10 jaar later: hoe de financiële crisis senioren beïnvloedde

Tussen oktober 2007 en november 2008 verloor de Dow Jones meer dan 40% en investeerden beleggers verliezen van meer dan $ 8 biljoen. In een rapport van december 2008 zei AARP: “De economische neergang is waarschijnlijk de ergste sinds de Tweede Wereldoorlog. De impact ervan op oudere Amerikanen kan verwoestend zijn. ”Een rapport van het Population Reference Bureau (PRB) van maart 2010 over gegevens verzameld door het American Life Panel (ALP), de Health and Retirement Study (HRS) en anderen zeiden:“ Er is steeds meer bewijs dat de recessie decennia aan verbeteringen in materieel welzijn voor de meest kwetsbare groepen - kinderen, ouderen en armen, heeft gewist. "

Vergelijk die bevindingen met deze conclusie uit een PRB-rapport) gepubliceerd in november 2015: "De grote recessie (2007 tot 2009) had verstrekkende economische effecten op Amerikanen van alle leeftijden, maar ouderen waren relatief geïsoleerd van de langdurige economische neergang." Deze ongelijkheid nodigt uit tot een onderzoek naar de impact van de crisis op senioren en waarom.

Afwijkingen binnen een demografie

Het AARP-rapport maakte duidelijk dat er binnen de seniorenpopulatie geen one-size-fits-all financiële realiteit bestaat. Tijdens de crisis zouden minder ouderen hun baan verliezen, mede dankzij het feit dat een klein percentage van die bevolking überhaupt een baan had. Voor degenen die zich werkloos bevonden, werden de gevolgen naar verwachting ernstig. Degenen met toegezegd-pensioenregelingen werden over het algemeen beschouwd als beter af dan degenen met toegezegd-pensioenregelingen, hoewel er een reële angst was dat sommige toegezegd-pensioenregelingen bevroren zouden zijn of mislukken.

Mensen die de sociale zekerheid moesten aanvullen met 401 (k) of IRA-gelden behoorden tot de meest nadelige gevolgen. Sommige spaarders die niet uit aandelen in obligaties waren geraakt, hadden al grote verliezen geleden. Senioren die nog niet oud genoeg zijn voor Medicare liepen het risico hun zorgverzekering te verliezen. Van mensen die hun huizen volledig in eigendom hadden, werd verwacht dat het beter zou gaan dan degenen die nog hypotheken hadden, vooral degenen die hun hypotheken onder water zagen gaan.

Het einde van de crisis

Uit het PRB-rapport uit 2010 bleek dat meer dan 70% van de personen van 40 jaar en ouder van mening was dat de recessie hen had getroffen. Tussen november 2008 en januari 2010 zei ongeveer 30% van die huishoudens dat ze meer dan twee maanden achterlopen op hun hypotheek, negatieve woningwaarde, marktafscherming of werkloosheid.

Oudere burgers, zoals alle demografische groepen, gaven minder uit, verminderden de besparingen en verminderden de medische zorg tijdens deze periode. Om de verliezen op pensioensparen te vertragen, verwachtte meer dan 55% van de werknemers van 50 tot 64 jaar dat ze voltijds werkten toen ze 65 werden. Het aantal werkloze senioren is tussen november 2007 en augustus 2009 meer dan verdubbeld (zie voor meer informatie de grote recessie van invloed op de structurele werkloosheid? )

Impact op rijkdom

Ondanks werkloosheid, lagere woningwaarden en een algemene daling van pensioenspaarrekeningen, bleven de armoedecijfers voor mensen met toegang tot socialezekerheidsuitkeringen ongewijzigd, volgens het PRB-rapport van 2015. Oudere mensen hadden meer rijkdom te verliezen. Van 2007 tot 2011 daalde het mediane netto-vermogen onder volwassenen van 65 jaar en ouder $ 64, 0121, vergeleken met $ 72, 380 voor degenen van 55 tot 64, $ 60, 295 voor werknemers tussen 35 en 54 en $ 2, 094 voor personen onder de 35 jaar. Anderzijds ervaren oudere volwassenen kleiner percentage dalingen in rijkdom tijdens deze periode, waarbij 65-plussers hun vermogenswaarde met slechts 25% zagen dalen, terwijl die 55-64 daalden met 33% en die tussen 35 en 54 daalde met 61%.

Uiteindelijk was de impact van de recessie op de rijkdom van oudere volwassenen bescheiden. Na de toekomstige waarde van sociale zekerheid en toegezegd-pensioenen te hebben overwogen, hadden babyboomers in de vijftig jaar een daling van de welvaart met 3, 6% tussen 2006 en 2012. In 2012 hadden ouderen in het algemeen het grootste deel van de rijkdom teruggevonden die tijdens de Grote Recessie was verloren. Maar dat hing af van hoe ze reageerden op de initiële dalingen. Volgens Fidelity zagen mensen die vanaf 2007 belegd bleven een gemiddelde groei van ongeveer 240%, terwijl degenen die hun aandelen in 2008 of begin 2009 verkochten en later weer op de markt kwamen, een groei van slechts 157% hadden.

