7 Marktanomalieën die elke belegger moet weten

Het is over het algemeen een gegeven dat er geen gratis ritten of gratis lunches zijn op Wall Street. Met honderden investeerders die constant op jacht zijn naar zelfs een fractie van een percentage extra prestaties, zijn er geen gemakkelijke manieren om de markt te verslaan. Desondanks lijken bepaalde verhandelbare anomalieën aan te houden op de aandelenmarkt, en die fascineren begrijpelijkerwijs veel beleggers.

Hoewel deze anomalieën de moeite van het verkennen waard zijn, moeten beleggers deze waarschuwing in gedachten houden - anomalieën kunnen verschijnen, verdwijnen en opnieuw verschijnen met vrijwel geen waarschuwing. Bijgevolg kan het mechanisch volgen van elke handelsstrategie riskant zijn, maar aandacht voor deze zeven momenten kan scherpe beleggers belonen.

Zes marktafwijkingen die beleggers moeten weten

1. Kleine bedrijven presteren beter

Kleinere bedrijven (dat wil zeggen kleinere kapitalisatie) hebben de neiging om grotere bedrijven te overtreffen. Zoals afwijkingen gaan, is het kleine stevige effect logisch. De economische groei van een bedrijf is uiteindelijk de drijvende kracht achter zijn aandelenprestaties, en kleinere bedrijven hebben veel langere banen voor groei dan grotere bedrijven.

Een bedrijf als Microsoft (MSFT) moet misschien een extra omzet van $ 6 miljard vinden om met 10% te groeien, terwijl een kleiner bedrijf misschien slechts $ 70 miljoen extra omzet nodig heeft voor hetzelfde groeipercentage. Dienovereenkomstig kunnen kleinere bedrijven doorgaans veel sneller groeien dan grotere bedrijven.

Belangrijkste leerpunten

• Marktanomalieën kunnen grote kansen voor beleggers zijn.
• Anomalieën moeten een handelsbeslissing beïnvloeden maar niet dicteren.
• Goed onderzoek van de financiële gegevens van een bedrijf is belangrijker voor groei op lange termijn.
• De meeste marktanomalieën zijn psychologisch gedreven.
• Er is geen manier om deze anomalieën te bewijzen, omdat hun bewijs de markt in hun richting zou overstromen, waardoor er een afwijking in zichzelf zou ontstaan.

2. Januari-effect

Het januari-effect is een vrij bekende afwijking. Hier is het idee dat aandelen die in het vierde kwartaal van het voorgaande jaar slechter presteerden, de neiging hebben om de markten in januari te verslaan. De reden voor het januari-effect is zo logisch dat het bijna moeilijk is om het een afwijking te noemen. Beleggers zullen vaak proberen laat in het jaar achterblijvende aandelen weg te gooien, zodat ze hun verliezen kunnen gebruiken om vermogenswinstbelastingen te compenseren (of om de kleine aftrek te nemen die de IRS toestaat als er een netto vermogensverlies voor het jaar is). Veel mensen noemen dit evenement "belastingverlies".

Omdat de verkoopdruk soms onafhankelijk is van de werkelijke fundamentals of waardering van het bedrijf, kan deze "belastingverkoop" deze aandelen naar niveaus duwen waar ze in januari aantrekkelijk worden voor kopers. Evenzo zullen beleggers vaak vermijden om in het vierde kwartaal achterblijvende aandelen te kopen en wachten tot januari om te voorkomen dat ze verstrikt raken in de verkoop van belastingverliezen. Als gevolg hiervan is er vóór 1 januari een overdruk en na 1 januari een overdruk.

3. Lage boekwaarde

Uitgebreid academisch onderzoek heeft aangetoond dat aandelen met een ondergemiddelde koers-boekratio de neiging hebben beter te presteren dan de markt. Talrijke testportefeuilles hebben aangetoond dat het kopen van een verzameling aandelen met lage koers / boek-ratio's marktconforme prestaties zal opleveren.

Hoewel deze afwijking tot op zekere hoogte logisch is - ongewoon goedkope aandelen moeten de aandacht van kopers trekken en terugkeren naar het gemiddelde - is dit helaas een relatief zwakke afwijking. Hoewel het waar is dat aandelen met een lage koers boekbaar zijn als een groep, zijn de individuele prestaties idiosyncratisch en zijn er zeer grote portefeuilles van aandelen met een lage koers te boeken om de voordelen te zien.

4. Verwaarloosde voorraden

Een verwante neef van de 'kleine onderneming anomalie', zogenaamde verwaarloosde aandelen, wordt ook verondersteld beter te presteren dan de brede marktgemiddelden. Het verwaarloosde bedrijfseffect treedt op op aandelen die minder liquide zijn (lager handelsvolume) en doorgaans minimale ondersteuning door analisten hebben. Het idee hier is dat, aangezien deze bedrijven door beleggers worden 'ontdekt', de aandelen het beter zullen doen.

