Belastingen betalen als u in het buitenland bent

Meer dan 6, 32 miljoen Amerikanen (exclusief militairen) wonen in het buitenland in meer dan 160 landen, volgens de Association of Americans Resident Overseas (AARO). In dit artikel bespreken we de belastingregels en -regelgeving die van invloed zijn op Amerikaanse burgers en ingezeten vreemdelingen die in het buitenland wonen.

Indieningseisen
De Internal Revenue Service (IRS) vereist dat Amerikaanse burgers en ingezeten vreemdelingen die buiten de Verenigde Staten wonen aangiften inkomstenbelasting indienen als hun bruto-inkomen groter is dan of gelijk is aan de toepasselijke vrijstelling en standaardaftrek. Het wordt ook aanbevolen dat degenen wier inkomen lager is dan de toepasselijke vrijstelling en standaardaftrek, ook aangifte voor inkomstenbelasting indienen. Volgens de AARO zijn Amerikaanse vereisten voor belastingaangifte evenzeer van toepassing op Amerikanen, ongeacht het land waar ze momenteel wonen. Burgers en ingezeten vreemdelingen die in het buitenland werken, kunnen dus worden onderworpen aan dubbele belastingheffing (van zowel lokale als Amerikaanse belastingautoriteiten), maar individuen moeten contact opnemen met een belastingdeskundige of de belastingdienst omdat niet alle situaties hetzelfde zijn.

Belastingplichtigen moeten aangifte inkomstenbelasting doen, evenals aangifte inkomstenbelasting en schenkingsrechten (indien van toepassing). Als u in het buitenland werkt, moet u aangifte doen als uw bruto-inkomen bepaalde drempels overschrijdt die door de IRS zijn vastgesteld. Dit zijn de bedragen op basis van de archiveringsstatus (cijfers uit 2011): single ($ 9.500), 65 of ouder ($ 10.950), gezinshoofd ($ 12.200), 65 of ouder ($ 13.650), in aanmerking komende weduwe (er) ($ 15.300), 65 of ouder ($ 16.450), gehuwd samen ($ 19.000), niet samenwonend met echtgenoot aan het einde van het jaar ($ 3.700), één echtgenoot of ouder ($ 20.150), beide echtgenoten 65 of ouder ($ 21.300), en afzonderlijk gehuwd ($ 3.700).

Buitenlandse financiële activa
Er is een aanvullende rapportagevereiste die begint in 2012. Volgens het "Offshore Voluntary Disclosure Program" van de IRS moeten Amerikanen die buitenlandse financiële activa hebben van meer dan $ 50.000 voor individuen en $ 100.000 voor gehuwde paren gezamenlijk indienen deze activa. In aanmerking komende activa omvatten bankrekeningen, aandelen, effecten of financiële instrumenten uitgegeven door een niet-Amerikaanse entiteit / persoon, en elk belang in een buitenlandse entiteit. Als u in aanmerking komt, moet u formulier 8938 samen met uw belastingaangifte indienen.

Fysieke aanwezigheidstest
U moet ten minste 330 volledige dagen in een periode van 12 maanden in een ander land (of landen) wonen. Volgens de IRS mogen expats in meer dan één vreemd land verblijven en werken. Ze moeten echter gedurende ten minste 330 dagen gedurende een kalenderjaar fysiek aanwezig zijn in die landen.

Buitenlandse verdiende uitsluiting van inkomsten
De in het buitenland verdiende inkomsten zijn bedoeld om het effect van Uncle Sam's beleid inzake dubbele belasting te verminderen. Voor 2012 kunnen Amerikanen jaarlijks maximaal $ 95.100 aan buitenlandse lonen uitsluiten. Belastingbetalers die aanspraak maken op deze uitsluiting, moeten belasting betalen tegen de tarieven die zouden zijn toegepast als ze niet de in het buitenland verdiende inkomsten hadden uitgesloten. Dit betekent dat expats, in plaats van het laagst mogelijke tarief toe te passen, worden belast vanaf hun normale belastingschijf (als ze de uitsluiting niet hadden gebruikt) na het eerste bedrag van $ 95.100.

Uitsluiting van buitenlandse woningen
Expatriates kunnen bedragen uitsluiten die door hun werkgever zijn betaald voor huisvestingsgerelateerde kosten. Deze door de werkgever betaalde uitkeringen hoeven niet te worden gerapporteerd als onderdeel van uw inkomsten uit buitenlandse bronnen. Amerikanen kunnen dezelfde bedragen niet twee keer uitsluiten (dat wil zeggen bronnen die zijn gebaseerd op zowel buitenlandse lonen als woninggerelateerde voordelen). Bovendien komen zelfstandigen niet in aanmerking voor de uitsluiting van buitenlandse woningen. Om misbruik te voorkomen, kunnen expats een maximale buitenlandse woninguitsluiting aanvragen tot 16% van de in het buitenland verdiende inkomsten. Onafhankelijke aannemers kunnen ook geen aanspraak maken op de uitsluiting van buitenlandse woningen. In plaats daarvan moeten onafhankelijke aannemers de aftrek van buitenlandse woningen op formulier 2555 selecteren.

De IRS beschouwt het volgende als kwalificerende bedragen voor de buitenlandse woningconclusie: huur, reparaties, andere nutsvoorzieningen dan telefoon, huiseigenaren en huurdersverzekering, bezettingsbelastingen, niet-restitueerbare borgsommen of leasebetalingen, meubilairverhuur, parkeertarieven en belastingvereveningen betaald door jouw werkgever.

Vervaldata
Amerikanen die in het buitenland wonen en werken, hebben tot 16 april de tijd om hun belastingen in te dienen en te betalen. De IRS biedt echter een automatische verlenging voor expats die tot 15 juni de tijd hebben om hun aangifte inkomstenbelasting in de VS in te dienen. Door het formulier 4868 vóór 15 juni in te dienen, kunnen belastingbetalers een extra verlenging aanvragen tot 15 oktober. Een briefverzoek aan de IRS kan de verlenging verder terugschuiven tot 15 december.

Het komt neer op
Ten slotte zullen expatriates die afstand doen van hun Amerikaans staatsburgerschap niet van de haak blijven van de IRS. Ze zijn nog steeds onderworpen aan de Amerikaanse belastingwetgeving gedurende tien jaar na de verzaking.