Impact op eigen waarden en uitgaven

Tegen 2010 had 15% van de huiseigenaren onder de 50 hypotheken onder water. Slechts 7% van de 50- tot 64-jarigen had echter huizen met een negatief eigen vermogen en slechts 4% van de hypotheken van 65-plussers stond "op zijn kop". Amerikanen verloren tijdens de financiële crisis miljarden dollars aan eigen vermogen. Maar tenzij ze in die periode probeerden een huis te verkopen, werden oudere burgers grotendeels de ergste onmiddellijke gevolgen van dit verlies bespaard vanwege de lage hypotheeksaldi of hypotheken die waren afgelost voordat de recessie begon. (Zie voor meer informatie Financiële crisis + 10: Waar zijn nu de thuisprijzen ">

Dat betekent niet dat ze onaangeroerd waren. Tijdens de grote recessie verminderde 33% van de mensen in de leeftijd van 55 tot 64 jaar hun uitgaven, inclusief bezuinigingen op gezondheidszorg, voedsel en andere uitgaven. Daar staat tegenover dat slechts 17% van die 75 jaar en ouder bezuinigen. Oudere ouderen waren zelfs eerder geneigd hun uitgaven te verhogen, een teken dat ze enigszins financieel geïsoleerd waren.

Sommige oudere Amerikanen die wel bezuinigen brachten tijd door (thuis koken) in plaats van geld (uit eten gaan). Eén aspect van de uitgaven dat wel naar voren kwam, was de overtuiging bij oudere volwassenen dat ze minder geld zouden hebben om aan hun kinderen door te geven - ongeveer 20% minder, volgens een onderzoek.

Gevolgen voor werkgelegenheid en pensioen

Terwijl de werkloosheid tijdens de recessie sterk toenam, konden veel babyboomers aan het werk blijven, waardoor het totale aantal werd verzacht. De algemene leeftijd van het personeelsbestand nam tijdens en vlak na de recessie toe. Het aantal Amerikanen van 65 jaar en ouder is nog steeds met 3% gestegen tussen 2010 en 2013, terwijl het aantal werknemers van 18 tot 29 jaar met 2% is gedaald, volgens Gallup.

De reden voor de toename van oudere werknemers was waarschijnlijk te wijten aan senioren die in het personeelsbestand bleven of het opnieuw binnengingen om hun pensioenspaargeld weer op te bouwen. Andere factoren waren de noodzaak om jongere familieleden te ondersteunen die banen of huizen hadden verloren.

Senioren die aan het einde van de recessie bijna de pensioengerechtigde leeftijd bereikten en ervoor kozen om in de beroepsbevolking te blijven, deden dit gemiddeld nog eens vier jaar. Het percentage verloren rijkdom tijdens de recessie leek geen factor te zijn. Oudere werknemers waren al enkele jaren langer in dienst voor de recessie.

Gevolgen voor de gezondheid

Economische en lichamelijke gezondheid zijn verbonden. Sommige oudere mensen die tijdens de recessie een afname van rijkdom zagen, stelden doktersbezoeken uit, verminderden medicijnen en ervoeren meer stress, wat op zichzelf een gezondheidsfactor is. Uit een onderzoek bleek dat mensen van 45 tot 66 jaar die hun baan verliezen tijdens een recessie, een groter risico lopen om te sterven dan mensen die hun baan verliezen tijdens een niet-recessieperiode.

Vanaf 2017 waren echter 9, 6 miljoen Amerikanen van 65 jaar en ouder aan het werk (of op zoek naar werk). Ongeveer 99% van de senioren had dekking in de gezondheidszorg, en de meeste (97%) kregen regelmatig medische zorg. Slechts 3% zei dat ze vanwege kosten geen zorg hadden gekregen.

De faillissementsfactor

Volgens het Institute for Financial Literacy (IFL) werd 21, 8% van de faillissementen in 2006 ingediend door mensen van 55 jaar en ouder. Tegen 2009 was dit tot 25%. Historisch gezien, wanneer ouderen faillissement aanvragen, is medische schuld de belangrijkste reden. Met de financiële crisis waren ook inkomensverlies, werkloosheid en uitgeputte pensioenrekeningen factoren. De toename van het faillissement onder oudere Amerikanen blijft tot op de dag van vandaag, met een recente studie die aangeeft dat het faillissementspercentage onder die 65-plussers drie keer zo hoog is als in 1991.

Dit kan niet allemaal aan de Grote Recessie worden toegeschreven. De IFL-studie suggereert dat een verschuiving van 30 jaar in financieel risico van overheid en werkgevers naar particulieren - meestal door de vervanging van toegezegd-pensioenregelingen door toegezegde-bijdrageregelingen, zoals 401 (k) s - een groot deel van het probleem is, samen met dalende inkomsten en meer contante uitgaven voor gezondheidszorg.

Het komt neer op

Er zijn 50 miljoen Amerikanen ouder dan 65 jaar. Ze hebben allemaal de Grote Recessie doorgemaakt. Hoewel geen twee verhalen hetzelfde zijn, zijn er enkele gemeenschappelijke thema's:

• De meesten zagen een verlies in de waarde van hun pensioensparen en woningwaarden, maar tegen 2012 hadden de meeste daarvan bijna alles hersteld.
• De bezuinigingen op de uitgaven waren bescheiden, terwijl oudere senioren zelfs meer uitgeven.
• Besluiten om in het personeelsbestand te blijven en wanneer met pensioen te gaan, werden grotendeels niet beïnvloed door de hoeveelheid verloren rijkdom.
• Gezondheid lijkt wel een klap te krijgen tijdens economische neergang, voornamelijk vanwege de neiging om te bezuinigen op doktersbezoeken en medicijnen. Dat gezegd hebbende, vanaf 2017 had 99% van de mensen van 65 jaar en ouder een vorm van gezondheidszorg, en 97% zei dat ze reguliere medische zorg krijgen.
• Hoewel het faillissement onder senioren sinds de financiële crisis is toegenomen, kan dit eerder te maken hebben met een toename van het financiële risico dat individuen lopen dan met de recessie zelf.

Een op de tien senioren leeft momenteel in armoede. Veel van de andere 90% zullen met meer rijkdom sterven dan ze hadden toen ze het personeel verlieten.