Waarin verschilt Amerikaanse boekhouding van internationale boekhouding?

Ondanks grote inspanningen van de Financial Accounting Standards Board, of de FASB, en de International Accounting Standards Board, of IASB, blijven er aanzienlijke verschillen tussen de boekhoudpraktijken in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Het is bedrijven in de Verenigde Staten bijvoorbeeld toegestaan ​​om last in, first out of LIFO te gebruiken als methode voor voorraadkosten, wat in de meeste andere landen verboden is.

Internationale praktijken zijn opgesteld in de International Financial Reporting Standards, of IFRS, zoals uiteengezet door de IASB. In de Verenigde Staten geeft de FASB financiële overzichten vrij die, in combinatie, de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes of GAAP vormen.

Volgens de IFRS-website is het grootste verschil tussen de IFRS en GAAP "dat IFRS veel minder algemene details biedt". Andere significante verschillen zijn hoe vergelijkende financiële informatie wordt gepresenteerd, hoe de balans en winst-en-verliesrekening worden opgesteld en hoe schulden worden behandeld.

Voorraad Boekhoudkundige verschillen

GAAP maakt LIFO-boekhoudkosten van voorraadboekhouding mogelijk, terwijl de IFRS elk bedrijf uitdrukkelijk verbiedt LIFO te gebruiken. In plaats daarvan schrijven internationale normen voor dat dezelfde kostenformule moet worden toegepast op alle vergelijkbare voorraden.

Onder GAAP wordt de voorraad gewaardeerd tegen kostprijs of lagere marktwaarde, waarbij de markt wordt gedefinieerd als de huidige vervangingskosten, met enkele uitzonderingen. De inventaris onder IFRS wordt gewaardeerd tegen kostprijs of lagere opbrengstwaarde, wat de geschatte verkoopprijs minus voltooiingskosten en andere kosten is die nodig zijn om een ​​verkoop te realiseren.

Andere voorraadverschillen zijn onder meer hoe afwaarderingen zijn toegestaan ​​onder de retail-inventarisatiemethode of RIM, en hoe voorraadafwaarderingen worden teruggedraaid.

Langlevende activa

GAAP staat niet toe dat activa worden geherwaardeerd; IFRS staat enige herwaardering toe op basis van reële waarde, zolang deze regelmatig wordt voltooid. De afschrijving van langlevende activa is zeer ongewoon, hoewel technisch toegestaan, onder GAAP; het is vereist onder IFRS als de componenten van het actief "verschillende voordelenpatronen" hebben.

Langlevende beleggingsactiva worden afzonderlijk gedefinieerd door de IASB en worden normaal verantwoord op basis van historische kosten. In de Verenigde Staten heeft de FASB geen aparte definitie voor onroerend goed dat alleen als belegging wordt gebruikt. Eigendom wordt alleen aangehouden voor gebruik of aangehouden voor verkoop.

Bijzondere waardeverminderingsverliezen voor langlevende activa onder GAAP worden berekend als het bedrag van het actief dat de reële waarde overschrijdt. Onder IFRS worden dergelijke activa berekend als het bedrag dat een actief overschrijdt "realiseerbare waarde", of het hogere cijfer tussen reële waarde minus verkoopkosten of bedrijfswaarde.

Vereiste documenten voor financiële rekeningen

Bedrijven die rapporteren onder IFRS moeten een balans, winst-en-verliesrekening, wijzigingen in het eigen vermogen document, kasstroomoverzicht en alle bijbehorende voetnoten opstellen en publiceren. De FASB vereist ook al deze en voegt verklaringen toe over het totaalresultaat.

Regels versus principes

GAAP wordt beschouwd als op regels gebaseerd, wat betekent dat regels worden gemaakt voor specifieke gevallen en niet noodzakelijkerwijs een groter principe vertegenwoordigen. IFRS is op principes gebaseerd en op die manier consistenter. Dit is een reden waarom de gepubliceerde versie van de IFRS minder dan 20% groter is dan de gepubliceerde volumes van GAAP.