Waarom Noord-Korea en Zuid-Korea gescheiden zijn

De verdeling van een natie is niet alleen een lijn op zijn geografische kaart; het snijdt door de harten van zijn mensen. Degenen die eeuwenlang verenigd waren, zijn gescheiden, gedwongen om de politieke verdeeldheid over de band van relaties, taal en cultuur te erkennen. Foto's van de hartverwarmende hereniging van Koreaanse gezinnen in februari 2014 weerspiegelen de pijn van de generatie die getuige was van de kloof en gescheiden was van hun geliefden. Nieuwere generaties identificeren zichzelf als Noord-Koreanen en Zuid-Koreanen. Vandaag blijft de zwaarbewaakte Gedemilitariseerde Zone (DMZ) tussen Noord-Korea en Zuid-Korea over.

Het Koreaanse schiereiland was een verenigd gebied onder de Josean-dynastie die meer dan 500 jaar heerste over de regio, beginnend vanaf 1392 na de val van de Gorveo-dynastie. Aan deze regel kwam een ​​einde in 1910, met de Japanse annexatie van Korea. Als Japanse kolonie stond Korea 35 jaar lang (1910-1945) onder een wrede Japanse heerschappij, een tijd waarin Koreanen worstelden om hun cultuur te behouden. Tijdens de Japanse heerschappij was het onderwijzen van de Koreaanse geschiedenis en taal niet toegestaan ​​op scholen, werd mensen gevraagd Japanse namen aan te nemen en Japans als hun taal te gebruiken. De Japanners verbrandden zelfs veel documenten die betrekking hadden op de geschiedenis van Korea. De landbouw was vooral gericht op het voldoen aan de eisen van Japan. Na de nederlaag van Japan in de Tweede Wereldoorlog streefden Koreanen naar een vrije natie, maar wisten weinig van wat ze daarna zouden lijden.

38e parallel

De meest relevante vragen met betrekking tot de splitsing van het Koreaanse schiereiland zijn waarom het gebeurde, en wie was er verantwoordelijk voor? Japan stond op het punt van overgave in 1945, en de Sovjet-Unie rukte op door Korea en verpletterde het Japanse leger toen het nieuws over de overgave van Japan uitbrak. De VS hadden op dat moment geen basis in Korea en vreesden een volledige overname van het schiereiland door de Sovjettroepen. De afwezigheid van Amerikaanse troepen was voornamelijk te wijten aan een misrekening van wanneer Japan zich zou overgeven. Om te voorkomen dat de USSR het hele schiereiland in beslag neemt, hebben de VS een tijdelijke verdeling van het Koreaanse schiereiland tussen de VS en de USSR voorgesteld.

Amerikaanse leger kolonels Charles Bonesteel en Dean Rusk (de toekomstige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken) werden gevraagd om een ​​scheidslijn op de Koreaanse kaart te herzien en voor te stellen. Op dat moment waren Amerikaanse troepen op 500 mijl afstand, terwijl de Sovjet-troepen al aanwezig waren in de noordelijke regio van Korea. De twee Amerikaanse legerofficieren kregen ongeveer dertig minuten om een ​​scheidslijn voor te stellen. Ze kozen de van nature prominente achtendertigste parallel om de verdeling van de regio te markeren. De kolonels probeerden ervoor te zorgen dat de afbakening voldoende prominent was en Seoul aan hun zijde stond. Omdat de suggestie door de USSR werd aanvaard, beperkte het de Sovjettroepen tot de achtendertigste parallel, terwijl de Amerikaanse troepen uiteindelijk dominantie in het Zuiden bereikten. Op dit moment was de kloof bedoeld als een voorlopige bestuursregeling en zou Korea opnieuw worden samengebracht onder een nieuwe regering.

De verschillende politieke ideologieën die in Korea bestonden, werden verder gepolariseerd onder de invloed van de respectieve grootmachten die de leiding hadden over de regio; de Sovjets steunden het communisme en de VS gaven de voorkeur aan het kapitalisme. In 1947 moesten de Verenigde Naties toezicht houden op de verkiezingen in Noord en Zuid om een ​​democratisch gekozen regering te vormen. Er was een aanzienlijk gebrek aan vertrouwen en de geplande verkiezingen konden nooit succesvol verlopen. De verkiezingen werden in het noorden geblokkeerd door de Sovjets, die in plaats daarvan de communistische leider Kim II Sung steunden als het hoofd van de Democratische Volksrepubliek Korea (DVK). Het scenario was niet heel anders in het Zuiden, waar Syngman Rhee door de VS werd ondersteund als leider van de Republiek Korea (ROK).

Hoewel beide leiders geloofden in de hereniging van Korea, waren hun ideologieën niet alleen verschillend, maar ook tegengesteld. Een jaar later, als onderdeel van een VN-overeenkomst, moesten zowel de VS als de Sovjets hun legers van het schiereiland terugtrekken. Hoewel het gebeurde, was er nog steeds een grote aanwezigheid in de vorm van adviseurs en diplomaten van beide superkrachten.

De nieuw gescheiden regio's waren vaak bezig met schermutselingen over de scheidslijn maar er waren geen formele aanvallen tot 1950. Medio 1950 zag Noord-Korea, gesteund door de Sovjets, een kans om het hele schiereiland onder communistisch bewind te verenigen en lanceerde een aanval op ROK. Het DVK-leger overspoelde het hele schiereiland in drie tot vier maanden. Toen de VN echter tussenbeide kwam, kwamen troepen uit ongeveer 15 landen (met een meerderheid uit de VS) als versterking voor Zuid-Korea. De zaken waren nog ingewikkelder toen China DVK steunde. In 1953 eindigde het gevecht in een wapenstilstand, waarbij de Demilitarized Zone (DMZ) werd geboren, een zwaar bewaakte grens bijna langs de achtendertigste parallel.

Het komt neer op

Noch de geplande bewegingen van de grootmachten, noch de verwoestende Koreaanse oorlog konden Korea herenigen. Tegenwoordig zijn Noord-Korea en Zuid-Korea niet alleen politiek en geografisch gescheiden, maar door bijna zeven decennia van scheiding zijn ze in verschillende werelden veranderd. Zuid-Korea is een van de triljoen dollar-economieën, terwijl de Noord-bevolking nog steeds overleeft van hulp. De twee naties hebben verschillende burgerrechten, wetten en orde, economieën, samenlevingen en het dagelijks leven. Maar de geschiedenis van duizenden jaren van Korea als een verenigd land zal altijd een herinnering zijn aan zijn willekeurige verdeeldheid.