Basisprincipes van valuta wisselen

Valutaswaps zijn een essentieel financieel instrument dat wordt gebruikt door banken, multinationale ondernemingen en institutionele beleggers. Hoewel dit type swaps op een vergelijkbare manier werkt als renteswaps en aandelenswaps, zijn er enkele belangrijke fundamentele kwaliteiten die valutaswaps uniek en dus iets gecompliceerder maken.

Bij een valutaswap zijn twee partijen betrokken die een fictieve hoofdsom met elkaar uitwisselen om blootstelling aan een gewenste valuta te verkrijgen. Na de initiële notionele omwisseling worden periodieke kasstromen in de juiste valuta omgeruild.

Laten we eerst een stapje terug doen om het doel en de functie van een valutaswap volledig te illustreren.

Doel van valutaswaps

Een Amerikaans multinationaal bedrijf (bedrijf A) wil misschien zijn activiteiten uitbreiden naar Brazilië. Tegelijkertijd zoekt een Braziliaans bedrijf (bedrijf B) toegang tot de Amerikaanse markt. Financiële problemen waar onderneming A doorgaans mee te maken heeft, zijn het gevolg van de onwil van Braziliaanse banken om leningen aan internationale bedrijven te verstrekken. Om een ​​lening in Brazilië af te sluiten, kan bedrijf A daarom worden onderworpen aan een hoge rentevoet van 10%. Evenzo zal bedrijf B geen lening met een gunstige rente op de Amerikaanse markt kunnen bereiken. Het Braziliaanse bedrijf kan mogelijk alleen een krediet verkrijgen van 9%.

Hoewel de kosten van leningen op de internationale markt onredelijk hoog zijn, hebben beide bedrijven een concurrentievoordeel voor het afsluiten van leningen bij hun binnenlandse banken. Bedrijf A zou hypothetisch een lening kunnen afsluiten bij een Amerikaanse bank tegen 4% en bedrijf B kan bij zijn lokale instellingen lenen tegen 5%. De reden voor deze discrepantie in de leenrente is te wijten aan de partnerschappen en lopende relaties die binnenlandse bedrijven meestal hebben met hun lokale kredietverlenende autoriteiten.

Basisprincipes van valuta wisselen

Valutaswap instellen

Met behulp van het bovenstaande voorbeeld, op basis van de concurrentievoordelen van bedrijven op hun binnenlandse markten, zal bedrijf A de fondsen die bedrijf B nodig heeft lenen van een Amerikaanse bank, terwijl bedrijf B de fondsen leent die bedrijf A nodig heeft via een Braziliaanse bank. Beide bedrijven hebben effectief een lening afgesloten voor het andere bedrijf. De leningen worden vervolgens geruild. Ervan uitgaande dat de wisselkoers tussen Brazilië (BRL) en de VS (USD) 1, 60 BRL / 1, 00 USD is en dat beide bedrijven hetzelfde equivalente bedrag aan financiering nodig hebben, ontvangt de Braziliaanse onderneming $ 100 miljoen van haar Amerikaanse tegenhanger in ruil voor 160 miljoen Braziliaanse reëel, wat betekent dat deze notionele bedragen zijn geruild.

Bedrijf A houdt nu de benodigde middelen echt vast, terwijl bedrijf B in het bezit is van USD. Beide bedrijven moeten echter rente betalen over de leningen aan hun respectieve binnenlandse banken in de oorspronkelijke geleende valuta. Hoewel bedrijf B BRL heeft geruild voor USD, moet het nog steeds aan zijn verplichting jegens de Braziliaanse bank voldoen. Bedrijf A wordt geconfronteerd met een vergelijkbare situatie met zijn binnenlandse bank. Als gevolg hiervan zullen beide bedrijven rentebetalingen doen die gelijk zijn aan de financieringskosten van de andere partij. Dit laatste punt vormt de basis van de voordelen die een valutaswap biedt.

Beide bedrijven zouden mogelijk in hun nationale valuta kunnen lenen en de valutamarkt betreden, maar er is geen garantie dat het niet te veel in rente zal betalen vanwege wisselkoersschommelingen.

Een andere manier om erover na te denken is dat de twee bedrijven ook kunnen instemmen met een swap die de volgende voorwaarden vaststelt:

Ten eerste geeft onderneming A een obligatie uit die betaalbaar is tegen een bepaalde rentevoet. Het kan de obligaties leveren aan een swapbank, die het vervolgens doorgeeft aan bedrijf B. Bedrijf B beantwoordt het door een gelijkwaardige obligatie uit te geven (tegen de gegeven spotkoersen), levert aan de swapbank en stuurt het uiteindelijk naar bedrijf A.

