First In, First Out (FIFO)

Wat is First In, First Out (FIFO)?

First In, First Out, beter bekend als FIFO, is een methode voor activabeheer en waardering waarbij eerst geproduceerde of verworven activa eerst worden verkocht, gebruikt of afgestoten. Voor belastingdoeleinden gaat FIFO ervan uit dat activa met de oudste kosten worden opgenomen in de kostprijs van de verkochte goederen (COGS). De resterende inventarisactiva worden gekoppeld aan de activa die het laatst zijn gekocht of geproduceerd.

01:10

First In, First Out (FIFO)

Hoe First In, First Out (FIFO) werkt

De FIFO-methode wordt gebruikt voor het aannemen van kostenstromen. Tijdens de fabricage, naarmate artikelen verdergaan naar latere ontwikkelingsfasen en wanneer afgewerkte voorraadartikelen worden verkocht, moeten de bijbehorende kosten met dat product als een last worden opgenomen. Onder FIFO wordt ervan uitgegaan dat de kosten van de eerst gekochte inventaris eerst worden opgenomen. De dollarwaarde van de totale voorraad daalt in dit proces omdat de voorraad is verwijderd van de eigendom van het bedrijf. De kosten in verband met de inventaris kunnen op verschillende manieren worden berekend - een daarvan is de FIFO-methode.

Belangrijkste leerpunten

• First In, First Out (FIFO) is een boekhoudmethode waarbij eerst gekochte of verworven activa eerst worden afgestoten.
• FIFO gaat ervan uit dat de resterende voorraad bestaat uit laatst gekochte artikelen.
• Een alternatief voor FIFO, LIFO is een boekhoudmethode waarbij activa die het laatst zijn gekocht of verworven het eerst worden afgestoten.
• Vaak worden in een inflatoire markt lagere, oudere kosten toegerekend aan de kosten van goederen die worden verkocht volgens de FIFO-methode, wat resulteert in een hoger netto-inkomen dan wanneer LIFO zou worden gebruikt.

Voorbeeld van FIFO

Voorraad is toegewezen kosten als items worden voorbereid voor verkoop. Dit kan gebeuren door de aankoop van de inventaris of productiekosten, door de aankoop van materialen en het gebruik van arbeid. Deze toegewezen kosten zijn gebaseerd op de volgorde waarin het product is gebruikt en voor FIFO is gebaseerd op wat het eerst is aangekomen. Als bijvoorbeeld 100 items werden gekocht voor $ 10 en vervolgens 100 items werden gekocht voor $ 15, zou FIFO de kosten toewijzen van het eerste item dat werd doorverkocht van $ 10. Nadat 100 artikelen waren verkocht, zouden de nieuwe kosten van het artikel $ 15 worden, ongeacht eventuele extra inventarisaankopen.

De FIFO-methode volgt de logica dat een bedrijf de oudste voorraadartikelen eerst zou verkopen en de nieuwste artikelen in voorraad zou houden om veroudering te voorkomen. Hoewel de feitelijk gebruikte voorraadwaarderingsmethode niet de werkelijke voorraadstroom door een bedrijf hoeft te volgen, moet een entiteit kunnen ondersteunen waarom zij voor het gebruik van een bepaalde voorraadwaarderingsmethode heeft gekozen.

Speciale overwegingen

Typische economische situaties zijn inflatoire markten en stijgende prijzen. In deze situatie, als FIFO de oudste kosten toewijst aan de kosten van verkochte goederen, zullen deze oudste kosten in theorie lager geprijsd zijn dan de meest recente inventaris gekocht tegen de huidige opgeblazen prijzen. Deze lagere kosten resulteren in hogere netto-inkomsten. Omdat de nieuwste voorraad werd gekocht tegen over het algemeen hogere prijzen, is het eindvoorraadsaldo opgeblazen.

FIFO versus andere waarderingsmethoden

LIFO

De voorraadwaarderingsmethode tegenover FIFO is LIFO, waarbij het laatst gekochte of gekochte artikel het eerste artikel is. In inflatoire economieën leidt dit tot leeggelopen nettowinstkosten en lagere saldi in voorraden in vergelijking met FIFO.

Gemiddelde kosten inventaris

Bij de methode voor de inventaris van de gemiddelde kosten worden aan elk artikel dezelfde kosten toegewezen. De gemiddelde kostenmethode wordt berekend door de kosten van goederen in voorraad te delen door het totale aantal items dat beschikbaar is voor verkoop. Dit resulteert in netto-inkomsten en het beëindigen van inventarisbalansen tussen FIFO en LIFO.

Specifieke inventaristracering

Ten slotte wordt specifieke voorraadtracering gebruikt wanneer alle componenten die aan een eindproduct kunnen worden toegeschreven bekend zijn. Als alle stukken niet bekend zijn, is het gebruik van een methode uit FIFO, LIFO of gemiddelde kosten geschikt.

Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.

Gerelateerde termen

Last In, First Out (LIFO) Definitie Last in, first out (LIFO) is een methode die wordt gebruikt om de voorraad te verantwoorden die de meest recent geproduceerde artikelen registreert als eerste verkocht. meer Gemiddelde kostenmethode Definitie De gemiddelde kostenmethode wijst kosten toe aan voorraadartikelen op basis van de totale kosten van gekochte goederen in een periode gedeeld door het totale aantal gekochte artikelen. meer Voorraad beëindigen Voorraad beëindigen is een gebruikelijke financiële maatstaf voor het meten van de uiteindelijke waarde van goederen die aan het einde van een boekhoudperiode beschikbaar zijn voor verkoop. meer Boekhoudbeleid Definitie Boekhoudbeleid is de specifieke principes en procedures die worden geïmplementeerd door het managementteam van een bedrijf en die worden gebruikt om de jaarrekening op te stellen. meer Hoogst in, eerst uit (HIFO) begrijpen Hoogst in, eerst uit (HIFO) is een voorraadverdelingsmethode waarbij de voorraad met de hoogste aanschafkosten als eerste wordt gebruikt of uitverkocht. meer Stroom van kosten Stroom van kosten verwijst naar de manier of het pad waarin kosten zich door een onderneming bewegen. meer partnerlinks