Het belang van inflatie en bbp

Beleggers zullen waarschijnlijk bijna elke dag de termen inflatie en bruto binnenlands product (BBP) horen. Ze hebben vaak het gevoel dat deze meetwaarden moeten worden bestudeerd, omdat een chirurg de grafiek van een patiënt bestudeert voordat hij opereert. De kans is groot dat we een idee hebben van wat ze bedoelen en hoe ze op elkaar inwerken, maar wat doen we als de beste economische geesten ter wereld het niet eens kunnen worden over fundamentele verschillen tussen hoeveel de Amerikaanse economie zou moeten groeien of hoeveel inflatie is teveel voor de financiële markten om te behandelen? Individuele beleggers moeten een niveau van inzicht vinden dat helpt bij hun besluitvorming zonder hen te overspoelen in stapels gegevens. Ontdek wat inflatie en bbp betekenen voor de markt, de economie en uw portefeuille.

Terminologie

Laten we, voordat we beginnen aan onze reis naar het macro-economische dorp, de terminologie bekijken die we zullen gebruiken.

Inflatie
Inflatie kan een toename van de geldhoeveelheid of een stijging van het prijsniveau betekenen. Als we horen over inflatie, horen we over een stijging van de prijzen in vergelijking met een benchmark. Als de geldhoeveelheid is toegenomen, zal dit zich meestal manifesteren in hogere prijsniveaus - het is gewoon een kwestie van tijd. Omwille van deze discussie zullen we inflatie beschouwen zoals gemeten door de kern consumentenprijsindex (CPI), de standaardmeting van de inflatie die wordt gebruikt op de Amerikaanse financiële markten. Core CPI sluit voedsel en energie uit zijn formules omdat deze goederen meer prijsvolatiliteit vertonen dan de rest van de CPI. (Zie voor meer informatie over inflatie alles over inflatie, de gevolgen van inflatie beperken en het vergeten probleem van inflatie .)

BBP

Het bruto binnenlands product in de Verenigde Staten vertegenwoordigt de totale geaggregeerde productie van de Amerikaanse economie. Het is belangrijk om te onthouden dat de BBP-cijfers zoals gerapporteerd aan beleggers al zijn aangepast voor inflatie. Met andere woorden, als het bruto bbp wordt berekend als 6% hoger dan het voorgaande jaar, maar de inflatie in dezelfde periode 2% bedroeg, zou de bbp-groei worden gerapporteerd als 4% of de netto groei over de periode. (Lees voor meer informatie over het bbp Macro-economische analyse, economische indicatoren om te weten en wat is bbp en waarom is het zo belangrijk? )

De delicate dans van inflatie en bbp

De gladde helling

De relatie tussen inflatie en economische output (BBP) speelt zich af als een zeer delicate dans. Voor beursbeleggers is een jaarlijkse groei van het bbp van vitaal belang. Als de totale economische productie daalt of alleen maar stabiel blijft, zullen de meeste bedrijven niet in staat zijn om hun winst te verhogen, wat de belangrijkste oorzaak is van de aandelenprestaties. Te veel bbp-groei is echter ook gevaarlijk, omdat dit waarschijnlijk zal resulteren in een toename van de inflatie, die de winst op de aandelenmarkt aantast door ons geld (en toekomstige bedrijfswinsten) minder waardevol te maken. De meeste economen zijn het er vandaag over eens dat een bbp-groei van 2, 5-3, 5% per jaar het meest is dat onze economie veilig kan handhaven zonder negatieve bijwerkingen te veroorzaken. Maar waar komen deze cijfers vandaan? Om die vraag te beantwoorden, moeten we een nieuwe variabele, de werkloosheidsgraad, in het spel brengen. (Zie Onderzoek naar het werkgelegenheidsrapport voor gerelateerde literatuur.)