Deze fondsen zullen waarschijnlijk worden gebruikt om binnenlandse obligatiehouders (of andere schuldeisers) voor elk bedrijf terug te betalen. Bedrijf B heeft nu een Amerikaans actief (de obligaties) waarover rente moet worden betaald. Rentebetalingen gaan naar de swapbank, die deze doorgeeft aan het Amerikaanse bedrijf en vice versa.

Op de vervaldag betaalt elke onderneming de hoofdsom terug aan de swapbank en ontvangt op haar beurt de oorspronkelijke hoofdsom. Op deze manier heeft elk bedrijf met succes de buitenlandse fondsen verkregen die het wilde, maar tegen lagere rentetarieven en zonder zoveel wisselkoersrisico te lopen.

Voordelen van de valutaswap

In plaats van echt te lenen tegen 10%, zal bedrijf A moeten voldoen aan de 5% rentebetalingen die bedrijf B heeft gedaan in het kader van zijn overeenkomst met de Braziliaanse banken. Bedrijf A is erin geslaagd om een ​​lening van 10% te vervangen door een lening van 5%. Evenzo hoeft bedrijf B niet langer geld te lenen van Amerikaanse instellingen voor 9%, maar realiseert het de financieringskosten van 4% die zijn swap-tegenpartij heeft gemaakt. Onder dit scenario slaagde bedrijf B er daadwerkelijk in zijn schuldkosten met meer dan de helft te verminderen. In plaats van te lenen bij internationale banken, lenen beide bedrijven in eigen land en lenen ze elkaar tegen het lagere tarief. Het onderstaande diagram geeft de algemene kenmerken van de valutaswap weer.

Figuur 1: Kenmerken van een valutaswap

Voor de eenvoud sluit het bovengenoemde voorbeeld de rol van een swap-dealer uit, die dient als intermediair voor de valutaswaptransactie. Met de aanwezigheid van de dealer kan de gerealiseerde rentevoet enigszins worden verhoogd als een vorm van commissie aan de intermediair. De spreads op valutaswaps zijn doorgaans vrij laag en kunnen, afhankelijk van de fictieve opdrachtgevers en het type klanten, in de buurt van 10 basispunten liggen. Daarom is de werkelijke leenrente voor bedrijven A en B respectievelijk 5, 1% en 4, 1%, wat nog steeds superieur is aan de aangeboden internationale tarieven.

Overwegingen bij het omwisselen van valuta

Er zijn een paar basisoverwegingen die gewone vanille-valutaswaps onderscheiden van andere soorten swaps, zoals renteswaps en op rendement gebaseerde swaps. Op valuta gebaseerde instrumenten omvatten een onmiddellijke en terminale uitwisseling van fictieve hoofdsom. In het bovenstaande voorbeeld worden de Braziliaanse real en US $ 100 miljoen omgeruild wanneer het contract wordt gestart. Bij beëindiging worden de fictieve opdrachtgevers teruggegeven aan de juiste partij. Bedrijf A zou de fictieve hoofdsom in reële waarde moeten teruggeven aan bedrijf B en vice versa. De terminaluitwisseling stelt beide bedrijven echter bloot aan wisselkoersrisico's, aangezien de wisselkoers kan verschuiven van het oorspronkelijke niveau van 1, 60BRL / 1, 00 USD.

Bovendien hebben de meeste swaps een netto betaling. In een total return swap kan bijvoorbeeld het rendement op een index worden geruild voor het rendement op een bepaald aandeel. Op elke afwikkelingsdatum wordt de teruggave van de ene partij gesaldeerd met de teruggave van de andere en wordt slechts één betaling uitgevoerd. Omdat de periodieke betalingen in verband met valutaswaps niet in dezelfde valuta zijn uitgedrukt, worden betalingen niet gesaldeerd. Daarom zijn beide partijen in elke afwikkelingsperiode verplicht betalingen aan de tegenpartij te verrichten.

Het komt neer op

Valutaswaps zijn vrij verkrijgbare derivaten die twee hoofddoelen dienen. Ten eerste kunnen ze worden gebruikt om buitenlandse financieringskosten te minimaliseren. Ten tweede kunnen ze worden gebruikt als instrumenten om de blootstelling aan wisselkoersrisico's af te dekken. Bedrijven met internationale exposure maken vaak gebruik van deze instrumenten voor het voormalige doel, terwijl institutionele beleggers doorgaans valutaswaps implementeren als onderdeel van een uitgebreide hedgingstrategie.

Het kan ook duurder zijn om in de VS te lenen dan in een ander land, of vice versa. In beide omstandigheden heeft de binnenlandse onderneming een concurrentievoordeel bij het afsluiten van leningen uit haar thuisland, omdat de kapitaalkosten lager zijn.