Fiatgeld
Fiat-geld is een door de overheid uitgegeven valuta die niet wordt ondersteund door een fysiek goed, zoals goud of zilver, maar eerder door de overheid die het heeft uitgegeven. De waarde van fiatgeld is afgeleid van de relatie tussen vraag en aanbod en de stabiliteit van de uitgevende overheid, in plaats van de waarde van een grondstof die dit ondersteunt, zoals het geval is met grondstof. De meeste moderne papieren valuta's zijn fiat-valuta's, waaronder de Amerikaanse dollar, de euro en andere belangrijke wereldwijde valuta's.
Het woord "fiat" komt uit het Latijn en wordt vaak vertaald als het decreet "het zal zijn" of "laat het gebeuren".
Belangrijkste leerpunten
- Fiat-geld is een door de overheid uitgegeven valuta die niet wordt ondersteund door een product zoals goud.
- Fiat-geld geeft centrale banken van regeringen meer controle over de economie omdat zij bepalen hoeveel valuta wordt afgedrukt.
- Een gevaar van fiat-geld is dat overheden er teveel van afdrukken, wat resulteert in hyperinflatie.
Fiatgeld
Hoe Fiat geld werkt
Fiat-geld heeft alleen waarde omdat de overheid die waarde handhaaft, of omdat twee partijen bij een transactie de waarde overeenkomen.
Historisch gezien zouden regeringen munten slaan uit een waardevol fysiek goed, zoals goud of zilver, of papiergeld drukken dat kon worden ingewisseld voor een bepaald bedrag van een fysiek goed. Fiat-geld is niet converteerbaar en kan niet worden ingewisseld.
De meeste moderne papieren valuta's, inclusief de Amerikaanse dollar, zijn fiatgeld.
Omdat fiat-geld niet gekoppeld is aan fysieke reserves, zoals een nationale voorraad goud of zilver, riskeert het waarde te verliezen als gevolg van inflatie of zelfs waardeloos te worden in geval van hyperinflatie. Als mensen het vertrouwen in de valuta van een land verliezen, heeft het geld geen waarde meer. Dat verschilt bijvoorbeeld van valuta met goud; het heeft intrinsieke waarde vanwege de vraag naar goud in sieraden en decoratie, evenals de productie van elektronische apparaten, computers en ruimtevaartvoertuigen.
De Amerikaanse dollar wordt beschouwd als zowel fiat-geld als wettig betaalmiddel, geaccepteerd voor particuliere en openbare schulden. Wettelijk betaalmiddel is eigenlijk elke valuta die een overheid als legaal verklaart. Veel regeringen geven een fiat-valuta uit en maken deze vervolgens wettig betaalmiddel door deze als standaard voor schuldaflossing in te stellen.
Eerder in de Amerikaanse geschiedenis werd de valuta van het land ondersteund door goud (en in sommige gevallen zilver). De federale overheid stopte met het toestaan van burgers om valuta in te wisselen voor regeringsgoud met de goedkeuring van de Emergency Banking Act van 1933. De gouden standaard, die de Amerikaanse valuta ondersteunde met federaal goud, eindigde volledig in 1971, toen de Verenigde Staten ook stopten met het uitgeven van goud aan buitenlandse overheden in ruil voor Amerikaanse valuta. Sinds die tijd is bekend dat Amerikaanse dollars worden ondersteund door het "volledige vertrouwen en krediet" van de Amerikaanse overheid, "wettig betaalmiddel voor alle schulden, publiek en privaat" maar niet "aflosbaar in wettig geld bij de Schatkist van de Verenigde Staten of bij enige Federal Reserve Bank ', zoals vroeger op Amerikaanse dollarbiljetten werd beweerd. In die zin zijn Amerikaanse dollars nu 'wettig betaalmiddel' in plaats van 'wettig geld' dat kan worden ingewisseld voor goud, zilver of andere goederen.
Voors en tegens van Fiat Money
Fiat-geld dient als een goede valuta als het de rollen kan aannemen die de economie van een land van zijn monetaire eenheid nodig heeft: waarde opslaan, een numerieke rekening verstrekken en uitwisseling mogelijk maken. Het heeft ook een uitstekende waardigheid.
Fiat-valuta's kregen een prominente plaats in de 20e eeuw, deels omdat regeringen en centrale banken hun economieën wilden beschermen tegen de ergste effecten van de natuurlijke hoogconjunctuur en bustes van de conjunctuurcyclus. Omdat fiat-geld geen schaarse of vaste grondstof is, zoals goud, hebben centrale banken veel meer controle over het aanbod, waardoor ze economische variabelen zoals kredietaanbod, liquiditeit, rentetarieven en geldsnelheid kunnen beheren. De Amerikaanse Federal Reserve heeft bijvoorbeeld het dubbele mandaat om werkloosheid en inflatie laag te houden.
De hypotheekcrisis van 2007 en de daaropvolgende financiële crisis, echter, temperden de overtuiging dat centrale banken noodzakelijkerwijs depressies of ernstige recessies konden voorkomen door de geldhoeveelheid te reguleren. Een aan goud gebonden valuta is bijvoorbeeld over het algemeen stabieler dan fiatgeld vanwege het beperkte aanbod van goud. Er zijn meer mogelijkheden voor het creëren van bubbels met een fiat-geld vanwege het onbeperkte aanbod.
De Afrikaanse natie Zimbabwe gaf een voorbeeld van het worst-case scenario in de vroege jaren 2000. Als reactie op ernstige economische problemen begon de centrale bank van het land in een verbluffend tempo geld te drukken. Dat resulteerde in hyperinflatie, die in 2008 tussen 230 en 500 miljard procent bedroeg. De prijzen stegen snel en consumenten werden gedwongen om geldzakken mee te nemen alleen om basisvoedingsmiddelen te kopen. Op het hoogtepunt van de crisis waren 1 triljoen Zimbabwaanse dollar ongeveer 40 cent in Amerikaanse valuta waard.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.