De basisprincipes van tarieven en handelsbelemmeringen

Internationale handel verhoogt het aantal goederen waaruit binnenlandse consumenten kunnen kiezen, verlaagt de kosten van die goederen door toegenomen concurrentie en staat binnenlandse industrieën toe hun producten naar het buitenland te verzenden. Hoewel al deze effecten gunstig lijken, wordt vrijhandel niet algemeen aanvaard als volledig voordelig voor alle partijen.

De presidentiële campagne van president Trump uit 2016 was in feite heftige anti-handel. In juni 2018 introduceerde de Trump-administratie miljarden dollars aan nieuwe tarieven op de Chinese invoer en dreigde de tarieven op andere landen. China nam wraak door tarieven op ingevoerde Amerikaanse goederen aan te kondigen, inclusief staal en varkensvlees. In dezelfde maand heeft Trump ook tarieven ingevoerd voor de invoer van staal en aluminium uit de Europese Unie, Mexico en Canada. In augustus kondigde China een tarief van 25% aan ter waarde van $ 16 miljard aan Amerikaanse goederen inclusief voertuigen en ruwe olie als vergelding aan de Amerikaanse tarieven op $ 16 miljard aan Chinese goederen. "Dit is precies hetzelfde, " zei Art Hogan, hoofdstrateeg bij B. Riley FBR tegen CNBC. "Onze $ 16 miljard komt op een gepland tijdstip, dat op de 23e komt. China zei dat we uw $ 16 miljard zien en we zullen overeenkomen met uw $ 16 miljard."

Dit artikel zal onderzoeken hoe sommige landen reageren op verschillende factoren die de handel proberen te beïnvloeden.

Belangrijkste leerpunten

• Tarieven of belastingen op import hebben de laatste tijd nieuws gemaakt toen de regering Trump meerdere tariefrondes op China en elders inleidde.
• Tarieven zijn een soort protectionistische handelsbelemmering die in verschillende vormen kan voorkomen.
• Terwijl tarieven voor een paar binnenlandse sectoren kunnen profiteren, zijn economen het erover eens dat vrijhandelsbeleid op een wereldmarkt ideaal is.
• Tarieven worden betaald door binnenlandse consumenten en niet door het exporterende land, maar ze hebben wel tot gevolg dat de relatieve prijzen van geïmporteerde producten stijgen.

Wie verzamelt een tarief?

In de eenvoudigste bewoordingen is een tarief een belasting. Het draagt ​​bij aan de kosten voor consumenten van geïmporteerde goederen en is een van de vele handelspolitiek die een land kan bepalen. Tarieven worden betaald aan de douane van het land dat het tarief oplegt. Tarieven voor importen die de Verenigde Staten binnenkomen, worden bijvoorbeeld geïnd door Customs and Border Protection, handelend namens het Commerce Department. In het VK is het HM Revenue & Customs (HMRC) die het geld verzamelt.

Het is belangrijk te erkennen dat de bij invoer verschuldigde belastingen door binnenlandse consumenten worden betaald en niet rechtstreeks op de uitvoer van het buitenland worden geheven. Het effect is niettemin dat buitenlandse producten relatief duurder worden voor consumenten - maar als fabrikanten vertrouwen op geïmporteerde componenten of andere inputs in hun productieproces, zullen ze de verhoogde kosten ook doorberekenen aan de consument. Vaak zijn goederen uit het buitenland goedkoper omdat ze goedkopere kapitaal- of arbeidskosten bieden. Als die goederen duurder worden, zullen consumenten kiezen voor het relatief duurdere binnenlandse product. Over het algemeen hebben consumenten de neiging om te verliezen met tarieven, waarbij de belastingen in eigen land worden geïnd.

Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel (GATT)

Waarom worden tarieven en handelsbelemmeringen gebruikt?

