Wat is het verschil tussen alfa en bèta?

In de financiële sector zijn alfa en bèta twee van de meest gebruikte metingen om te meten hoe succesvol portfoliomanagers presteren ten opzichte van hun collega's. Eenvoudig gedefinieerd, alfa is het overtollige rendement (ook bekend als het actieve rendement), een investering of een portefeuille van investeringen die een marktindex of benchmark inluidt die de bredere bewegingen van de markt vertegenwoordigen.

Bèta is een meting van de volatiliteit of het systematische risico van een effect of portefeuille, vergeleken met de markt als geheel. Vaak aangeduid als de bèta-coëfficiënt, is bèta een sleutelcomponent in de CAPM-modus (Capital Asset Pricing Mode), die het theoretisch geschikte vereiste rendementspercentage van een actief berekent om het de moeite waard te maken om in een beleggingsportefeuille te worden opgenomen.

Alfa en bèta zijn standaard technische risicoberekeningen die beleggingsbeheerders gebruiken om het rendement van een investering te berekenen en te vergelijken, samen met standaarddeviatie, R-kwadraat en de Sharpe-ratio.

Zowel alfa als bèta zijn historische maten.

Alpha

Hoewel het Alfa-cijfer vaak wordt weergegeven als een enkel getal (zoals 3 of -5), beschrijft het eigenlijk een percentage dat meet hoe een aandelenfonds presteerde in vergelijking met een referentie-index. De genoemde cijfers zouden betekenen dat de investering respectievelijk 3% beter en 5% slechter was dan de bredere markt. Daarom betekent een alfa van 1, 0 dat de belegging zijn benchmarkindex met 1% heeft overtroffen, terwijl een alfa van -1, 0 betekent dat de belegging zijn benchmarkindex met 1% heeft overtroffen.

Wat is het verschil tussen alfa en bèta

Alfa-voorbeelden

Alpha is essentieel om het echte succes van een beleggingsbeheerder te kunnen meten. Een rendement van 8% op een beleggingsfonds lijkt bijvoorbeeld indrukwekkend wanneer de aandelenmarkten als geheel 4% rendement opleveren. Maar datzelfde rendement van 8% zou als overweldigend worden beschouwd als de bredere markt 15% verdient.

Met de CAPM is alfa het rendement dat de voorspelling van het model overtreft. Beleggers geven over het algemeen de voorkeur aan beleggingen met een hoge alfa. Als de CAPM-analyse bijvoorbeeld aangeeft dat de portefeuille 5% had moeten verdienen, op basis van risico, economische omstandigheden en andere factoren, maar in plaats daarvan de portefeuille slechts 3% had verdiend, zou de alfa van de portefeuille daarom een ​​ontmoedigende -2% zijn .

Formule voor Alpha:

Alpha = Eindprijs + DPS − Start PriceStart Pricwhere: DPS = Verdeling per aandeel \ begin {uitgelijnd} & \ text {Alpha} = \ frac {\ text {Eindprijs} + \ text {DPS} - \ text {Startprijs }} {\ text {Startprijs}} \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {DPS} = \ text {Distributie per aandeel} \\ \ end {uitgelijnd} Alpha = Start PriceEnd Price + DPS −Start Prijs waarbij: DPS = verdeling per aandeel

Portefeuillebeheerders willen alfa genereren door portefeuilles te diversifiëren om niet-systematisch risico te elimineren. Omdat alpha de prestaties van een portefeuille ten opzichte van een benchmark vertegenwoordigt, vertegenwoordigt het de waarde die een portfoliomanager optelt of aftrekt van het rendement van een fonds. Het basisnummer voor alpha is nul, wat aangeeft dat de portefeuille of het fonds perfect volgt met de referentie-index. In dit geval kan worden geëxtrapoleerd dat de beleggingsbeheerder geen waarde heeft toegevoegd of verloren.

beta

Beta analyseert fundamenteel de volatiliteit van een actief of portefeuille in relatie tot de totale markt, om beleggers te helpen bepalen hoeveel risico ze bereid zijn te nemen om het rendement te behalen voor het nemen van dit risico. Het basisnummer voor bèta is er één, wat aangeeft dat de prijs van het effect precies beweegt als de markt beweegt. Een bèta van minder dan 1 betekent dat het effect minder volatiel zal zijn dan de markt, terwijl een bèta groter dan 1 aangeeft dat de prijs van het effect volatieler zal zijn dan de markt. Als de bèta van een aandeel 1, 5 is, wordt deze beschouwd als 50% volatieler dan de algemene markt.