Studies hebben aangetoond dat de afgelopen 20 jaar een jaarlijkse bbp-groei van meer dan 2, 5% heeft geleid tot een daling van de werkloosheid met 0, 5% voor elk procentpunt van meer dan 2, 5%. Het klinkt als de perfecte manier om twee vliegen in één klap te slaan - de algehele groei te verhogen en de werkloosheid te verlagen, toch? Helaas begint deze positieve relatie echter te vervallen wanneer de werkgelegenheid erg laag of bijna volledige werkgelegenheid wordt. Extreem lage werkloosheidspercentages zijn duurder dan waardevol gebleken, omdat een economie met bijna volledige werkgelegenheid twee belangrijke dingen zal veroorzaken:

1. De totale vraag naar goederen en diensten zal sneller toenemen dan het aanbod, waardoor de prijzen stijgen.
2. Bedrijven zullen de lonen moeten verhogen als gevolg van de krappe arbeidsmarkt. Deze stijging wordt meestal doorberekend aan de consument in de vorm van hogere prijzen omdat het bedrijf de winst wil maximaliseren. (Zie Kostenpuls versus vraagpulsinflatie voor meer informatie .)

Na verloop van tijd veroorzaakt de groei van het bbp inflatie en veroorzaakt inflatie hyperinflatie. Zodra dit proces is voltooid, kan het snel een zichzelf versterkende feedbacklus worden. Dit komt omdat in een wereld waar de inflatie toeneemt, mensen meer geld zullen uitgeven omdat ze weten dat dit in de toekomst minder waardevol zal zijn. Dit zorgt voor verdere stijgingen van het BBP op korte termijn, wat verdere prijsstijgingen tot gevolg heeft. Ook zijn de effecten van inflatie niet lineair; 10% inflatie is veel meer dan twee keer zo schadelijk als 5% inflatie. Dit zijn lessen die de meeste geavanceerde economieën door ervaring hebben geleerd; in de VS hoeft u slechts ongeveer 30 jaar terug te gaan om een ​​langdurige periode van hoge inflatie te vinden, die alleen werd verholpen door een pijnlijke periode van hoge werkloosheid en productieverlies te doorlopen terwijl de potentiële capaciteit stilzat.

"Zeg wanneer"

Dus hoeveel inflatie is "teveel"? Bij het stellen van deze vraag komt er weer een groot debat aan het licht, men beweerde niet alleen in de VS. maar over de hele wereld door zowel centrale bankiers als economen. Er zijn mensen die erop staan ​​dat geavanceerde economieën moeten streven naar een inflatie van 0%, oftewel stabiele prijzen. De algemene consensus is echter dat een beetje inflatie eigenlijk een goede zaak is.

De grootste reden voor dit argument voor inflatie is het geval van lonen. In een gezonde economie vereisen marktkrachten soms dat bedrijven het reële loon verlagen, of het loon na inflatie. In een theoretische wereld heeft een loonstijging van 2% gedurende een jaar met een inflatie van 4% voor de werknemer hetzelfde netto-effect als een loonreductie van 2% in perioden van nulinflatie. Maar in de echte wereld komen nominale (werkelijke dollar) loonsverlagingen zelden voor omdat werknemers de neiging hebben om op elk gewenst moment loonsverlagingen te accepteren. Dit is de belangrijkste reden dat de meeste economen vandaag (inclusief degenen die verantwoordelijk zijn voor het Amerikaanse monetaire beleid) het erover eens zijn dat een kleine hoeveelheid inflatie, ongeveer 1-2% per jaar, voordeliger is dan schadelijk voor de economie.

De Federal Reserve en het monetaire beleid

De VS heeft in wezen twee wapens in zijn arsenaal om de economie te helpen een stabiele groei zonder buitensporige inflatie te volgen; monetair beleid en fiscaal beleid. Fiscaal beleid komt van de overheid in de vorm van belasting- en federaal budgetteringsbeleid. Hoewel fiscaal beleid in specifieke gevallen zeer effectief kan zijn om de groei in de economie te stimuleren, kijken de meeste marktbewakers naar monetair beleid om het grootste deel van het zware werk te doen om de economie in een stabiel groeipatroon te houden. In de Verenigde Staten is het Open Market Committee (FOMC) van de Federal Reserve Board belast met de uitvoering van het monetaire beleid, dat wordt gedefinieerd als elke actie om de hoeveelheid geld die in de economie circuleert te beperken of te verhogen. Dat betekent dat de Federal Reserve (de Fed) geld gemakkelijker of moeilijker kan maken om aan te komen, waardoor uitgaven worden gestimuleerd om de economie aan te moedigen en de toegang tot kapitaal wordt beperkt wanneer de groeicijfers een onhoudbaar niveau bereiken.

