Is groei altijd een goede zaak?

Snelle groei van omzet en winst zijn misschien topprioriteiten in de directiekamers van bedrijven, maar deze prioriteiten zijn niet altijd het beste voor aandeelhouders. We komen vaak in de verleiding om grote bedragen te investeren in risicovolle of zelfs volwassen bedrijven die op de trom staan ​​voor snelle groei, maar beleggers moeten controleren of de groeiambities van een bedrijf realistisch en duurzaam zijn.

Groei's aantrekkingskracht

Laten we eerlijk zijn, het is moeilijk om niet blij te zijn met het vooruitzicht van groei. We beleggen in groeiaandelen omdat we geloven dat deze bedrijven in staat zijn om aandeelhoudersgeld aan te nemen en het te herinvesteren voor een rendement dat hoger is dan wat we elders kunnen krijgen.

Trouwens, in traditionele beleggingswijsheid zijn groei van omzet en aandelenprestaties onlosmakelijk met elkaar verbonden. In zijn boek 'One Up on Wall Street' predikt investeringsgoeroe Peter Lynch dat aandelenkoersen in de loop van de tijd de bedrijfswinsten volgen. Het idee is vastgelopen omdat veel beleggers ver en breed zoeken naar de snelstgroeiende bedrijven die de grootste koersstijging zullen opleveren.

Is groei een zeker ding?

Dat gezegd hebbende, er is ruimte om over deze vuistregel te debatteren. In een studie uit 2002 van meer dan 2.000 openbare bedrijven analyseerde Cyrus Ramezani, professor in financiën aan de California State University, de relatie tussen groei en aandeelhouderswaarde. Zijn verrassende conclusie was dat de bedrijven met de snelste omzetgroei (gemiddelde jaarlijkse omzetgroei van 167% over een periode van 10 jaar), tijdens de bestudeerde periode, slechtere aandelenkoersprestaties vertoonden dan trager groeiende bedrijven (gemiddelde groei van 26%) . Met andere woorden, de hotshot-bedrijven konden hun groeicijfers niet handhaven en hun aandelen leden eronder.

De risico's

Snelle groei ziet er goed uit, maar bedrijven kunnen in de problemen komen als ze te snel groeien. Zijn ze in staat om gelijke tred te houden met hun uitbreiding, bestellingen uit te voeren, voldoende gekwalificeerde werknemers in te huren en op te leiden? De haast om de verkoop te stimuleren kan groeiende bedrijven met een verdieping moeilijker maken om hun cashbehoeften uit operaties te verkrijgen. Gewaagde, snelgroeiende startups kunnen jarenlang geld verbranden voordat ze een positieve cashflow genereren. Hoe hoger het bestedingspercentage, hoe groter de kans dat het bedrijf later gedwongen wordt om meer kapitaal te zoeken. Wanneer er geen extra kapitaal beschikbaar is, ontstaan ​​er grote problemen voor deze bedrijven en hun investeerders.

Bedrijven proberen vaak steeds grotere - en risicovolle - deals om de groeipercentages te verhogen. Overweeg de seriële acquirer WorldCom. In de jaren negentig bereikte het bedrijf groeicijfers van meer dan 20% door weinig bekende telecombedrijven op te kopen. Later waren er steeds grotere acquisities nodig om indrukwekkende omzetpercentages en winstgroei te laten zien. In de hoop een groeimomentum te behouden, stemde WorldCom CEO Bernie Ebbers ermee in om maar liefst 115 miljard dollar te betalen voor Sprint Corp. Federale toezichthouders blokkeerden de deal echter op grond van antitrustwetten. WorldCom's groeivooruitzichten stortten in, samen met de waarde van het bedrijf. De les hier is dat beleggers zorgvuldig moeten nadenken over de duurzaamheid van deal-driven groeistrategieën.

Realistisch zijn over groei

Uiteindelijk wordt elke snelgroeiende industrie een langzaamgroeiende industrie. Sommige bedrijven streven echter nog steeds naar expansie lang nadat de groeimogelijkheden zijn opgedroogd. Wanneer managers de optie negeren om investeerders dividenden aan te bieden en koppig winst blijven maken in uitbreidingen die lagere rendementen genereren dan die van de markt, is er slecht nieuws voor beleggers.

Neem bijvoorbeeld McDonald's waarmee het in 2003 zijn allereerste verlies leed en de koers van het aandeel bijna 10 jaar laag was. Het bedrijf begon eindelijk toe te geven dat het niet langer een groeiaandeel was. Maar al enkele jaren van tevoren had McDonald's de krimpende winst en de argumenten van analisten weggehaald dat de grootste fastfoodketen ter wereld zijn markt had verzadigd. McDonald's wilde de groei niet opgeven en versnelde het aantal restaurantopeningen en advertentie-uitgaven. Expansie heeft niet alleen de winst uitgehold, maar heeft ook een groot deel van de kasstroom van het bedrijf opgelopen, die als grote dividenden naar beleggers had kunnen gaan.

CEO's en managers hebben de plicht om groei af te remmen wanneer deze niet duurzaam is of niet in staat is om waarde te creëren. Dat kan moeilijk zijn, omdat CEO's normaal gesproken rijken willen bouwen in plaats van ze te behouden. Tegelijkertijd is managementcompensatie bij veel bedrijven gekoppeld aan groei van omzet en winst.

CEO pride legt echter niet alles uit: het investeersysteem bevordert de groei. Marktanalisten beoordelen een aandeel op basis van zijn uitbreidingsvermogen; het versnellen van de groei krijgt de hoogste rating. Bovendien bevoordelen belastingregels groei omdat vermogenswinsten in een lagere belastingschijf worden belast, terwijl dividenden met hogere inkomstenbelastingtarieven worden geconfronteerd.

Het komt neer op

Rechtvaardigingen voor snelle groei kunnen zich snel ophopen, zelfs als dit niet de meest voorzichtige prioriteit is. Bedrijven die groei nastreven ten koste van zichzelf, kunnen meer kwaad dan goed doen. Bij het evalueren van bedrijven met een agressief groeibeleid, moeten beleggers zorgvuldig bepalen of dit beleid hogere nadelen heeft dan voordelen.