Hoe mark-to-market accounting en historische kostprijsadministratie verschillen

Historische kostentoerekening en mark-to-market, of reële waarde, boekhouding zijn twee methoden die worden gebruikt om de prijs of waarde van een actief te registreren. Historische kosten meten de waarde van de oorspronkelijke kostprijs van een actief, terwijl mark-to-market de huidige marktwaarde van het actief meet.

Historische kostenmethode

Historische kostentoerekening is een boekhoudmethode waarbij de activa die worden vermeld in de jaarrekening van een bedrijf worden geregistreerd op basis van de prijs waartegen ze oorspronkelijk werden gekocht.

Volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) in de Verenigde Staten, houdt het historische kostenprincipe rekening met de activa op de balans van een bedrijf op basis van de hoeveelheid kapitaal die is uitgegeven om ze te kopen. Deze methode is gebaseerd op eerdere transacties van een bedrijf en is conservatief, eenvoudig te berekenen en betrouwbaar.

De historische kosten van een actief zijn echter niet noodzakelijkerwijs relevant op een later tijdstip. Als een bedrijf enkele decennia geleden een gebouw kocht, zou de hedendaagse marktwaarde van het gebouw veel meer waard kunnen zijn dan de balans aangeeft.

Stel bijvoorbeeld dat het bedrijf ABC 100 jaar geleden meerdere objecten in New York kocht voor $ 50.000. Nu, 100 jaar later, inspecteert een taxateur alle onroerend goed en concludeert dat hun verwachte marktwaarde $ 50 miljoen is. Als het bedrijf echter historische boekhoudprincipes hanteert, blijven de kosten van de op de balans opgenomen eigenschappen $ 50.000. Velen denken misschien dat de waarde van de eigenschappen in het bijzonder, en de bedrijfsactiva in het algemeen, niet nauwkeurig worden weerspiegeld in de boeken. Vanwege deze discrepantie registreren sommige accountants activa op basis van marktwaarde bij het rapporteren van financiële overzichten.

Mark-to-Market-methode

De mark-to-market-boekhoudmethode registreert de huidige marktprijs van een actief of een verplichting op financiële overzichten. Ook bekend als fair value accounting, het is een benadering die bedrijven gebruiken om hun activa en passiva te rapporteren aan de geschatte hoeveelheid geld die ze zouden ontvangen als ze de activa zouden verkopen of hun schulden zouden verlichten. Door hedendaagse metingen te gebruiken, wil mark-to-market accounting de financiële accountinginformatie nauwkeuriger en relevanter maken.

Laten we doorgaan met het hierboven gebruikte voorbeeld: bedrijf ABC heeft 100 jaar geleden meerdere objecten in New York gekocht voor $ 50.000. Ze worden nu gewaardeerd tegen een marktwaarde van $ 50 miljoen. Als het bedrijf mark-to-market boekhoudprincipes hanteert, stijgen de kosten van de eigenschappen die op de balans worden opgenomen naar $ 50 miljoen om hun waarde in de huidige markt nauwkeuriger weer te geven.

Er kunnen echter problemen met deze methode ontstaan ​​wanneer de marktprijzen abrupt fluctueren - zoals gebeurde tijdens de afsmelting van de subprime-hypotheken in 2007-2008, die leidde tot de Grote Recessie en jaren van depressieve onroerendgoedprijzen. In de jaren vóór de financiële crisis gebruikten bedrijven en banken mark-to-market-accounting, wat leidde tot een toename van de prestatiemaatstaven voor bedrijven.

Omdat de activaprijzen van bedrijven stegen door de groei van de huizenmarkt, werden de berekende winsten gerealiseerd als netto-inkomsten. Toen de crisis toesloeg, was er echter een snelle daling van de prijzen van onroerend goed. Plots waren alle taxaties van hun waarde gewelddadig uitgeschakeld - en boekhouding tegen marktwaarde was de schuldige.

Wanneer scherpe, onvoorspelbare volatiliteit in prijzen optreedt, blijkt mark-to-market accounting onnauwkeurig te zijn. In tegenstelling tot de historische kostenberekening blijven de kosten stabiel - wat op de lange termijn een meer accurate waarde kan blijken te zijn.