Hoe beïnvloedt het fiscale beleid het begrotingstekort?

Fiscaal beleid verwijst naar het gebruik van de overheidsbegroting om de economie te beïnvloeden. Dit omvat overheidsuitgaven en geheven belastingen. Er wordt gezegd dat het beleid expansief is wanneer de overheid meer uitgeeft aan begrotingsonderdelen zoals infrastructuur of wanneer belastingen worden verlaagd. Dergelijk beleid wordt meestal gebruikt om de productiviteit en de economie te stimuleren. Omgekeerd is het beleid tegenstrijdig wanneer de overheidsuitgaven dalen of de belastingen stijgen. Contractioneel beleid kan worden gebruikt om de stijgende inflatie te bestrijden. Over het algemeen leidt een expansief beleid tot hogere begrotingstekorten en vermindert het contractionaire beleid de tekorten.

Een expansief fiscaal beleid leidt tot hogere begrotingstekorten, terwijl een contrarictief beleid tekorten vermindert.

Keynesiaanse macro-economie

De boekhouding voor overheidsbudgetten is vergelijkbaar met een persoonlijk of huishoudelijk budget. Een overheid heeft een overschot wanneer zij minder geld uitgeeft dan zij via belastingen verdient, en zij loopt een tekort wanneer zij meer uitgeeft dan zij aan belastingen ontvangt.

Tot het begin van de 20e eeuw gaven de meeste economen en overheidsadviseurs de voorkeur aan evenwichtige begrotingen of begrotingsoverschotten. De Keynesiaanse revolutie en de opkomst van vraaggestuurde macro-economie maakten het politiek mogelijk voor regeringen om meer uit te geven dan ze binnenbrachten. Regeringen konden geld lenen en uitgaven verhogen als onderdeel van een gericht fiscaal beleid.

Belangrijkste leerpunten

• Overheden gebruiken fiscaal beleid zoals overheidsuitgaven en geheven belastingen om economische verandering te stimuleren.
• Uitbreidingsbeleid wordt gekenmerkt door verhoogde overheidsuitgaven of lagere belastingen om de productiviteit te verhogen.
• Contractionair beleid wordt gekenmerkt door lagere overheidsuitgaven of hogere belastingen om de stijgende inflatie te bestrijden.
• Uitbreidend beleid leidt tot hogere begrotingstekorten, en tegenstrijdig beleid vermindert tekorten.

Expansionary Policy

Overheden kunnen geld uitgeven boven hun fiscale budgettaire beperkingen door geld te lenen bij de particuliere sector. De Amerikaanse overheid geeft Treasury Bonds uit om bijvoorbeeld fondsen te werven. Om aan haar toekomstige verplichtingen als schuldenaar te voldoen, moet de overheid uiteindelijk de belastingontvangsten verhogen, de uitgaven verlagen, extra geld lenen of meer dollars afdrukken.

Niet alle economen zijn het eens over het netto-effect van een expansief fiscaal beleid op de begroting op de lange termijn. Op de korte termijn krimpen overschotten of groeien tekorten.

Contractioneel beleid

Contractionair beleid is het tegenovergestelde van expansief beleid. Een belastingverlaging van $ 200 miljoen is expansief omdat het betekent dat mensen meer geld hebben om uit te geven, wat de vraag naar producten moet stimuleren en de economie moet stimuleren. Een belastingverhoging van $ 200 miljoen is tegenstrijdig omdat mensen minder te besteden hebben, wat de vraag vermindert en de economie vertraagt. Onder tegenstrijdig beleid zullen tekorten krimpen of zullen overschotten groeien.

Het is mogelijk dat een overheid tegelijkertijd expansieve en contractionaire beleidsinstrumenten gebruikt. De Amerikaanse overheid kan bijvoorbeeld belastingen en uitgaven tegelijkertijd verlagen. Als de belastingverlagingen gelijk zijn aan $ 100 miljoen aan inkomsten en de uitgavenverlagingen slechts gelijk zijn aan $ 50 miljoen, dan is het netto-effect expansief.

Het tekort van de Verenigde Staten

Het federale begrotingstekort van de VS voor het fiscale jaar 2020 is $ 1.103 biljoen. Het tekort is ontstaan ​​omdat de Amerikaanse overheid momenteel meer uitgeeft dan zij verdient. Volgens AP News creëerde de FY 2019-begroting een tekort van $ 1, 09 biljoen. Uitgaven van $ 4, 529 biljoen was meer dan de geschatte $ 3, 38 biljoen aan inkomsten, volgens tabel S-3 van de FY 2020-begroting.

Het tekort in de Verenigde Staten is het gevolg van drie factoren. De War on Terror na de gebeurtenissen van 9/11 heeft sinds 2001 2, 4 biljoen dollar aan de schuld toegevoegd. De jaarlijkse militaire uitgaven zijn verdubbeld. Belastingverlagingen zijn een andere oorzaak van het groeiende tekort, omdat ze de inkomsten voor elke dollarverlaging verminderen. In 2013 schatte het Centrum voor Begroting en Prioriteitsbeleid dat de belastingverlagingen van Bush $ 5, 6 biljoen zouden toevoegen aan het tekort van 2001 tot 2018.

De belastingverlagingen van Trump zullen ook de inkomsten verminderen en het tekort vergroten; belastingverlagingen in totaal $ 1, 5 biljoen in de komende 10 jaar. Hoewel de Gemengde Belastingcommissie verwacht dat de bezuinigingen de groei moeten stimuleren met 0, 7% per jaar om een ​​deel van de verloren inkomsten te compenseren, zal het tekort het komende decennium met $ 1 biljoen toenemen. Ten slotte is de sociale zekerheid een andere oorzaak van het tekort. Volgens de Henry J. Kaiser Family Foundation waren Medicare-uitgaven goed voor 15% van de totale federale uitgaven in 2017 en zullen naar verwachting 18% bereiken tegen 2028.

$ 1, 103 biljoen

Het Amerikaanse federale begrotingstekort voor het fiscale jaar 2020 als gevolg van Amerikaanse overheidsuitgaven die de inkomsten overschrijden.

Duitslands overschot op de lopende rekening

Duitsland was het land met het grootste overschot in 2018 met $ 299 miljard dollar, volgens de CESifo Group in Europa. Het Duitse overschot zou naar verwachting dalen van 7, 9% van zijn economische productie in 2017 tot 7, 8% in 2018. Japan heeft het op een na grootste surplus van $ 200 miljard (4% van zijn economische productie), gevolgd door Nederland van $ 110 miljard (12% van zijn economische productie).

Duitsland profiteert van zijn handel met andere eurolanden, andere EU-landen en de Verenigde Staten. Duitsland heeft ook inkomsten uit buitenlandse activa van ongeveer 63 miljard euro.

Overschotten op de lopende rekening worden geassocieerd met een hoge netto kapitaalexport, en Duitsland heeft meer financiële vorderingen op het buitenland dan het buitenland op Duitsland. Export naar het buitenland brengt inkomsten met zich mee, maar overschotten op de lopende rekening kunnen problematisch worden als vorderingen niet kunnen worden geïnd van andere landen die mogelijk niet in staat zijn hun rentelast te dragen.