Hoe investeringsbanken worden gereguleerd

Investeringsbanken in de Verenigde Staten worden continu beoordeeld en gereguleerd door de Securities and Exchange Commission, of SEC. Ze worden ook af en toe gereguleerd en onderzocht door het Congres. Investeringsbanken bestaan ​​technisch gezien omdat ze door eerdere congreshandelingen juridisch van commerciële banken werden onderscheiden.

Investeringsbanken en Glass-Steagall

Investeringsbanken werden een officiële wettelijke aanduiding na de Banking Act van 1933, gewoonlijk Glass-Steagall genoemd. De Bankwet was een reactie van het Congres op de financiële ramp van de Grote Depressie, waarbij meer dan 10.000 banken hun deuren sloten of hun activiteiten staakten.

Voorstanders van Glass-Steagall voerden aan dat de financiële sector minder risicovol zou zijn door belangenconflicten tussen banken en klanten te verminderen. Het Pecora-Glass Subcomité heeft hoorzittingen gehouden om te bepalen of deposanten te maken hadden met onnodige risico's van banken met gelieerde beveiligingsbedrijven. Er werd nooit substantieel bewijs gepresenteerd en er werd bepaald dat bankieren gescheiden maar beschermd moest worden door de Federal Deposit Insurance Corporation, of FDIC.

Dit leidde tot banken die alleen beleggen. Het Congres definieerde hen als banken in het verzekeren en verhandelen van effecten. Commerciële banken werden daarentegen gedefinieerd als banken die deposito's aannamen en leningen aangingen.

De barrières tussen de aansluiting bij commerciële en zakenbanken werden in 1999 weggenomen door de Financial Services Modernisation Act of Gramm-Leach-Bliley. In deze wetgeving is een bredere term aangenomen voor alle soorten geldbemiddelaars - financiële instellingen.

Belangrijke congresreglementen die van invloed zijn op investeringsbanken

Verschillende andere invloedrijke congresdaden volgden op de Bankwet. De Securities Exchange Act van 1934 voorzag in nieuwe voorschriften voor effectenbeurzen en broker-dealers. Deze handeling creëerde de SEC. De Investment Company Act en de Investment Advisers Act werden aangenomen in 1940, waardoor voorschriften werden opgesteld voor adviseurs, geldbeheerders en anderen.

Na een daling van de aandelenmarkt in 1969 werd bezorgdheid geuit dat de handelsvolumes te groot werden om door investeringsbanken te kunnen worden afgehandeld. Het Congres reageerde door de Securities Investor Protection Corporation, of SIPC, op te richten. Kapitaalvereisten voor investeringsbanken zijn in 1975 bijgewerkt met de Uniform Net Capital Rule of UNCR. De UNCR heeft investeringsbanken gedwongen om een ​​bepaald niveau van liquide activa te behouden en details te verstrekken in driemaandelijkse financiële en operationele gecombineerde Uniform Single- of FOCUS-rapporten.

Problemen met verschillende internationale kapitaalstandaarden hebben geleid tot het Basel-akkoord van 1988. Hoewel het voornamelijk was ontworpen voor commerciële banken, was het een cruciaal moment bij het creëren van supranationale regelgeving voor financiële instellingen. Het Amerikaanse congres probeerde de scheiding tussen investeringsbanken en handelsbanken in 1991 en 1995 te annuleren voordat het uiteindelijk slaagde met Gramm-Leach-Bliley. Deze wet stond de oprichting van financiële holdings toe die zowel commerciële banken als investeringsbanken met gelieerde verzekeringsmaatschappijen zouden kunnen bezitten.

De Sarbanes-Oxley Act (SOX) werd aangenomen in 2002, die bedoeld was om leidinggevenden te reguleren en auditors te machtigen. Na de financiële crisis van 2008 keurde het Congres de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act goed. Dodd-Frank bracht een enorme hoeveelheid nieuwe regelgeving voor allerlei financiële instellingen.

SEC Regelgevende bevoegdheden die van invloed zijn op investeringsbanken

De bevoegdheden van de SEC zijn een uitbreiding van die welke zijn opgesomd in congreswetgeving. Bijna elk aspect van investment banking wordt gereguleerd door de SEC. Dit omvat licenties, compensatie, rapportage, archivering, boekhouding, reclame, productaanbiedingen en fiduciaire verantwoordelijkheden.

De SEC houdt toezicht op de effectenwereld en haar deelnemers, waaronder effectenbeurzen, effectenmakelaars en dealers, beleggingsadviseurs en beleggingsfondsen. Bevordering van de openbaarmaking van belangrijke marktgerelateerde informatie, het handhaven van eerlijke handel en het beschermen tegen fraude zijn de kern van de missie van de SEC.