Importvervanging Industrialisatie - ISI
Industrialisatie van importvervanging is een economische theorie die doorgaans wordt gevolgd door ontwikkelingslanden of landen met opkomende markten die hun afhankelijkheid van ontwikkelde landen willen verminderen. De theorie richt zich op de bescherming en incubatie van nieuw gevormde binnenlandse industrieën om sectoren volledig te ontwikkelen zodat de geproduceerde goederen concurrerend zijn met geïmporteerde goederen. Volgens de ISI-theorie maakt dit proces lokale economieën en hun naties zelfvoorzienend.
Importvervanging Industrialisatie - ISI verklaard
Het primaire doel van de geïmplementeerde substitutie-industrialisatietheorie is het beschermen, versterken en laten groeien van lokale industrieën met behulp van een verscheidenheid aan tactieken, waaronder tarieven, importquota en gesubsidieerde overheidsleningen. Landen die deze theorie implementeren, proberen productiekanalen te stutten voor elke fase van de ontwikkeling van een product.
ISI druist in tegen het concept van comparatief voordeel, dat optreedt wanneer landen zich specialiseren in het produceren van goederen tegen lagere opportuniteitskosten en deze exporteren.
Belangrijkste leerpunten
- Industrialisatie van importvervanging is een economische theorie die wordt gevolgd door ontwikkelingslanden die hun afhankelijkheid van ontwikkelde landen willen verminderen.
- ISS richt zich op de bescherming en incubatie van nieuw gevormde binnenlandse industrieën om sectoren volledig te ontwikkelen, zodat de geproduceerde goederen concurrerend zijn met geïmporteerde goederen.
- Ontwikkelingslanden keerden zich in de jaren tachtig en negentig langzaam van ISI af.
Een korte geschiedenis van industrialisatie van importvervanging - ISI-theorie
De term "importvervangende industrialisatie" verwijst in de eerste plaats naar het beleid inzake ontwikkelingseconomie van de 20e eeuw, hoewel de theorie zelf al sinds de 18e eeuw wordt bepleit en wordt ondersteund door economen zoals Alexander Hamilton en Friedrich List.
Landen hebben in eerste instantie ISI-beleid geïmplementeerd in het zuiden van de wereld (Latijns-Amerika, Afrika en delen van Azië), waar het de bedoeling was om zelfvoorziening te ontwikkelen door binnen elk land een interne markt te creëren. Het succes van ISI-beleid werd vergemakkelijkt door het subsidiëren van prominente industrieën zoals elektriciteitsopwekking en landbouw, evenals het aanmoedigen van nationalisatie, hogere belastingen en protectionistisch handelsbeleid.
Ontwikkelingslanden keerden zich echter langzaam af van ISI in de jaren tachtig en negentig na de opkomst van wereldwijde marktgestuurde liberalisering, een concept gebaseerd op de structurele aanpassingsprogramma's van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank.
Theoretische basis van industrialisatie van importvervanging - ISI
De ISI-theorie is gebaseerd op een groep ontwikkelingsbeleid. De basis voor deze theorie bestaat uit het argument van de kinderindustrie, de Singer-Prebisch-thesis en de Keynesiaanse economie. Vanuit deze economische perspectieven kan een groep praktijken worden afgeleid: een werkend industrieel beleid dat de productie van strategische substituten subsidieert en organiseert, handelsbelemmeringen zoals tarieven, een overgewaardeerde valuta die fabrikanten helpt bij het importeren van goederen, en een gebrek aan steun voor directe buitenlandse investeringen.
Verwant aan en verweven met ISI is de school voor structuralistische economie. Geconceptualiseerd in het werk van idealistische economen en financiële professionals zoals Hans Singer, Celso Furtado en Octavio Paz, benadrukt deze school het belang om rekening te houden met structurele kenmerken van een land of een samenleving - dat wil zeggen politieke, sociale en andere institutionele factoren - bij een economische analyse ervan.
De belangrijkste hiervan is de afhankelijke relatie die opkomende landen vaak hebben met ontwikkelde landen. Structuralistische economische theorieën zijn verder bekend geworden door de Economische Commissie voor Latijns-Amerika van de Verenigde Naties (ECLA of CEPAL, het acroniem in het Spaans). In feite is "Latijns-Amerikaans structuralisme" een synoniem voor het tijdperk geworden
van ISI dat floreerde in verschillende Latijns-Amerikaanse landen van de jaren 1950 tot de jaren 1980.
Voorbeeld uit de echte wereld van industrialisatie van importvervanging - ISI
Dat tijdperk begon met de oprichting van ECLA in 1950, met de Argentijnse centrale bankier Raul Prebisch als uitvoerend secretaris. Prebish schetste een interpretatie van de snelgroeiende transitie van Latijns-Amerika van primaire exportgeleide groei naar intern georiënteerde stedelijke-industriële ontwikkeling, een rapport dat "het grondleggende document van Latijns-Amerikaans structuralisme" werd (om één academisch artikel te citeren) en een virtueel handboek voor importvervanging industrialisatie ook.
Geïnspireerd door de oproep van Prebisch aan wapens, hebben de meeste Latijns-Amerikaanse landen in de daaropvolgende jaren een vorm van ISI doorgemaakt. Ze breidden eerst de productie van niet-duurzame consumptiegoederen, zoals voedsel en dranken, uit; vervolgens uitgebreid tot duurzame goederen, zoals auto's en apparaten. Sommige landen, zoals Argentinië, Brazilië en Mexico, ontwikkelden zelfs de binnenlandse productie van meer geavanceerde industriële producten zoals machines, elektronica en vliegtuigen.
Hoewel op verschillende manieren succesvol, leidde de implementatie van ISI tot hoge inflatie en andere economische problemen. Toen deze in de jaren zeventig werden verergerd door stagnatie en buitenlandse schuldencrises, zochten veel Latijns-Amerikaanse landen leningen van het IMF en de Wereldbank; op aandringen van die instellingen moesten ze hun ISI-protectionistische beleid laten vallen en hun markten openstellen voor vrijhandel.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.