Vastgoedbeleggingen
Een vastgoedbelegging is onroerend goed gekocht met de bedoeling een rendement op de investering te behalen, hetzij door huurinkomsten, de toekomstige doorverkoop van het onroerend goed, of beide. Het onroerend goed kan worden aangehouden door een individuele belegger, een groep beleggers of een bedrijf.
Een vastgoedbelegging kan een onderneming op lange termijn zijn of een investering op korte termijn. Met dit laatste zullen beleggers vaak flippen, waarbij onroerend goed wordt gekocht, verbouwd of gerenoveerd en binnen korte tijd met winst wordt verkocht.
De term vastgoedbeleggingen kan ook worden gebruikt om andere activa te beschrijven die een belegger koopt met het oog op toekomstige waardering, zoals kunst, waardepapieren, grond of andere verzamelobjecten.
Inzicht in vastgoedbeleggingen
Vastgoedbeleggingen zijn eigenschappen die niet als primaire woning worden gebruikt. Ze genereren een vorm van inkomsten - dividenden, rente, huren of zelfs royalty's - die buiten de normale bedrijfsuitoefening van de eigenaar vallen. En de manier waarop een vastgoedbelegging wordt gebruikt, heeft een aanzienlijke invloed op de waarde ervan.
Vastgoedbeleggingen genereren inkomsten en zijn geen primaire woningen.
Beleggers voeren soms studies uit om het beste en meest winstgevende gebruik van een onroerend goed te bepalen. Dit wordt vaak het hoogste en beste gebruik van de accommodatie genoemd. Als een vastgoedbelegging bijvoorbeeld bestemd is voor zowel commercieel als residentieel gebruik, weegt de belegger de voor- en nadelen van beide af totdat hij vaststelt welke het hoogste potentiële rendement heeft. Hij gebruikt het onroerend goed vervolgens op die manier.
Een vastgoedbelegging wordt vaak een tweede woning genoemd. Maar de twee betekenen niet noodzakelijk hetzelfde. Een gezin kan bijvoorbeeld een huisje of ander vakantieobject kopen om zichzelf te gebruiken, of iemand met een primair huis in de stad kan een tweede onroerend goed in het land kopen als een toevluchtsoord voor het weekend. In deze gevallen is de tweede eigenschap voor persoonlijk gebruik - niet als een inkomstenbron.
Soorten vastgoedbeleggingen
Woningen: huurwoningen zijn een populaire manier voor beleggers om hun inkomsten aan te vullen. Een belegger die een woning koopt en deze aan huurders verhuurt, kan maandelijkse huur innen. Dit kunnen eengezinswoningen, flatgebouwen, appartementen, rijtjeshuizen of andere soorten woonstructuren zijn.
Commercieel: inkomsten genererende eigenschappen hoeven niet altijd residentieel te zijn. Sommige beleggers - met name bedrijven - kopen commercieel onroerend goed dat specifiek voor zakelijke doeleinden wordt gebruikt. Onderhoud en verbeteringen aan deze eigenschappen kunnen hoger zijn, maar deze kosten kunnen worden gecompenseerd door grotere opbrengsten. Dat komt omdat deze huurcontracten voor deze eigenschappen vaak hogere huren inhouden. Deze gebouwen kunnen commercieel gebouwde appartementengebouwen of winkels zijn.
Gemengd gebruik: een eigenschap voor gemengd gebruik kan gelijktijdig worden gebruikt voor zowel commerciële als residentiële doeleinden. Een gebouw kan bijvoorbeeld een winkel op de hoofdverdieping hebben, zoals een supermarkt, een bar of een restaurant, terwijl het bovenste gedeelte van de structuur wooneenheden herbergt.
Belangrijkste leerpunten
- Een vastgoedbelegging wordt gekocht met de bedoeling een rendement te genereren via huurinkomsten, de toekomstige wederverkoop van het onroerend goed, of beide.
- Eigenschappen kunnen een investeringsmogelijkheid op korte of lange termijn vertegenwoordigen.
- Vastgoedbeleggingen zijn geen primaire woningen of tweede huizen, waardoor het voor beleggers moeilijker wordt om financiering te verkrijgen.
- De verkoop van een vastgoedbelegging moet worden gerapporteerd en kan leiden tot vermogenswinsten, die fiscale gevolgen kunnen hebben voor beleggers.
Financiering van vastgoedbeleggingen
Hoewel leners die een lening voor hun hoofdverblijfplaats afsluiten, toegang hebben tot een scala aan financieringsopties, waaronder FHA-leningen, VA-leningen en conventionele leningen, kan het moeilijker zijn om financiering te verkrijgen voor een vastgoedbelegging.
Verzekeraars bieden geen hypotheekverzekering voor vastgoedbeleggingen, en als gevolg daarvan moeten kredietnemers ten minste 20% hebben om bankfinanciering voor vastgoedbeleggingen te verkrijgen.
Banken staan ook op goede kredietscores en relatief lage lening / waarde-verhoudingen voordat ze een lener goedkeuren voor een hypotheek op onroerend goed. Sommige geldschieters vereisen ook dat de kredietnemer voldoende spaargeld heeft om ten minste zes maanden aan uitgaven voor de vastgoedbeleggingen te dekken, waardoor de hypotheek en andere verplichtingen worden bijgehouden.
Fiscale implicaties
Als een belegger huur van een vastgoedbelegging innen, vereist de Internal Revenue Service (IRS) dat hij de huur als inkomsten rapporteert, maar het agentschap staat hem ook toe om relevante kosten van dit bedrag af te trekken. Als een verhuurder bijvoorbeeld in de loop van een jaar $ 100.000 aan huur verzamelt, maar $ 20.000 aan reparaties, gazononderhoud en gerelateerde uitgaven betaalt, meldt hij het verschil van $ 80.000 als inkomsten uit zelfstandige arbeid.
Als een persoon een vastgoedbelegging voor meer dan de oorspronkelijke aankoopprijs verkoopt, heeft hij een meerwaarde die aan de IRS moet worden gemeld. Vanaf 2019 worden vermogenswinsten op activa die ten minste één jaar worden aangehouden beschouwd als langetermijnwinsten en belast tegen 15%, behalve voor degenen die getrouwd zijn en een belastbaar inkomen hebben van meer dan $ 479.000 of alleenstaande en een inkomen hebben van meer dan $ 425.800. In deze gevallen is het tarief 20%.
Als een belastingbetaler daarentegen zijn hoofdverblijfplaats verkoopt, hoeft hij alleen meerwaarden te rapporteren van meer dan $ 250.000 als hij individueel en $ 500.000 indien hij getrouwd is en gezamenlijk een aanvraag indient. De meerwaarde op een vastgoedbelegging is de verkoopprijs minus de aankoopprijs minus eventuele belangrijke verbeteringen.
Stel je voor dat een belegger een onroerend goed koopt voor $ 100.000 en $ 20.000 besteedt aan het installeren van nieuw sanitair. Een paar jaar later verkoopt hij het onroerend goed voor $ 200.000. Na aftrek van zijn initiële investering en kapitaalreparaties is zijn winst $ 80.000.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.