Er worden vaak tarieven vastgesteld om de kinderindustrieën en de ontwikkelingslanden te beschermen, maar worden ook gebruikt door meer geavanceerde economieën met ontwikkelde industrieën. Hier zijn vijf van de belangrijkste redenen waarom tarieven worden gebruikt:

Bescherming van de binnenlandse werkgelegenheid

Het heffen van tarieven is vaak sterk gepolitiseerd. De mogelijkheid van verhoogde concurrentie van geïmporteerde goederen kan de binnenlandse industrie bedreigen. Deze binnenlandse bedrijven kunnen werknemers ontslaan of de productie naar het buitenland verplaatsen om kosten te besparen, wat een hogere werkloosheid en een minder gelukkige kiezer betekent. Het werkloosheidsargument verschuift vaak naar binnenlandse industrieën die klagen over goedkope buitenlandse arbeid en hoe slechte arbeidsomstandigheden en gebrek aan regelgeving buitenlandse bedrijven toelaten om goederen goedkoper te produceren. In de economie blijven landen echter goederen produceren totdat ze geen comparatief voordeel meer hebben (niet te verwarren met een absoluut voordeel).

Consumenten beschermen

Een overheid kan een tarief heffen op producten die volgens haar de bevolking in gevaar kunnen brengen. Zuid-Korea kan bijvoorbeeld een tarief instellen voor geïmporteerd rundvlees uit de Verenigde Staten als het denkt dat de goederen besmet kunnen zijn met een ziekte.

Infant Industries

Het gebruik van tarieven om de baby-industrie te beschermen, is te zien aan de Import Substitution Industrialization (ISI) -strategie die door veel ontwikkelingslanden wordt toegepast. De regering van een ontwikkelende economie zal tarieven heffen op geïmporteerde goederen in industrieën waarin zij de groei wil bevorderen. Dit verhoogt de prijzen van geïmporteerde goederen en creëert een binnenlandse markt voor in het binnenland geproduceerde goederen, terwijl die industrieën worden beschermd tegen gedwongen verkoop door meer concurrerende prijzen. Het vermindert de werkloosheid en stelt ontwikkelingslanden in staat om van landbouwproducten naar afgewerkte producten over te schakelen.

Kritieken op dit soort protectionistische strategie draaien rond de kosten van het subsidiëren van de ontwikkeling van kinderindustrieën. Als een industrie zich ontwikkelt zonder concurrentie, zou het kunnen leiden tot de productie van goederen van mindere kwaliteit, en de subsidies die nodig zijn om de door de staat gesteunde industrie in stand te houden, zouden de economische groei kunnen verzachten.

Nationale veiligheid

Barrières worden ook door ontwikkelde landen gebruikt om bepaalde industrieën te beschermen die strategisch belangrijk worden geacht, zoals die ter ondersteuning van de nationale veiligheid. Defensie-industrieën worden vaak beschouwd als van vitaal belang voor de staatsbelangen en genieten vaak een aanzienlijk beschermingsniveau. Hoewel zowel West-Europa als de Verenigde Staten bijvoorbeeld geïndustrialiseerd zijn, zijn beide zeer beschermend voor defensiegerichte bedrijven.

wraak

Landen kunnen ook tarieven instellen als vergeldingstechniek als ze denken dat een handelspartner zich niet aan de regels heeft gehouden. Als Frankrijk bijvoorbeeld van mening is dat de Verenigde Staten zijn wijnproducenten hun in eigen land geproduceerde mousserende wijnen te lang "Champagne" (een naam specifiek voor de Champagne-regio van Frankrijk) hebben genoemd, kan het een tarief heffen op geïmporteerd vlees van de Verenigde Staten. Als de VS ermee instemt om de onjuiste etikettering aan te pakken, zal Frankrijk waarschijnlijk stoppen met vergelding. Vergelding kan ook worden toegepast als een handelspartner indruist tegen de doelstellingen van het buitenlands beleid van de overheid.

Gemeenschappelijke soorten tarieven

Er zijn verschillende soorten tarieven en barrières die een overheid kan hanteren:

• Specifieke tarieven
• Ad valorem tarieven
• licenties
• Invoerquota
• Vrijwillige exportbeperkingen
• Lokale inhoudsvereisten

Specifieke tarieven

Een vast tarief geheven over een eenheid van een geïmporteerd goed wordt een specifiek tarief genoemd. Dit tarief kan variëren naargelang het soort goed dat wordt geïmporteerd. Een land kan bijvoorbeeld een tarief van $ 15 heffen op elk geïmporteerd paar schoenen, maar een tarief van $ 300 op elke geïmporteerde computer.

