De verschillende soorten kredietbrieven

Kredietbrieven zijn belangrijke garanties of garanties voor verkopers dat zij worden betaald voor een grote transactie, met name bij internationale beurzen. Zie ze als een vorm van betalingsverzekering van een financiële instelling of een andere erkende partij bij de transactie. De allereerste kredietbrieven, gebruikelijk in de 18e eeuw, stonden bekend als reizigerskredieten. De meest voorkomende hedendaagse kredietbrieven zijn commerciële kredietbrieven, stand-by kredietbrieven, herroepbare kredietbrieven, onherroepelijke kredietbrieven, doorlopende kredietbrieven en rode kredietbrieven, hoewel er verschillende andere zijn.

Gewone types

Commerciële letters of credit, soms aangeduid als import / export letters of credit, zijn prominent aanwezig bij het voltooien van internationale transacties. De Internationale Kamer van Koophandel publiceerde een Uniform Customs and Practice for Documentary Credits (UCP), waaraan de meeste commerciële kredietbrieven voldoen.

Standby kredietbrieven werken iets anders dan de meeste andere soorten kredietbrieven. Als een transactie mislukt en een partij niet wordt gecompenseerd zoals het had moeten zijn, is de standby-brief verschuldigd wanneer de begunstigde kan aantonen dat hij niet heeft ontvangen wat was beloofd. Dit wordt meer gebruikt als verzekering en minder als middel om een ​​uitwisseling te vergemakkelijken.

Herroepbare kredietbrieven creëren hefboomwerking voor de emittent. Het is contractueel legaal voor een partij om de uitwisseling op elk moment te wijzigen of te annuleren, normaal gesproken zonder de toestemming van de begunstigde. Dit soort brieven wordt niet erg vaak gezien, omdat de meeste begunstigden er niet mee instemmen en het UCP er niet in voorziet.

Onherroepelijke kredietbrieven komen vaker voor dan herroepbare. Deze bepalen dat er geen wijzigingen of annuleringen kunnen plaatsvinden zonder de toestemming van alle betrokken partijen. Onherroepelijke kredietbrieven kunnen worden bevestigd of niet worden bevestigd. Bevestigde brieven vereisen dat een andere financiële instelling de betaling garandeert, wat meestal het geval is wanneer de begunstigde de bank van de andere partij niet vertrouwt.

Doorlopende kredietbrieven zijn ontworpen voor meerdere doeleinden. Ze kunnen worden gebruikt voor een reeks betalingen. Deze komen veel voor bij particulieren of bedrijven die verwachten samen zaken te blijven doen. Aan deze kredietbrieven is meestal een vervaldatum verbonden, vaak een jaar.

Rode kredietbrieven bevatten een ongedekte lening van de koper, die als voorschot op de rest van het contract fungeert. Soms vraagt ​​een partij om een ​​rode clausule van krediet om de benodigde financiering te verkrijgen om de bij de transactie betrokken goederen te kopen, produceren of vervoeren.

Overeengekomen door beide partijen

Elke kredietbrief, ongeacht het type, wordt geschreven in een officieel document dat door beide partijen is overeengekomen voordat het ter beoordeling aan de garant staande financiële instelling wordt voorgelegd. Voordat u een kredietbrief verkrijgt voor een transactie, moet u ervoor zorgen dat u gedetailleerd met de andere partij communiceert voordat u een aanvraag indient. Vraag een kopie van elke toepassing zodat u de algemene voorwaarden kunt bekijken. Houd rekening met deadlines, waaronder de vervaldatum van het tegoed en de tijd die wordt toegekend tussen de verzending en de presentatie.

Hoewel de meeste kredietbrieven betrekking hebben op internationale uitwisseling, kunnen ze worden gebruikt om elke vorm van handel te vergemakkelijken. Voordat een kredietbrief wordt goedgekeurd, zal een financiële instelling waarschijnlijk uw kredietgeschiedenis, activa en passiva controleren en proberen te bewijzen dat de verkoper een legitieme operatie heeft. De koper heeft vaak een bestaande relatie met de bank. De bank is zich daarom bewust van de kredietwaardigheid en de algemene financiële status van de partij. Als de koper de verkoper niet kan betalen, is de bank verantwoordelijk voor de volledige betaling. Als de koper een deel van de betaling heeft uitgevoerd, is de bank verantwoordelijk voor het betalen van de rest.