Welke impact heeft inflatie vandaag op de dollarwaarde?

Het effect dat inflatie heeft op de tijdswaarde van geld, is dat het de waarde van een dollar in de loop van de tijd verlaagt. De tijdswaarde van geld is een concept dat beschrijft hoe het geld dat vandaag voor u beschikbaar is, meer waard is dan dezelfde hoeveelheid geld op een toekomstige datum.

Dit veronderstelt ook dat u het beschikbare geld vandaag niet in een aandeleneffect, een schuldinstrument of een rentedragende bankrekening belegt. Als u vandaag een dollar in uw zak heeft, zal die waarde of waarde in essentie één jaar lager zijn vanaf vandaag als u deze in uw zak houdt.

Inflatie verhoogt de prijzen van goederen en diensten in de loop van de tijd, waardoor de hoeveelheid goederen en diensten die u in de toekomst met een dollar kunt kopen, effectief wordt verlaagd in tegenstelling tot een dollar vandaag. Als de lonen hetzelfde blijven, maar de inflatie ervoor zorgt dat de prijzen van goederen en diensten in de loop van de tijd stijgen, duurt het een groter percentage van uw inkomen om in de toekomst hetzelfde goed of dezelfde dienst te kopen. Hier is een grafiek van de inflatie van eind 1600 tot vandaag. Merk op dat sinds de jaren 1950 de inflatie bijna elk jaar positief is.

Dus als een appel vandaag bijvoorbeeld $ 1 kost, is het mogelijk dat het vanaf dezelfde dag $ 2 kost voor dezelfde appel. Dit verlaagt effectief de tijdwaarde van geld, omdat het in de toekomst twee keer zoveel kost om hetzelfde product te kopen. Om deze afname van de tijdswaarde van geld te verminderen, kunt u het beschikbare geld vandaag beleggen tegen een percentage gelijk aan of hoger dan het inflatiepercentage. Overweeg de onderstaande grafiek, die de koopkracht van $ 100 vanaf 1799 tot vandaag bepaalt. Dus als we in het bovenstaande voorbeeld in 1799 $ 100 appels hadden, zouden diezelfde appels vandaag meer dan $ 2000 kosten.

Wat heeft invloed op inflatie ">

Kortom, inflatie wordt veroorzaakt door een stijging van de prijs van goederen of diensten. Nu wordt dat aangedreven door vraag en aanbod. Een stijging van de vraag kan de prijzen verhogen, terwijl een aanbodreductie ook de prijzen kan stimuleren.

De vraag kan stijgen omdat consumenten meer geld te besteden hebben. Meer uitgaven verhogen de inflatie, met name het hogere consumentenvertrouwen. Wanneer de lonen stabiel zijn of stijgen en de werkloosheid relatief laag is, zal de inflatie waarschijnlijk stijgen. Ook zullen fabrikanten waarschijnlijk de prijzen verhogen als consumenten bereid zijn of in staat zijn om meer uit te geven.

Dan is er de aanbodzijde. Een lager aanbod kan de vraag doen dalen, waardoor de prijs hoger wordt. Een daling van het aanbod kan om een ​​aantal redenen optreden, zoals rampen die de toeleveringsketen verstoren of de mogelijkheden van fabrikanten. Of in de veronderstelling dat een artikel erg populair blijkt te zijn, kan het snel uitverkocht zijn, zoals bij iPhones

De Federal Reserve en inflatie

Een van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de Federal Reserve is het controleren en beheersen van de inflatie. De Fed streeft ernaar de inflatie rond de 2% te houden. De Fed beheert de inflatie op een van de volgende drie manieren: tarief van federale fondsen, reserveverplichtingen en vermindering van de geldhoeveelheid.

De Fed-fondsenrente is de snelheid waarmee banken geld van de overheid kunnen lenen. Om de stijgende inflatie tegen te gaan, zal de Fed de rente verhogen, wat inherent de rentetarieven van banken verhoogt. Dit helpt de uitgaven te vertragen en de prijzen te verlagen, waardoor de inflatie onder controle blijft.

Dan is er de reserveverplichting, namelijk het bedrag dat kapitaalbanken bij de hand moeten houden. Om uitgaven en inflatie te beteugelen, kan de Fed de reserveverplichting verhogen, waardoor de hoeveelheid geld die banken beschikbaar hebben vermindert. Ten slotte is er de geldhoeveelheid, waarbij de Fed de hoeveelheid geld in omloop direct beïnvloedt door obligaties uit te geven of in te roepen, wat helpt de hoeveelheid geld in omloop te verminderen.

De Fed meet de inflatie door verschillende indexen te controleren en te volgen, met name prijsindexen die prijswijzigingen van bepaalde goederen en diensten volgen. De hoofdindex die door de Fed wordt gebruikt, omvat de uitgavenindex voor persoonlijke consumptie die door het ministerie van Handel is uitgegeven. De PCE-index heeft een verscheidenheid aan goederen en diensten die deel uitmaken van de huishoudelijke uitgaven, maar raadpleegt wel andere indexen, zoals de indexen van de consumentenprijzen van het ministerie van Arbeid en de producentenprijzen. Zie Hoe te profiteren van inflatie.