Investeringsbanken versus commerciële banken: wat is het verschil?

Investeringsbanken en handelsbanken vertegenwoordigen twee divisies van de banksector en elk type bank biedt aanzienlijk verschillende diensten.

Investeringsbanken bespoedigen de aankoop en verkoop van obligaties, aandelen en andere investeringen en helpen bedrijven bij het doen van beursintroducties wanneer ze voor het eerst openbaar worden gemaakt en aandelen verkopen. Commerciële banken fungeren als beheerders voor depositorekeningen van bedrijven en particulieren, hoewel ze voornamelijk gericht zijn op zakelijke rekeningen en leningen verstrekken via gestort geld dat ze aanhouden.

Sinds de financiële crisis en de economische neergang die in 2008 begon, is een aantal entiteiten die gemengd zakenbankieren en commercieel bankieren gemengd, intensief onder de loep genomen. Er is veel discussie over de vraag of de twee divisies van de banksector onder één dak zouden moeten werken of dat de twee het best gescheiden kunnen worden gehouden.

Investeringsbanken

Investeringsbanken zijn voornamelijk financiële tussenpersonen, die bedrijven helpen bij het opzetten van beursintroducties, het verkrijgen van schuldfinanciering, het onderhandelen over fusies en overnames en het vergemakkelijken van bedrijfsreorganisatie. Investeringsbanken fungeren ook als makelaar of adviseur voor institutionele klanten.

Grote investeringsbanken zijn JPMorgan Chase (JPM), Goldman Sachs (GS), Morgan Stanley (MS), Citigroup (C) en Bank of America (BAC). Klanten zijn onder meer bedrijven, pensioenfondsen, andere financiële instellingen, overheden en hedgefondsen. Veel investeringsbanken hebben ook retailactiviteiten voor kleine, individuele klanten.

Commerciele banken

Commerciële banken nemen deposito's aan, verstrekken cheques en debetrekeningen en verstrekken zakelijke, persoonlijke en hypotheekleningen. Ze bieden ook basisbankproducten zoals depositocertificaten (CD's) en spaarrekeningen aan particulieren en kleine bedrijven. De meeste mensen hebben een commerciële bankrekening in plaats van een investeringsbankrekening.

Commerciële banken verdienen geld door leningen te verstrekken en rente-inkomsten te genereren met de leningen. Klantenrekeningen, inclusief betaal- en spaarrekeningen, bieden het geld voor de banken om leningen te verstrekken.

Klanten houden van commerciële banken omdat hun geld wordt beveiligd en gereguleerd door de overheid, maar de rente op rekeningen is weinig tot niets, vooral in vergelijking met beleggingsfondsen, aandelen en andere investeringen.

Belangrijkste leerpunten

• Investeringsbanken en commerciële banken bieden verschillende diensten.
• Investeringsbanken onderschrijven nieuwe schuld- en aandeleneffecten, helpen bij het verkopen van effecten en stimuleren fusies en overnames, reorganisaties en brokerhandel.
• Commerciële banken verstrekken leningen aan mensen en kleine bedrijven en bieden betaal- en spaarrekeningen en depositocertificaten aan.
• De meeste financiële dienstverleners opereren als een investeringsbank of een commerciële bank, hoewel sommige functies combineren.

Belangrijkste verschillen

Commerciële banken worden sterk gereguleerd door federale autoriteiten zoals de Federal Reserve en de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). Commerciële banken zijn verzekerd door de federale overheid om de bescherming van klantaccounts te behouden en een bepaald beveiligingsniveau te bieden. Investeringsbanken verschillen omdat ze veel losser worden gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC). De Commissie biedt klanten minder bescherming en biedt investeringsbanken een aanzienlijk grotere hoeveelheid operationele vrijheid.

De relatieve zwakte van overheidsregulering samen met het specifieke bedrijfsmodel geeft investeringsbanken een hogere tolerantie voor en blootstelling aan risico. Commerciële banken hebben daarentegen een veel lagere risicodrempel. Commerciële banken hebben de impliciete plicht om in het beste belang van hun klanten te handelen. Hogere niveaus van overheidscontrole op commerciële banken verminderen ook hun niveau van risicotolerantie.

Speciale overwegingen

Historisch gezien zijn instellingen die commercieel en investeringsbankieren combineren in een negatief daglicht. Sommige analisten hebben dergelijke entiteiten gekoppeld aan de economische depressie die plaatsvond in het begin van de 20e eeuw. In 1933 werd de Glass-Steagall Act aangenomen en werd een volledige en totale scheiding van alle investerings- en commerciële bankactiviteiten toegestaan.

Glass-Steagall werd echter grotendeels in de jaren negentig ingetrokken. Sinds die tijd houden banken zich bezig met beide soorten bankzaken. Ondanks de wettelijke vrijheid om activiteiten uit te breiden, hebben de meeste van de grootste Amerikaanse bankinstellingen ervoor gekozen om te werken als een commerciële of een investeringsbank.

Er zijn echter enkele voordelen voor banken die de functies van investeringen en commerciële diensten combineren. Een combinatiebank kan bijvoorbeeld investeringsmogelijkheden gebruiken om een ​​bedrijf te helpen bij de verkoop van een IPO en vervolgens haar commerciële divisie gebruiken om de nieuwe onderneming een royale kredietlijn te bieden. Dit stelt het bedrijf in staat om een ​​snelle groei te financieren en bijgevolg zijn aandelenkoers te verhogen. Een combinatiebank haalt bovendien de voordelen van verhoogde handel, wat commissie-inkomsten oplevert.