook wel de bedrijfscyclus van een bedrijf wordt genoemd. In de regel zal de CCC van een bedrijf sterk worden beïnvloed door het type product of dienst dat het levert en de industriële kenmerken.

Beleggers die op zoek zijn naar kwaliteit van investeringen op dit gebied van de balans van een bedrijf, moeten de CCC gedurende een langere periode (bijvoorbeeld vijf tot tien jaar) volgen en haar prestaties vergelijken met die van concurrenten. Consistentie en / of afnamen in de bedrijfscyclus zijn positieve signalen. Omgekeerd zijn onregelmatige verzameltijden en / of een toename van voorhanden voorraad doorgaans negatieve indicatoren voor de investeringskwaliteit.

5 tips voor het lezen van een balans

De verhouding vaste activa omzet

Materiële vaste activa (PP&E) of vaste activa is een andere belangrijke indicator op de balans van een bedrijf. Deze waarde vertegenwoordigt vaak de grootste component van de totale activa van een bedrijf. Lezers moeten er rekening mee houden dat de term vaste activa het afkorting is van de financiële professional voor PP&E, hoewel beleggingsliteratuur soms verwijst naar de totale vaste activa van een bedrijf als haar vaste activa.

De investering van een bedrijf in vaste activa is in grote mate afhankelijk van haar bedrijfsactiviteiten. Sommige bedrijven zijn kapitaalintensiever dan andere. Producenten van grote kapitaalgoederen, zoals fabrikanten van landbouwmachines, vereisen een grote hoeveelheid investeringen in vaste activa. Servicebedrijven en producenten van computersoftware hebben relatief weinig vaste activa nodig. Normale fabrikanten hebben doorgaans 30% tot 40% van hun activa in PP&E. Dienovereenkomstig zullen de omzetverhoudingen van vaste activa variëren tussen verschillende industrieën.

De omzetratio vaste activa wordt berekend als:

Omzet vaste activa = netto-omzet Gemiddelde vaste activa \ begin {uitgelijnd} & \ text {omzet vaste activa} = \ frac {\ text {netto-omzet}} {\ text {gemiddelde vaste activa}} \\ \ einde {uitgelijnd} Omzet van vaste activa = gemiddelde verkoop van vaste activa

Deze indicator voor de omzetverhouding van vaste activa, die in de loop van de tijd is bekeken en vergeleken met die van concurrenten, geeft de belegger een idee van hoe effectief het management van een bedrijf dit grote en belangrijke actief gebruikt. Het is een ruwe maatstaf voor de productiviteit van de vaste activa van een bedrijf met betrekking tot het genereren van omzet. Hoe hoger het aantal keren dat PP&E omkeert, hoe beter. Het is duidelijk dat beleggers naar consistentie of toenemende omloopsnelheid van vaste activa moeten streven als positieve balansbeleggingskwaliteiten.

De Return on Assets Ratio

Rendement op vermogen (ROA) wordt beschouwd als een rentabiliteitsratio - het geeft aan hoeveel een bedrijf verdient aan zijn totale vermogen . Desalniettemin is het de moeite waard om de ROA-ratio te zien als een indicator voor activaprestaties.

De ROA-ratio (percentage) wordt berekend als:

ROA = netto-inkomen Gemiddeld totaalvermogen \ begin {uitgelijnd} & \ text {ROA} = \ frac {\ text {netto-inkomen}} {\ text {gemiddeld totaalvermogen}} \\ \ einde {uitgelijnd} ROA = gemiddeld totaal AssetsNet inkomen

De ROA-ratio wordt uitgedrukt als een procentueel rendement door het nettoresultaat, de onderste regel van de winst-en-verliesrekening, te vergelijken met het gemiddelde totale vermogen. Een hoog percentage rendement betekent goed beheerde activa. Ook hier kan de ROA-ratio het beste worden gebruikt als een vergelijkende analyse van de eigen historische prestaties van een bedrijf en bij bedrijven in een vergelijkbare branche.

De impact van immateriële activa

Talrijke niet-fysieke activa worden beschouwd als immateriële activa, die grofweg in drie verschillende soorten zijn onderverdeeld: intellectueel eigendom (octrooien, auteursrechten, handelsmerken, merknamen, enz.), Uitgestelde kosten (geactiveerde kosten) en gekochte goodwill (de kosten van een investering boven boekwaarde).

Helaas is er weinig uniformiteit in balanspresentaties voor immateriële activa of de terminologie die wordt gebruikt in de bijschriften van de rekeningen. Vaak worden immateriële activa begraven in andere activa en alleen bekendgemaakt in een notitie in de financiële overzichten.

De dollars die betrokken zijn bij intellectueel eigendom en uitgestelde kosten zijn meestal niet materieel en rechtvaardigen in de meeste gevallen niet veel analytisch onderzoek. Beleggers worden echter aangemoedigd om zorgvuldig te kijken naar de hoeveelheid gekochte goodwill op de balans van een bedrijf - een immaterieel actief dat ontstaat wanneer een bestaand bedrijf wordt overgenomen. Sommige beleggingsprofessionals voelen zich ongemakkelijk bij een grote hoeveelheid gekochte goodwill. Het rendement voor het overnemende bedrijf wordt alleen gerealiseerd als het in de toekomst in staat is om de overname om te zetten in positieve inkomsten.

Conservatieve analisten zullen het bedrag van de gekochte goodwill aftrekken van het eigen vermogen om te komen tot een materieel eigen vermogen. Bij gebrek aan een nauwkeurige analytische meting om een ​​oordeel te vellen over de impact van deze aftrek, gebruiken beleggers gezond verstand. Als de aftrek van gekochte goodwill een wezenlijke negatieve invloed heeft op de vermogenspositie van een bedrijf, moet dit zorgelijk zijn. Een balans met een matige hefboomwerking kan bijvoorbeeld onaantrekkelijk zijn als de schuldverplichtingen aanzienlijk hoger zijn dan de materiële vermogenspositie.

Bedrijven nemen andere bedrijven over, dus gekochte goodwill is een feit in de financiële boekhouding. Beleggers moeten echter zorgvuldig naar een relatief grote hoeveelheid gekochte goodwill op een balans kijken. De impact van deze rekening op de investeringskwaliteit van een balans moet worden beoordeeld op basis van de relatieve omvang van het eigen vermogen en het succespercentage van de onderneming bij acquisities. Dit is echt een oordeelsoproep, maar een die zorgvuldig moet worden overwogen.

Het komt neer op

Activa vertegenwoordigen waardeartikelen die een bedrijf bezit, in bezit heeft of moet worden. Van de verschillende soorten items die een bedrijf bezit, zijn vorderingen, voorraad, PP&E en immateriële activa doorgaans de vier grootste rekeningen aan de actiefzijde van een balans. Daarom is een sterke balans gebaseerd op het efficiënte beheer van deze belangrijke activatypes en is een sterke portefeuille gebaseerd op kennis van het lezen en analyseren van financiële overzichten.