Negatieve uitgave
Tekortuitgaven vinden plaats wanneer de uitgaven van een overheid hoger zijn dan de inkomsten die het gedurende een fiscale periode verzamelt en dus een overheidsschuldsaldo veroorzaakt of verergert. Gewoonlijk worden overheidstekorten gefinancierd door de verkoop van openbare effecten, met name staatsobligaties. Een aantal economen, vooral die in de Keynesiaanse traditie, geloven dat overheidstekorten kunnen worden gebruikt als een instrument van stimulerend fiscaal beleid.
UITBREIDING Tekort aan uitgaven
Tekortuitgaven zijn een boekhoudkundig fenomeen. De enige manier om deel te nemen aan tekortuitgaven vindt plaats wanneer inkomsten de uitgaven schuwen. Desalniettemin draait het meeste academische en politieke debat over tekortuitgaven om economische theorie, niet om boekhouding. Volgens de economische theorie aan de vraagzijde kan een overheid beginnen met tekorten nadat de economie in een recessie is beland. Het concept van tekortuitgaven als fiscaal beleid wordt doorgaans toegeschreven aan de Britse econoom John Maynard Keynes. Veel van zijn ideeën waren echter herinterpretaties of bewerkingen van oudere mercantilistische beweringen.
Veel van de bestedingsideeën van Keynes waren zelfs al beproefd vóór de publicatie in 1936 van zijn "The General Theory of Employment, Interest and Employment", Keynes essentie over economie. Herbert Hoover vocht bijvoorbeeld tegen de Grote Depressie met een toename van meer dan 50 procent in overheidsprojecten en enorme openbare werken tijdens zijn vier jaar als president van 1928 en 1932.
Keynes 'boek uit 1936 gaf academische en intellectuele legitimiteit aan uitgavenprogramma's voor tekorten. Hij betoogde dat een daling van de consumentenbestedingen kon worden gecompenseerd door een overeenkomstige toename van de overheidstekorten, waardoor het juiste evenwicht van de vraag zou worden gehandhaafd om hoge werkloosheid te voorkomen. Nadat volledige werkgelegenheid was bereikt, meende Keynes, kon de markt terugkeren naar een meer ontspannen benadering en kon het tekort worden terugbetaald. In het geval dat extra overheidsuitgaven inflatie veroorzaakten, betoogde Keynes dat de overheid eenvoudig belastingen kon heffen en extra kapitaal uit de economie kon afvoeren.
Tekortuitgaven en economische groei
Tekortuitgaven worden vaak verkeerd geïnterpreteerd als een pro-groei-economisch beleidsapparaat, mogelijk omdat de tactiek in de loop van de tijd positief is gecorreleerd met het bruto binnenlands product (bbp). Aangezien de overheidsuitgaven echter een component van het bbp zijn, is het geen empirisch feit dat de twee samen stijgen en dalen.
Keynes vond de belangrijkste rol van de tekortuitgaven het voorkomen of terugdraaien van de stijgende werkloosheid tijdens een recessie. Hij geloofde ook dat er een tweede voordeel was van de overheidsuitgaven, iets dat "het multiplicatoreffect" kent. Deze theorie suggereert dat $ 1 dollar aan overheidsuitgaven de totale economische productie met meer dan $ 1 zou kunnen verhogen. Er zijn veel theoretische en empirische uitdagingen voor de Keynesiaanse multiplier, met verschillende en onduidelijke resultaten.
Veel economen zijn van mening dat de gevolgen van tekortuitgaven, indien niet gecontroleerd, de economische groei kunnen bedreigen. Te veel schulden, versterkt door consistente tekorten, kunnen ertoe leiden dat een overheid belastingen verhoogt, manieren zoekt om de inflatie te verhogen en in gebreke blijft. Bovendien kan de verkoop van staatsobligaties bedrijven en andere particuliere emittenten verdringen, wat de prijzen en rentetarieven op kapitaalmarkten kan verstoren.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.