Waarom daalden de olieprijzen zo veel in 2014?

Olieprijzen waren een van de meest bekeken trends in de economie in de 21e eeuw. Van 1999 tot 2008 kende de prijs van ruwe olie een ongekende piek, gaande van minder dan $ 25 per vat tot meer dan $ 160 per vat. De snel stijgende vraag in opkomende economieën zoals China en India en productieverminderingen door de Organisatie van Petroleum Exporterende Landen (OPEC) in het Midden-Oosten brachten de olieprijs naar een recordhoogte.

Kort daarna verminderde een diepe wereldwijde recessie de vraag naar energie en zorgde de olie- en gasprijzen voor een enorme vrije val. Tegen het einde van 2008 was de bodem van de olie uitgekomen op $ 53. Het economische herstel dat het volgende jaar begon, stuurde de olieprijs terug naar meer dan $ 100; het schommelde tussen $ 100 en $ 125 tot 2014, toen het opnieuw een steile daling ervoer.

Talrijke factoren hebben bijgedragen aan de daling van de olieprijzen in 2014. Economieën zoals China, wiens snelle groei en expansie in het eerste decennium van het nieuwe millennium een ​​onlesbare dorst naar olie creëerden, begonnen na 2010 te vertragen. China is 's werelds grootste land qua bevolking, dus de lagere vraag naar olie had aanzienlijke prijsimplicaties. Andere grote opkomende economieën zoals Rusland, India en Brazilië kenden vergelijkbare economische trajecten in de vroege 21e eeuw - snelle groei in het eerste decennium, gevolgd door veel langzamere groei na 2010. Dezelfde landen die de olieprijs in 2008 opdreven met hun vraatzuchtige vraag hielp de olieprijzen in 2014 te verlagen door veel minder te eisen.

Onder impuls van het negatieve effect van hoge olieprijzen op hun economieën hebben landen als de VS en Canada hun inspanningen om olie te produceren opgevoerd. In de VS begonnen particuliere bedrijven olie te winnen uit schalieformaties in North Dakota met behulp van een proces dat bekend staat als fracking. Ondertussen ging Canada aan het werk door extractie uit Alberta's oliezanden, 's werelds derde grootste reserve voor ruwe olie. Als gevolg van deze lokale productie konden de twee Noord-Amerikaanse landen hun olie-invoer sterk verminderen, wat de neerwaartse druk op de wereldprijzen nog verder onder druk zette.

De acties van Saudi-Arabië droegen ook bij aan de dalende olieprijzen van 2014. Geconfronteerd met een beslissing tussen het laten dalen van prijzen of het afstaan ​​van marktaandeel door de productie te verlagen in een poging om de prijzen weer omhoog te sturen, hield het Midden-Oosterse land zijn productie stabiel en besloot het dat lage olieprijzen meer een langetermijnvoordeel boden dan marktaandeel vergroten. Omdat Saoedi-Arabië zo goedkoop olie produceert en de grootste oliereserves ter wereld heeft, kan het lange tijd lage olieprijzen weerstaan ​​zonder enige bedreiging voor de economie. Extractiemethoden zoals fracking zijn daarentegen duurder en daarom niet winstgevend als de olieprijzen te laag worden. Door lage olieprijzen te ondersteunen, hoopt Saoedi-Arabië dat landen zoals de VS en Canada gedwongen zullen worden om hun duurdere productiemethoden te verlaten vanwege een gebrek aan winstgevendheid.