Beta-voorbeelden

Hier zijn de bèta's (op het moment van schrijven) voor drie populaire aandelen:

Micron Technology Inc. (MU) : bèta = 1, 26
Coca-Cola Company (KO) : beta = .37
Apple Inc. (AAPL): beta = .99

We kunnen zien dat Micron 26% volatieler is dan de markt, terwijl Coca-Cola 37% zo volatiel is als de markt, en Apple meer marktconform is of 0, 01% minder volatiel dan de markt.

Beta's verschillen tussen bedrijven en sectoren. Hoewel veel nutsbedrijven bijvoorbeeld een bèta van minder dan 1 hebben, hebben veel hightech, op Nasdaq genoteerde aandelen een bèta van meer dan 1. Dit betekent dat de laatste groepen aandelen de mogelijkheid bieden om hogere rendementen te behalen, maar vormen over het algemeen meer risico.

Hoewel een positieve alfa altijd wenselijker is dan een negatieve alfa, is bèta niet zo duidelijk. Risicomijdende beleggers zoals gepensioneerden die een vast inkomen zoeken, voelen zich aangetrokken tot een lagere bèta. Aan de andere kant zijn risicotolerante beleggers die groei nastreven vaak bereid om te beleggen in aandelen met een hogere bèta, waarvan de hogere volatiliteit vaak een beter rendement oplevert.

Beleggers moeten onderscheid maken tussen kortetermijnrisico's, waar bèta- en prijsvolatiliteit nuttig zijn, en langetermijnrisico's, waar fundamentele risicofactoren met een groot beeld vaker voorkomen.

Beleggers die op zoek zijn naar beleggingen met een laag risico kunnen aangetrokken worden door aandelen met een lage bèta, waarvan de prijzen niet zo veel zullen dalen als de algehele markt daalt tijdens de neergang. Diezelfde aandelen zullen echter niet zoveel stijgen als de totale markt tijdens de opleving. Beleggers kunnen bètacijfers gebruiken om hun optimale risico-opbrengstverhoudingen voor hun portefeuilles te bepalen.

Formule voor Beta

Haar is een nuttige formule voor het berekenen van bèta:

Beta = CRVariantie van het rendement van de markt: CR = Covariantie van het rendement van de activa met het rendement van de markt \ begin {uitgelijnd} & \ text {Beta} = \ frac {\ text {CR}} {\ text {Variantie van het rendement van de markt}} \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {CR} = \ text {Covariantie van het rendement van het actief met het rendement van de markt} \\ \ end {uitgelijnd} Beta = Variantie van het rendement van de marktCR waar: CR = Covariantie van het rendement van het actief met het rendement van de markt

• Covariantie wordt gebruikt om de correlatie in koersbewegingen van twee verschillende aandelen te meten. Covariantie meet hoe twee aandelen ten opzichte van elkaar bewegen. Een positieve covariantie betekent dat de aandelen de neiging hebben om in lockstep te bewegen, terwijl een negatieve covariantie ervoor zorgt dat aandelen in tegenovergestelde richtingen bewegen.
• Aan de andere kant verwijst variantie naar hoe ver een aandeel beweegt ten opzichte van zijn gemiddelde en wordt het vaak gebruikt om de volatiliteit van de prijs van een individueel aandeel in de tijd te meten.

Prestaties uit het verleden

Zowel alfa als bèta zijn achterwaarts ogende risicoverhoudingen en het is belangrijk om te onthouden dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie zijn voor toekomstige resultaten.

Beleggers gebruiken alpha om de prestaties van een portefeuillemanager te meten ten opzichte van een benchmark, terwijl ook het risico of de bèta van de beleggingen waaruit de portefeuille bestaat, wordt bewaakt. Sommige beleggers zoeken mogelijk naar een hoge bèta of lage bèta, afhankelijk van hun risicotolerantie en het verwachte rendement.

Belangrijkste leerpunten

• Alfa en bèta zijn veelgebruikte metingen die de prestaties van portefeuillebeheerders meten ten opzichte van hun collega's.
• Alpha is het overtollige rendement of het actieve rendement van een investering of een portefeuille.
• Bèta meet de volatiliteit van een effect of portefeuille ten opzichte van de markt.
• Zowel alfa als bèta kijken achteruit en kunnen geen toekomstige resultaten garanderen.