Duizendpootspel
Het duizendpootspel is een uitgebreid spel in de speltheorie waarin twee spelers afwisselend de kans krijgen om het grootste deel van een langzaam toenemende geldvoorraad te nemen. Het is zo geregeld dat als een speler de stash doorgeeft aan zijn tegenstander die vervolgens de stash neemt, de speler een kleiner bedrag ontvangt dan als hij de pot had genomen. Het spel van de duizendpoot wordt beëindigd zodra een speler de voorraad opneemt, waarbij die speler het grotere deel krijgt en de andere speler het kleinere deel. Het spel heeft een vooraf bepaald totaal aantal ronden, die elke speler vooraf bekend zijn.
Hoewel niet zo bekend als het beroemde Prisoner's Dilemma, benadrukt het spel met duizendpoten ook het conflict tussen eigenbelang en wederzijds voordeel waarmee mensen moeten worstelen. Het werd voor het eerst geïntroduceerd door psycholoog Robert Rosenthal in 1982. "Duizendpoot spel" is zo genoemd omdat de originele versie bestond uit een reeks van 100 zetten.
Belangrijkste leerpunten
- Het duizendpootspel is een spel waarin twee spelers elkaar afwisselen om een deel van een steeds groter wordende som geld te nemen.
- Het is een innovatieve benadering van het conflict tussen eigenbelang en wederzijds voordeel.
- Studies tonen aan dat slechts een zeer klein percentage van de patiënten ervoor koos om de voorraad te passeren om de hoeveelheid van hun voorraad te vergroten.
Duizendpootspel begrijpen
Overweeg als voorbeeld de volgende versie van het spel met duizendpoten waarbij twee spelers betrokken zijn, Jack en Jill. Het spel begint met een totale uitbetaling van $ 2. Jack gaat als eerste en moet beslissen of hij de uitbetaling of 'pass' moet 'nemen'. Als hij neemt, krijgt hij $ 2 en Jill krijgt $ 0, maar als hij slaagt, moet de beslissing om "te nemen of te passeren" nu door Jill worden genomen. De uitbetaling is nu verhoogd met $ 2 tot $ 4; als Jill neemt, krijgt ze $ 3 en Jack krijgt $ 1, maar als ze slaagt, mag Jack beslissen of ze wel of niet slaagt. Als ze slaagt, wordt de uitbetaling verhoogd met $ 2 tot $ 6; als Jack neemt, krijgt hij $ 4 en Jill krijgt $ 2. Als hij slaagt en Jill neemt, stijgt de uitbetaling met $ 2 tot $ 8 en krijgt Jack $ 3 terwijl Jill $ 5 krijgt. Het spel gaat in deze geest door voor een totaal van 100 rondes. Als beide spelers er altijd voor kiezen om te passen, ontvangen ze elk een uitbetaling van $ 50 aan het einde van het spel. Merk op dat het geld wordt bijgedragen door een derde partij en niet door een van beide spelers.
Wat voorspelt speltheorie? Met behulp van achterwaartse inductie - wat het proces is van achteraf redeneren vanaf het einde van een probleem - voorspelt de speltheorie dat Jack (of de eerste speler) ervoor kiest om de allereerste zet te doen en beide spelers een uitbetaling van $ 1 ontvangen.
In experimentele studies koos echter slechts een zeer klein percentage van de proefpersonen de eerste stap. Deze discrepantie kan verschillende verklaringen hebben. Een reden is dat sommige mensen altruïstisch zijn en liever samenwerken met de andere speler door altijd te passen in plaats van de pot te winnen. Een andere reden is dat mensen eenvoudigweg niet in staat zijn om de deductieve redenering te maken die nodig is om de door het Nash-evenwicht voorspelde rationele keuze te maken. Het feit dat maar weinig mensen de eerste stap zetten, is niet zo verwonderlijk, gezien de kleine omvang van de startuitbetaling in vergelijking met de toenemende uitbetalingen naarmate het spel vordert.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.