XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank)
De XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank), ondersteund door de Franse schatkist en gekoppeld aan de euro, is de officiële munteenheid van zes Centraal-Afrikaanse landen.
Belangrijkste leerpunten
- De XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank), ondersteund door de Franse schatkist en gekoppeld aan de euro, is de officiële munteenheid van zes Centraal-Afrikaanse landen.
- De XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank) is de officiële munteenheid van deze zes landen: Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Republiek Congo, Equatoriaal-Guinea en Gabon.
- De circulatie van de XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-frank) gebeurt in coupures van 500, 1.000, 2.000, 5.000 en 10.000 frank.
Inzicht in de XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank)
De XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-Frank) wordt gebruikt door de leden van de Centraal-Afrikaanse muntunie, bekend als de Economische en Monetaire Unie van Centraal-Afrika, en omvat Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Republiek Congo, Equatoriaal-Guinea, en Gabon. CFA staat voor "Communatué financière d'Afrique", wat zich vertaalt naar de Afrikaanse financiële gemeenschap in het Engels.
De circulatie van de XAF (Centraal-Afrikaanse CFA-frank) gebeurt in coupures van 500, 1.000, 2.000, 5.000 en 10.000 frank. Munten circuleren in coupures van 1, 2, 5, 10, 25, 50, 100 en 500 frank. De Bank of Central African States beheert en geeft de valuta uit. De huidige wisselkoers is 1 EUR = 655, 5 XAF.
De XAF heeft zijn wortels in het Afrikaanse koloniale rijk van Frankrijk. Frankrijk regeerde over een groot deel van West- en Centraal-Afrika vanaf het midden van de negentiende eeuw tot het midden van de twintigste eeuw. In 1910 richtte de Franse regering Frans Equatoriaal Afrika op, een federatie van Franse koloniale bezittingen in Equatoriaal Afrika, die zich noordwaarts uitstrekte van de Congo-rivier naar de Sahel.
De kolonies van Frans Equatoriaal Afrika gebruikten de Franse Equatoriale frank als de officiële munteenheid van de regio. Dit geld was in omloop van 1917 tot 1945, toen de Centraal-Afrikaanse frank het verving. Terwijl de landen in deze regio onafhankelijk werden van Frankrijk, hielden ze de Centraal-Afrikaanse frank als hun munteenheid.
Affect of Six Economy on the African Franc
In 1964 gebeurde de oprichting van de douane- en economische unie van Centraal-Afrika met de ondertekening van het Verdrag van Brazzaville. Ondertekenende landen zijn Kameroen, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, de Republiek Congo en Gabon. Equatoriaal-Guinea, de enige voormalige Spaanse kolonie in de monetaire unie, trad in 1983 toe en nam een jaar later de Centraal-Afrikaanse CFA-frank aan als valuta. De Bank van Centraal-Afrikaanse Staten die in 1972 werd gevormd, verving de Centrale Bank van Equatoriaal Afrika en Kameroen als de valutabeheerder en de bankentoezichthouder van de regio.
De cultuur en economie van de zes landen die de Centraal-Afrikaanse CFA-frank gebruiken, zijn divers.
- Hoewel de overheidsschuld van de Republiek Kameroen is afgenomen, kampt het land nog steeds met een arme, zelfvoorzienende landbouwbevolking. Cash gewassen zijn koffie, suiker en tabak, maar het land heeft ook een groeiende industriële sector. De gegevens van de Wereldbank uit 2017 laten een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) zien van 3, 2%, met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 2, 8%.
- De Republiek Gabon heeft overvloedige aardoliebronnen die bijna de helft van het inkomen van het land uitmaken. De gegevens van de Wereldbank uit 2017 laten een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) zien van 1, 1%, met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 1, 3%.
- De Republiek Equatoriaal-Guinea heeft een van de slechtste wereldwijde records over mensenrechtenschendingen en mensenhandel en heeft een overvloed aan oliereserves. Ruwe olie zorgt voor alle inkomsten van het land. Uit gegevens van de Wereldbank uit 2017 blijkt een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) met een negatieve 3, 2%, met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 12, 5%.
- De Republiek Congo is een belangrijke olieproducerende staat en is goed voor het grootste deel van het BBP van het land. Er is een ongelijke verdeling van rijkdom onder de bevolking. De gegevens van de Wereldbank uit 2017 laten een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) zien van 3, 2%, met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 2, 8%.
- Sinds de onafhankelijkheid in 1960 heeft de Republiek Tsjaad een reeks conflicten en geweld verlamd. Deze onzekerheid heeft Tsjaad gerangschikt als een van de armste landen ter wereld op de Human Development Index (HDI). Gegevens van de Wereldbank uit 2017 laten een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) zien van negatief 4, 6% met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 14, 6%.
- De Centraal-Afrikaanse Republiek heeft afzettingen van uranium, ruwe olie, diamanten en goud, maar blijft een van de armste landen ter wereld. De HDI noemt het als een van de meest ongezonde plekken ter wereld om te wonen. De primaire export is industriële diamanten. De gegevens van de Wereldbank uit 2017 tonen een jaarlijkse groei van het bruto binnenlands product (bbp) van 4, 3%, met een jaarlijkse deflator van de inflatie van 4, 5%.