Voordat hij met pensioen ging, werd Alan Greenspan vaak (half serieus) aangeduid als de machtigste persoon op de planeet. Waar kwam deze indruk vandaan? Hoogstwaarschijnlijk was het omdat de positie van de heer Greenspan (nu die van Ben Bernanke) als voorzitter van de Federal Reserve hem speciale, zij het niet sexy, bevoegdheden bezorgde - vooral de mogelijkheid om de Federal Funds Rate te bepalen. Het "Fed Funds" -tarief is het bodempercentage waarmee geld van eigenaar kan veranderen tussen financiële instellingen in de Verenigde Staten. Hoewel het tijd kost om de effecten van een verandering in de Fed Funds-rente (of disconteringsvoet) in de hele economie te verwerken, is het zeer effectief gebleken bij het maken van aanpassingen aan de totale geldhoeveelheid wanneer dat nodig is. (Zie Monetair beleid formuleren, de Federal Reserve en een afscheid van Alan Greenspan om verder te lezen over de Fed.)

De kleine groep mannen en vrouwen van de FOMC, die een paar keer per jaar aan een tafel zit, vragen om de koers van 's werelds grootste economie te veranderen, is een grote opgave. Het is net als proberen een schip ter grootte van Texas over de Stille Oceaan te sturen - het kan, maar het roer op dit schip moet klein zijn om de minste verstoring van het water eromheen te veroorzaken. Alleen door kleine tegengestelde druk uit te oefenen of een beetje druk vrij te laten wanneer dat nodig is, kan de Fed de economie rustig begeleiden op de veiligste en minst kostbare weg naar stabiele groei. De drie gebieden van de economie waar de Fed het meest naar kijkt, zijn het bbp, de werkloosheid en de inflatie. De meeste gegevens waarmee ze moeten werken, zijn oude gegevens, dus een goed begrip van trends is erg belangrijk. Op zijn best hoopt de Fed altijd voor te blijven op de curve, anticiperend op wat om de hoek ligt zodat het vandaag kan worden gemanoeuvreerd.

De duivel is in de details

Er is net zoveel discussie over hoe het BBP en de inflatie te berekenen als er is wat te doen met hen wanneer ze worden gepubliceerd. Analisten en economen zullen vaak vaak het bbp-cijfer uit elkaar halen of het inflatiecijfer met een bepaald bedrag verdisconteren, vooral wanneer het hun positie op de markten op dat moment past. Als we rekening houden met hedonische aanpassingen voor "kwaliteitsverbeteringen", heraanpassing en seizoensaanpassingen, is er niet veel meer over dat niet op de een of andere manier is meegewogen, gladgemaakt of gewogen. Toch wordt er een methode gebruikt, en zolang er geen fundamentele wijzigingen in worden aangebracht, kunnen we kijken naar de veranderingspercentages in de CPI (gemeten aan de hand van inflatie) en weten we dat we ons vergelijken op een consistente basis.

Gevolgen voor beleggers

Het nauwlettend in de gaten houden van de inflatie is het belangrijkst voor beleggers met vastrentende waarden, omdat toekomstige inkomstenstromen door inflatie moeten worden verdisconteerd om te bepalen hoeveel waarde het geld van vandaag in de toekomst zal hebben. Voor aandelenbeleggers is inflatie, of deze nu reëel of verwacht is, wat ons motiveert om het verhoogde risico te nemen om te beleggen in de aandelenmarkt, in de hoop het hoogste reële rendement te genereren. Reële rendementen (al onze aandelenmarktbesprekingen moeten worden teruggebracht tot deze ultieme maatstaf) zijn de rendementen van investeringen die overblijven nadat commissies, belastingen, inflatie en alle andere wrijvingskosten in aanmerking zijn genomen. Zolang de inflatie gematigd is, biedt de aandelenmarkt hier de beste kansen in vergelijking met vastrentende waarden en contanten.

Er zijn momenten waarop het het meest nuttig is om de inflatie en het BBP gewoon tegen de nominale waarde te nemen en verder te gaan; er zijn tenslotte veel dingen die onze aandacht vragen als investeerders. Het is echter waardevol om onszelf van tijd tot tijd opnieuw bloot te stellen aan de onderliggende theorieën achter de cijfers, zodat we ons potentieel voor beleggingsrendementen in het juiste perspectief kunnen plaatsen. (Zie "Wanneer is inflatie goed voor de economie?" Voor meer informatie.)