Veel beleggers volgen inkoopindicatoren op lange termijn zoals P / E-ratio's en RSI. Deze vertellen hen of een aandeel is oververkocht en of het misschien tijd is om te overwegen om aandelen te laden.

Onderzoek suggereert dat deze afwijking eigenlijk niet waar is - als de effecten van het verschil in marktkapitalisatie zijn weggenomen, is er geen echte outperformance. Bijgevolg zijn bedrijven die worden verwaarloosd en klein geneigd om beter te presteren (omdat ze klein zijn), maar grotere verwaarloosde aandelen lijken niet beter te presteren dan anders zou worden verwacht. Dat gezegd hebbende, is er een klein voordeel aan deze anomalie: door de prestaties die lijken te zijn gecorreleerd met de omvang, lijken verwaarloosde aandelen een lagere volatiliteit te hebben.

5. Terugboekingen

Er zijn aanwijzingen dat aandelen aan weerszijden van het prestatiespectrum, over perioden (meestal een jaar), de neiging hebben om de koers in de volgende periode om te keren - de toppresteerders van gisteren worden de underperformers van morgen en vice versa.

Dit wordt niet alleen ondersteund door statistisch bewijs, maar de anomalie is ook zinvol volgens de investeringsbeginselen. Als een aandeel een topper in de markt is, is de kans groot dat zijn prestaties het duur hebben gemaakt; evenzo geldt het omgekeerde voor underperformers. Het lijkt dan ook logisch om te verwachten dat de te hoog geprijsde aandelen achterblijven (waardoor hun waardering weer op één lijn komt), terwijl de te laag geprijsde aandelen het beter doen.

Terugboekingen werken waarschijnlijk ook gedeeltelijk omdat mensen verwachten dat ze werken. Als genoeg beleggers gewoonlijk de winnaars van vorig jaar verkopen en de verliezers van vorig jaar kopen, zal dat helpen de aandelen in exact de verwachte richting te verplaatsen, waardoor het iets van een zelfvervullende afwijking wordt.

6. De dagen van de week

Efficiënte marktondersteuners haten de "Dagen van de Week" -afwijking omdat deze niet alleen waar lijkt te zijn, maar het slaat ook nergens op. Onderzoek heeft aangetoond dat aandelen de neiging hebben om meer op vrijdag te bewegen dan op maandag en dat er een voorkeur is voor positieve marktprestaties op vrijdag. Het is geen enorme discrepantie, maar het is een hardnekkige.

Fundamenteel is er geen bijzondere reden dat dit waar zou moeten zijn. Sommige psychologische factoren kunnen aan het werk zijn. Misschien doordringt een einde van de week optimisme de markt terwijl traders en beleggers uitkijken naar het weekend. Als alternatief, misschien geeft het weekend investeerders de kans om bij te praten, te stoven en zich zorgen te maken over de markt en pessimisme te ontwikkelen tot maandag.

7. Dogs of the Dow

De Dogs of the Dow zijn opgenomen als een voorbeeld van de gevaren van het handelen in anomalieën. Het idee achter deze theorie was in feite dat beleggers de markt konden verslaan door aandelen in het industriële gemiddelde van Dow Jones te selecteren die bepaalde waardeattributen hadden.

Beleggers hebben verschillende versies van de benadering toegepast, maar er waren twee gemeenschappelijke benaderingen. De eerste is om de 10 Dow-aandelen met de hoogste opbrengst te selecteren. De tweede methode is om een ​​stap verder te gaan en de vijf aandelen uit die lijst met de laagste absolute aandelenkoers te nemen en ze een jaar vast te houden.

Het is onduidelijk of er ooit enige basis was voor deze aanpak, omdat sommigen hebben gesuggereerd dat het een product van datamining was. Zelfs als het ooit had gewerkt, zou het effect zijn weggewerkt, bijvoorbeeld door degenen die een dag of week voor de eerste van het jaar uitkiezen.

Tot op zekere hoogte is dit gewoon een aangepaste versie van de omkeerafwijking; de Dow-aandelen met de hoogste rendementen waren waarschijnlijk relatieve underperformers en zouden naar verwachting beter presteren.

Het komt neer op

Proberen om anomalieën te verhandelen is een risicovolle manier om te beleggen. Veel afwijkingen zijn in de eerste plaats niet echt, maar ze zijn ook onvoorspelbaar. Wat meer is, ze zijn vaak een product van grootschalige data-analyse die kijkt naar portefeuilles bestaande uit honderden aandelen die slechts een fractioneel prestatievoordeel opleveren.

Evenzo lijkt het zinvol om te proberen om verliesgevende beleggingen te verkopen voordat de verkoop van belastingverliezen echt aantrekt en het kopen van underperformers uitstellen tot in ieder geval tot ver in december.