Waarom betalen nutsbedrijven hoge dividenden?

Een nutsbedrijf genereert of distribueert een energiebron, zoals water, elektriciteit of gas. Hulpprogramma's, de gewone aandelen (aandelen) van nutsbedrijven, staan ​​bekend om hun hoge dividenden, waardoor ze een favoriet zijn voor gepensioneerden en andere inkomstenbeleggers. Nutsbedrijven hebben de neiging om veel hogere dividenden uit te keren dan de meeste andere bedrijven en hebben een bovengemiddeld rendement en dragen slechts matige risico's.

De redenen waarom nutsbedrijven dergelijke consequent positieve prestaties voor hun aandeelhouders handhaven, zijn niet te wijten aan marktwerking of ongewoon goed management - althans niet direct. Voorrechten voor nutsbedrijven vloeien voort uit de kunstmatige beperkingen die de overheid op energiemarkten heeft gesteld. Het is normaal gezien illegaal om te proberen draad te leggen in een gemeenschap waar al telefoondiensten worden aangeboden, en hetzelfde geldt voor waterleidingen of gasleidingen.

Handelend met monopolistische autoriteit in hun regio's of gemeenten, staan ​​nutsbedrijven voor een ongelooflijk lage elasticiteit van de vraag. Zelfs in een land dat schijnbaar tegen het concept van monopolie is, zoals de Verenigde Staten, is deze tegenstrijdigheid historisch gerechtvaardigd vanuit de veronderstelling dat te veel concurrentie in nutsbedrijven inefficiënt zou zijn, net zoals de argumenten van de 19e-eeuwse spoorweg of 20e-eeuwse luchtvaartmaatschappijen .

Zelfs in tijden van recessie hebben huishoudens en gemeenschappen nog steeds stroom, water, warmte en telecommunicatie nodig. Met minimale toekomstige volatiliteit en zeer schaalbare services, hebben nutsbedrijven veel minder onzekerheid dan normale bedrijven. Dit betekent dat hun inkomstenstromen uiterst consistent zijn, wat vaak resulteert in stabiele en aanzienlijke dividenden voor aandeelhouders.

(Zie "Zijn monopolies altijd slecht?" Voor meer informatie hierover)