Ad Valorem tarieven

De uitdrukking ad valorem is Latijn voor "volgens waarde" en dit type tarief wordt geheven op een goed op basis van een percentage van de waarde van dat goed. Een voorbeeld van een ad-valoremtarief zou een 15% -tarief zijn dat door Japan wordt geheven op Amerikaanse auto's. De 15% is een prijsstijging van de waarde van de auto, dus een voertuig van $ 10.000 kost nu $ 11.500 voor Japanse consumenten. Deze prijsstijging beschermt binnenlandse producenten tegen onderbieding maar houdt ook de prijzen kunstmatig hoog voor Japanse autokopers.

Niet-tarifaire handelsbelemmeringen

licenties

Een licentie wordt door de overheid aan een bedrijf verleend en stelt het bedrijf in staat een bepaald soort goederen in het land te importeren. Er zou bijvoorbeeld een beperking kunnen gelden voor geïmporteerde kaas en vergunningen zouden worden verleend aan bepaalde bedrijven waardoor zij als importeur kunnen optreden. Dit zorgt voor een beperking van de concurrentie en verhoogt de prijzen voor consumenten.

Invoerquota

Een importquotum is een beperking voor de hoeveelheid van een bepaald goed dat kan worden geïmporteerd. Dit soort barrières wordt vaak geassocieerd met de afgifte van vergunningen. Een land kan bijvoorbeeld een quotum plaatsen op de hoeveelheid geïmporteerde citrusvruchten die is toegestaan.

Vrijwillige exportbeperkingen (VER)

Dit type handelsbelemmering is "vrijwillig" in de zin dat het door het exporterende land wordt gecreëerd en niet door het importerende land. Een vrijwillige exportbeperking wordt meestal opgelegd in opdracht van het invoerende land en kan gepaard gaan met een wederzijdse VER. Brazilië zou bijvoorbeeld een VER kunnen plaatsen bij de export van suiker naar Canada, op basis van een verzoek van Canada. Canada zou dan een VER kunnen plaatsen bij de export van steenkool naar Brazilië. Dit verhoogt de prijs van zowel steenkool als suiker, maar beschermt de binnenlandse industrie.

Vereiste lokale inhoud

In plaats van een quotum te plaatsen voor het aantal goederen dat kan worden ingevoerd, kan de overheid eisen dat een bepaald percentage van een goed in het binnenland wordt gemaakt. De beperking kan een percentage van het goede zelf zijn of een percentage van de waarde van het goede. Een beperking op de invoer van computers kan bijvoorbeeld zeggen dat 25% van de stukken die worden gebruikt om de computer te maken, in het binnenland worden gemaakt, of kan zeggen dat 15% van de waarde van het goed afkomstig moet zijn van in het binnenland geproduceerde componenten.

In het laatste deel zullen we onderzoeken wie profiteert van tarieven en hoe deze de prijs van goederen beïnvloeden.

Wie profiteert van tarieven?

De voordelen van tarieven zijn ongelijk. Omdat een tarief een belasting is, zal de overheid hogere inkomsten zien naarmate de invoer de binnenlandse markt betreedt. Binnenlandse industrieën profiteren ook van een vermindering van de concurrentie, omdat de invoerprijzen kunstmatig worden opgeblazen. Helaas voor consumenten - zowel individuele consumenten als bedrijven - betekenen hogere invoerprijzen hogere prijzen voor goederen. Als de prijs van staal te hoog wordt vanwege de tarieven, betalen individuele consumenten meer voor producten die staal gebruiken en betalen bedrijven meer voor staal dat ze gebruiken om goederen te maken. Kortom, tarieven en handelsbelemmeringen zijn meestal pro-producent en anti-consument.

