Bankoverschrijving
Een bankoverschrijving is een elektronisch berichtensysteem waarmee grote banken verschillende acties of gebeurtenissen met betrekking tot klantrekeningen kunnen communiceren. De draad vertegenwoordigt een beveiligd, geautomatiseerd berichtensysteem dat rekeninginformatie, meldingen en transactieverzoeken tussen banken verzendt.
Hoewel de bankoverschrijving geen invloed heeft op daadwerkelijke overboekingen, zoals een overboeking, zal de financiële instellingen kennis krijgen van dergelijke gebeurtenissen. Het doel van een bankoverschrijving is bijvoorbeeld om een bank op de hoogte te stellen als een klant geld op zijn rekening heeft gestort.
Bankoverschrijving versus bankoverschrijving
In tegenstelling tot bankoverschrijving (hoewel misschien beter bekend) is een overboeking een elektronische overboeking van middelen via een netwerk, dat een wereldwijde groep van honderden banken beheert. Met name overboekingen kunnen mensen op verschillende geografische locaties helpen veilig geld naar elkaar over te dragen. Tijdens een overboeking wordt er geen fysiek geld uitgewisseld tussen banken of financiële instellingen; in plaats daarvan geven banken informatie onder elkaar door over wie de ontvanger is, wat haar bankrekeningnummer is en hoeveel geld ze ontvangt.
Internationale bankrekeningnummers (IBAN-nummers) helpen bij het identificeren van de juiste financiële instellingen bij complexe bankoverschrijvingen. Een afzender betaalt eerst de transactie bij zijn bank. Vervolgens geeft de bank van de ontvanger alle benodigde informatie van de initiërende bank en stort haar reservefondsen op de rekening van de ontvanger.
Bankoverschrijving en beveiliging
Cybersecurity-bedreigingen nemen toe met meer online financiële diensten, zoals bankoverschrijvingen en overschrijvingen. Bedreigingen voor een computersysteem worden geclassificeerd volgens de methode die wordt gebruikt om aan te vallen. Drie veel voorkomende soorten cyberaanvallen zijn backdoor, denial-of-service en directe toegangsaanvallen.
Backdoor-aanvallen maken gebruik van alternatieve methoden voor toegang tot een systeem. Meestal vereist de achterdeur geen gebruikelijke authenticatiemethoden. Sommige systemen worden standaard geleverd met deze achterdeuren, terwijl andere het gevolg zijn van softwarefouten.
Met een denial-of-service-aanval heeft de accountgebruiker geen toegang tot een systeem. Een veel voorkomende methode voor denial-of-service-aanvallen is het voldoende vaak invoeren van een verkeerd wachtwoord om het account te vergrendelen.
Directe toegangsaanvallen krijgen toegang tot een systeem en kopiëren de informatie of wijzigen het systeem volledig. Deze aanvallen omvatten bugs en virussen die vaak onbedoeld door de gebruiker worden gedownload.
Hoewel elk individueel systeem kwetsbaar is voor cyberaanvallen, zijn grotere entiteiten, zoals grote commerciële banken, samen met andere grote bedrijven (bijvoorbeeld Fortune 500-bedrijven die omgaan met consumentengegevens), samen met overheidsinstanties en systemen, vaak belangrijke doelen.