Een blik op trends in directe buitenlandse investeringen

Van landen die net beginnen te moderniseren tot de rijke country club van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), de wereld is vol met kansen voor ontwikkeling. Terwijl centrale bankiers de controle hebben over de monetaire niveaus van een economie en politici fiscale zaken regelen, kunnen deze twee groepen de groei vaak niet starten zonder hulp van buitenaf. Voer buitenlandse directe investeringen (BDI) in. Eenvoudig gezegd zijn het instromen of uitstromen van kapitaal van het ene land naar het andere, met veel voorkomende voorbeelden, waaronder bedrijven die fabrieken in het buitenland bouwen of investeren in de ontwikkeling van een olieveld.

Landen met de meeste DBI

Elk jaar stroomt meer dan $ 1 biljoen FDI naar landen over de hele wereld, maar de verdeling is verre van gelijk. Volgens de VN-conferentie over handel en ontwikkeling (UNCTAD) waren de landen met het grootste aandeel van DBI in het bbp in 2011:

1. Liberia
2. Mongolië
3. Hong Kong SAR (China)
4. Sierra Leone
5. Luxemburg
6. Singapore
7. Congo republiek
8. België
9. Tsjaad
10. Guinea

Wat opvalt aan deze lijst is dat de economieën in twee kampen vallen: landen die bekend staan ​​om de ontwikkeling van natuurlijke hulpbronnen en landen die bekend staan ​​om financiële zakelijke dienstverlening. Mongolië, Liberia, Guinee en Congo hebben aanzienlijke minerale hulpbronnen en hebben de aandacht getrokken van grote mijnbouwbedrijven zoals ArcelorMittal (NYSE: MT). Anderen staan ​​bekend om het soort offshore bankbedrijven dat particulieren gebruiken om elders belasting te vermijden.

Economies door Total FDI

Het bekijken van BDI als een percentage van het BBP geeft niet de grootte aan van de economie waarin wordt geïnvesteerd. Sommige van de hierboven genoemde economieën zijn veel groter / kleiner dan alleen in termen van het BBP, en wanneer u economieën rangschikt op totale FDI-dollars ontvangen de beeld verandert bijna volledig.

1. Verenigde Staten: $ 258 miljard
2. China: $ 220 miljard
3. België: $ 102 miljard
4. Hong Kong (China): $ 90 miljard
5. Brazilië: $ 72 miljard
6. Australië: $ 66 miljard
7. Singapore: $ 64 miljard
8. Rusland: $ 53 miljard
9. Frankrijk: $ 45 miljard
10. Canada: $ 40 miljard

Deze 10 landen ontvingen samen meer dan de helft van de wereldwijde DBI, waarbij de Verenigde Staten en China goed waren voor meer dan 20%. Hoewel verschillende van deze landen beschikken over natuurlijke hulpbronnen die buitenlandse investeringen kunnen aantrekken, is de echte aantrekkingskracht de omvang van hun bevolking. Een grote populatie betekent veel consumenten, en een multinationaal bedrijf wil doorgaans dichtbij zijn consumenten zijn. Nabijheid stelt een bedrijf in staat om de kosten van het verzenden van goederen te verlagen en kan de veranderende smaak van de consument nauwlettend volgen. Als u halverwege de wereld in een kantoor zit, kan een bedrijf verliezen.

Problemen met politiek

Buitenlandse investeringen worden vaak gebruikt als een politieke zondebok voor de kwalen van de wereld, en er zijn zeker momenten waarop het een slechte rap verdient. Grote bedrijven kunnen onbeleefd over ontwikkelingslanden lopen, corruptie kweken en de rijkdom van een land verwijderen in plaats van het terug te injecteren in de binnenlandse economie. Het is deze overweldigende kracht die het concept van een vloek van hulpbronnen heeft voortgebracht. Globalisering, die vaak hand in hand gaat met BDI, is niet het meest populaire of populaire economische concept, zelfs als het uiteindelijk de consument ten goede komt. Ambtenaren die onder druk staan ​​om de economie te herstellen, kunnen browniepunten verdienen door een vinger te wijzen naar buitenlandse bedrijven die 'het land willen bezitten', met 'nationale wetgeving kopen' en niet-tarifaire handelsbelemmeringen die het vermogen van buitenstaanders om markttoegang te krijgen verminderen.

De positieve kant

Directe buitenlandse investeringen zijn echter niet allemaal slecht. Instromen zijn een teken dat de buitenwereld een economie als een waardevolle plek beschouwt om kapitaal te parkeren en zijn een signaal dat een land het 'heeft gemaakt'. BDI stelt landen zonder de in eigen land gegroeide knowhow in staat om middelen te ontwikkelen die het misschien niet mogelijk was geweest anders. Winsten uit het gebruik van kapitaal kunnen worden gebruikt om infrastructuur op te bouwen, de gezondheidszorg en het onderwijs te verbeteren, de productiviteit te verbeteren en industrieën te moderniseren. De kunst is om de wens om de staatskas te vullen in evenwicht te brengen met de wetenschap dat die fondsen het leven van het grootste aantal mensen op de lange termijn moeten verbeteren. Niets creëert instabiliteit zoals kleptocratie.

Het komt neer op

Hoe kan een land de rest van de wereld verleiden om contant geld over te dragen? Landen kunnen de instroom van BDI vergroten door een bedrijfsklimaat te creëren dat buitenlandse investeerders het gevoel geeft dat hun kapitaal veilig is. Lage belastingtarieven of andere fiscale prikkels, bescherming van particuliere eigendomsrechten, toegang tot leningen en financiering, en infrastructuur waarmee kapitaalinvesteringen vruchten kunnen afwerpen, zijn enkele van de prikkels die landen kunnen bieden. Het verkrijgen van een goede rangorde in het Doing Business-rapport van de Wereldbank en uit de problemen blijven van de Corruption Perceptions Index van Transparency International doen ook geen pijn.