Het effect van tarieven en handelsbelemmeringen op bedrijven, consumenten en de overheid verschuift in de tijd. Op de korte termijn kunnen hogere prijzen voor goederen de consumptie door individuele consumenten en door bedrijven verminderen. Tijdens deze periode zullen sommige bedrijven profiteren en zal de overheid een toename van de inkomsten uit rechten zien. Op de lange termijn zien deze bedrijven mogelijk een afname van de efficiëntie vanwege een gebrek aan concurrentie, en kunnen ze ook een vermindering van de winst zien door de opkomst van vervangers voor hun producten. Voor de overheid is het langetermijneffect van subsidies een toename van de vraag naar openbare diensten, omdat hogere prijzen, vooral in levensmiddelen, minder besteedbaar inkomen achterlaten.

Welke invloed hebben tarieven op prijzen?

Tarieven verhogen de prijzen van geïmporteerde goederen. Hierdoor worden binnenlandse producenten niet gedwongen hun prijzen te verlagen door de toegenomen concurrentie en moeten binnenlandse consumenten hierdoor hogere prijzen betalen. Tarieven verlagen ook de efficiëntie door bedrijven die niet in een meer concurrerende markt zouden bestaan, open te laten.

Onderstaande figuur illustreert de effecten van wereldhandel zonder de aanwezigheid van een tarief. In de grafiek betekent DS het binnenlandse aanbod en DD de binnenlandse vraag. De prijs van goederen thuis wordt gevonden op prijs P, terwijl de wereldprijs wordt gevonden op P *. Voor een lagere prijs zullen binnenlandse consumenten Qw-waarde van goederen consumeren, maar omdat het thuisland alleen Qd-waarde kan produceren, moet het Qw-Qd-waarde goederen importeren.

Wanneer een tarief- of ander prijsverhogend beleid wordt ingevoerd, heeft dit tot gevolg dat de prijzen worden verhoogd en het invoervolume wordt beperkt. In onderstaande figuur zijn prijsstijgingen van de niet-tarifaire P * naar P '. Omdat de prijs is gestegen, zijn meer binnenlandse bedrijven bereid om het goede te produceren, dus gaat Qd naar rechts. Dit verschuift ook Qw naar links. Het algemene effect is een vermindering van de invoer, een verhoogde binnenlandse productie en hogere consumentenprijzen.

Tarieven en moderne handel

De rol van tarieven in de internationale handel is in de moderne tijd gedaald. Een van de belangrijkste redenen voor de achteruitgang is de introductie van internationale organisaties die zijn ontworpen om de vrije handel te verbeteren, zoals de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Dergelijke organisaties maken het voor een land moeilijker om tarieven en belastingen op ingevoerde goederen te heffen en kunnen de kans op vergeldingsrechten verminderen. Hierdoor zijn landen overgeschakeld op niet-tarifaire belemmeringen, zoals quota en exportbeperkingen. Organisaties zoals de WTO proberen productie- en consumptieverstoringen veroorzaakt door tarieven te verminderen. Deze verstoringen zijn het gevolg van het feit dat binnenlandse producenten goederen maken als gevolg van te hoge prijzen en dat consumenten minder goederen kopen omdat de prijzen zijn gestegen. (Lees Wat is de Wereldhandelsorganisatie "> voor meer informatie over de inspanningen van de WTO

Sinds de jaren 1930 hebben veel ontwikkelde landen de tarieven en handelsbelemmeringen verlaagd, waardoor de wereldwijde integratie is verbeterd en globalisering is ontstaan. Multilaterale overeenkomsten tussen regeringen vergroten de kans op tariefverlaging, terwijl handhaving van bindende overeenkomsten de onzekerheid vermindert.

Het komt neer op

Vrijhandel komt de consument ten goede door meer keuzemogelijkheden en lagere prijzen, maar omdat de wereldeconomie onzekerheid met zich meebrengt, heffen veel regeringen tarieven en andere handelsbelemmeringen op om de industrie te beschermen. Er is een delicaat evenwicht tussen het nastreven van efficiëntie en de behoefte van de overheid om lage werkloosheid te waarborgen.