Community Reinvestment Act (CRA)
De Community Reinvestment Act (CRA) is een federale wet die in 1977 is aangenomen en bedoeld is om bewaarinstellingen aan te moedigen te helpen voorzien in de kredietbehoeften van buurten met een laag en gemiddeld inkomen. De CRA vereist van federale toezichthouders om te beoordelen hoe goed elke bank of spaarzaam zijn verplichtingen jegens deze gemeenschappen nakomt. Deze score wordt gebruikt bij het evalueren van aanvragen voor toekomstige goedkeuring van bankfusies, charters, overnames, filiaalopeningen en depositofaciliteiten.
Belangrijkste leerpunten
● Hoewel toezichthouders bij hun evaluatie naar kredietactiviteit en andere gegevens kijken, zijn er geen specifieke benchmarks waaraan banken moeten voldoen.
● CRA-ratings zijn online beschikbaar, evenals op aanvraag bij lokale bankfilialen.
● Critici hebben beweerd dat het ratingbureau een stimulans voor banken heeft gecreëerd om risicovolle leningen te verstrekken, leidend tot de huisvestingscrisis van 2008, hoewel later onderzoek suggereert dat CRA-gerelateerde leningen een klein deel van de subprime-markt waren.
Inzicht in de CRA
De CRA werd aangenomen in een poging om de stedelijke plaag die in veel Amerikaanse steden in de jaren '70 duidelijk was geworden, terug te draaien. Het was met name bedoeld om de effecten van redlining om te keren, een praktijk die tientallen jaren duurde en waarin banken actief leningen aan buurten met een lager inkomen vermeden. Het doel van de wet was om bestaande charterwetten te versterken die banken verplichtten om voldoende tegemoet te komen aan de bankbehoeften van alle leden van de gemeenschappen die ze dienden.
Drie federale toezichthouders - het Bureau van de Controleur van de Munt, de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en de Raad van Bestuur van het Federal Reserve System - delen een toezichthoudende rol met betrekking tot de CRA. De laatste is echter in de eerste plaats verantwoordelijk om te beoordelen of de banken van de staat hun wettelijke verplichtingen nakomen. voldoen aan hun wettelijke verplichtingen.
Een van de doelstellingen van de CRA was om de effecten van redlining om te keren, een controversiële praktijk waarbij banken de kredietverlening beperkten in bepaalde buurten die te riskant werden geacht.
De Federal Reserve gebruikt een van de vijf methoden om de prestaties van een bank te rangschikken, op basis van haar omvang en missie. Hoewel een update van het CRA uit 1995 vereist dat toezichthouders kijken naar krediet- en investeringsgegevens, is het evaluatieproces enigszins subjectief, zonder specifieke quota waaraan banken moeten voldoen.
Elke bank krijgt een van de volgende ratings:
- voortreffelijk
- Bevredigend
- Moet worden verbeterd
- Aanzienlijke niet-naleving
De Fed publiceert een online database die leden van het publiek kunnen gebruiken om de score van een bepaalde bank te bekijken. Banken zijn ook verplicht om consumenten op verzoek een evaluatie van hun prestaties te bezorgen.
De CRA is van toepassing op FDIC-verzekerde bewaarinstellingen, waaronder nationale banken, door de staat gecharterde banken en spaarverenigingen. Kredietverenigingen die worden ondersteund door het National Credit Union Share Insurance Fund en andere "niet-bancaire" entiteiten zijn echter vrijgesteld van de wetgeving.
Kritieken op de CRA
Critici van de Community Reinvestment Act, waaronder een aantal conservatieve politici en experts, wijzen erop dat de wet bijdraagt aan de risicovolle kredietpraktijken die hebben geleid tot de financiële crisis van 2008. Ze beweren dat banken en andere geldschieters bepaalde normen hebben versoepeld voor hypotheekgoedkeuringen om CRA-examinatoren tevreden te stellen.
Sommige economen, waaronder Neil Bhutta en Daniel Ringo van de Federal Reserve Bank, beweren echter dat op CRA gebaseerde hypotheken een zeer klein percentage van de subprime-leningen vertegenwoordigden tijdens deze periode. Dientengevolge concluderen zij dat de wet geen belangrijke factor was in de daaropvolgende neergang van de markt.
Het ratingbureau heeft ook kritiek gekregen dat het niet bijzonder effectief was in het realiseren van de beoogde doelen. Terwijl gemeenschappen met lage en matige inkomens een instroom van leningen zagen na de passage van de CRA, concludeert onderzoek door Jeffery Gunther van de Federal Reserve dat geldschieters die niet aan de wet zijn onderworpen - dat wil zeggen kredietverenigingen en andere niet-banken - een gelijk aandeel van dergelijke leningen.
Modernisering van de CRA
Meer recent hebben enkele economen en beleidsmakers gesuggereerd dat de wet moet worden herzien om het evaluatieproces voor banken minder belastend te maken en de veranderingen in de sector bij te houden. De fysieke locatie van bankfilialen blijft bijvoorbeeld een onderdeel van het scoreproces, hoewel meer consumenten online bankieren.
In een stuk in 2018 beweerde Comptroller of the Currency Joseph Otting dat de verouderde aanpak van het CRA had geleid tot 'investeringswoestijnen', waar leningen niet worden aangemoedigd vanwege het ontbreken van nabijgelegen bankfilialen.
In de zomer van 2018 opende het OCC een commentaarperiode waarin belanghebbenden werden uitgenodigd om feedback te geven over een modernisering van de wetgeving. Tegen de tijd dat dat venster werd gesloten, op 19 november 2018, had het kantoor meer dan 1.300 reacties ontvangen. Tot op heden heeft het nog geen nieuwe regels met betrekking tot de CRA vrijgegeven.