Variatiecoëfficiënt (CV)
De variatiecoëfficiënt (CV) is een statistische maat voor de spreiding van gegevenspunten in een gegevensreeks rond het gemiddelde. De variatiecoëfficiënt vertegenwoordigt de verhouding van de standaardafwijking tot het gemiddelde, en het is een nuttige statistiek voor het vergelijken van de mate van variatie van de ene gegevensreeks met de andere, zelfs als de middelen drastisch van elkaar verschillen.
De formule voor de variatiecoëfficiënt is
Waar: σ is de standaarddeviatie en μ is het gemiddelde.
01:23Variatiecoëfficiënt (CV)
Inzicht in de variatiecoëfficiënt
De variatiecoëfficiënt toont de mate van variabiliteit van gegevens in de steekproef in relatie tot het gemiddelde van de populatie. In financiën stelt de variatiecoëfficiënt beleggers in staat om te bepalen hoeveel volatiliteit of risico wordt verondersteld in vergelijking met het verwachte rendement op beleggingen. Hoe lager de standaardafwijking ten opzichte van het gemiddelde, hoe beter de afweging van risico en rendement. Merk op dat als het verwachte rendement in de noemer negatief of nul is, de variatiecoëfficiënt misleidend kan zijn.
De variatiecoëfficiënt is handig bij het gebruik van de risico / opbrengst-ratio om beleggingen te selecteren. Een belegger die risico-avers is, kan bijvoorbeeld activa overwegen met een historisch lage mate van volatiliteit en een hoog rendement, in relatie tot de totale markt of zijn sector. Omgekeerd kunnen beleggers die op zoek zijn naar risico beleggen in activa met een historisch hoge mate van volatiliteit.
Hoewel het meest gebruikt om dispersie rond het gemiddelde te analyseren, kunnen kwartiel, kwintiel of deciel CV's ook worden gebruikt om bijvoorbeeld de variatie rond het mediaan of 10e percentiel te begrijpen.
Belangrijkste leerpunten
- De variatiecoëfficiënt (CV) is een statistische maat voor de spreiding van gegevenspunten in een gegevensreeks rond het gemiddelde.
- In financiën stelt de variatiecoëfficiënt beleggers in staat om te bepalen hoeveel volatiliteit of risico wordt verondersteld in vergelijking met het verwachte rendement op beleggingen.
- Hoe lager de standaardafwijking ten opzichte van het gemiddelde, hoe beter de afweging van risico en rendement.
Voorbeeld van variatiecoëfficiënt voor het selecteren van investeringen
Overweeg bijvoorbeeld een risicomijdende belegger die wil beleggen in een exchange-traded fund (ETF) dat een brede marktindex volgt. De belegger selecteert de SPDR S&P 500 ETF, Invesco QQQ ETF en de iShares Russell 2000 ETF. Vervolgens analyseert hij het rendement en de volatiliteit van de ETF's over de afgelopen 15 jaar en gaat hij ervan uit dat de ETF's een vergelijkbaar rendement kunnen hebben als hun langetermijngemiddelden.
Voor illustratieve doeleinden wordt de volgende 15-jarige historische informatie gebruikt voor de beslissing van de belegger:
- SPDR S&P 500 ETF heeft een gemiddeld jaarlijks rendement van 5, 47% en een standaarddeviatie van 14, 68%. De variatiecoëfficiënt van SPDR S&P 500 ETF is 2, 68.
- Invesco QQQ ETF heeft een gemiddeld jaarlijks rendement van 6, 88% en een standaarddeviatie van 21, 31%. De variatiecoëfficiënt van QQQ is 3.09.
- iShares Russell 2000 ETF heeft een gemiddeld jaarlijks rendement van 7, 16% en een standaardafwijking van 19, 46%. De variatiecoëfficiënt van IWM is 2, 72.
Op basis van de geschatte cijfers zou de belegger kunnen beleggen in de SPDR S&P 500 ETF of de iShares Russell 2000 ETF, aangezien de risico / rendementsverhoudingen relatief hetzelfde zijn en wijzen op een betere afweging van risico en rendement dan de Invesco QQQ ETF.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.