Hoe kan een wijziging in het fiscale beleid een multiplicatoreffect hebben op de economie?

Een verandering in het fiscale beleid heeft een multiplicatoreffect op de economie omdat het fiscale beleid de uitgaven, consumptie en investeringsniveaus in de economie beïnvloedt. Het multiplicatoreffect is het bedrag dat extra overheidsuitgaven van invloed zijn op de inkomensniveaus in het land.

De twee belangrijkste mechanismen van fiscaal beleid zijn belastingtarieven en overheidsuitgaven. Doorgaans wordt fiscaal beleid gebruikt wanneer de overheid de economie wil stimuleren. Overheden lenen geld om aan projecten uit te geven of geven geld aan belastingbetalers terug via lagere belastingtarieven of belastingkortingen. Het algemene effect op de economie is hetzelfde als wanneer de overheid de totale vraag tracht te bereiken en te verbeteren. Het beïnvloeden van economische resultaten via fiscaal beleid wordt beschouwd als Keynesiaanse economie.

Het multiplier-effect

Het multiplicatoreffect bepaalt de effectiviteit van het expansieve fiscale beleid. Als mensen geld sparen vanwege slechte economische omstandigheden of de wens om de balans van huishoudens te herstellen, heeft dit geen invloed op het bruto binnenlands product. Dit is een symptoom van een deflatoire omgeving. In dit geval kunnen beleidsmakers een monetair beleid kiezen om de economie te stimuleren in plaats van fiscaal beleid. Buiten extreme omstandigheden is het multiplier-effect groter dan 1.

Als het vermenigvuldigingseffect 3 is, betekent dit dat elke $ 1 stimulus zal leiden tot $ 3 aan inkomsten. Dit type effect is te wijten aan de toegenomen vraag die resulteert in een verhoogde consumptie en uitgaven. Dit moedigt bedrijven aan om extra werknemers te investeren, uit te breiden en in dienst te nemen, wat een verbetering van het inkomen en het bruto binnenlands product heeft. Op hun beurt leiden toenemende inkomsten en economische activiteit ook tot meer uitgaven en consumptie. Het fiscale beleid heeft dus een multiplicatoreffect.