Marginale neiging om te consumeren versus om op te slaan: wat is het verschil?
Historisch gezien hebben de vraag en consumptie van consumenten de Amerikaanse economie geholpen. Wanneer Amerikaanse consumenten meer extra inkomsten hebben, kunnen ze een deel daarvan uitgeven, waardoor de economie groeit. Consumenten kunnen ook een deel van hun extra inkomsten sparen.
Deze neigingen zijn niet slechts observaties, maar vormen de basis voor de marginale neiging om te besparen (MPS) en de marginale neiging om te consumeren (MPC).
Belangrijkste leerpunten
- De marginale neiging om te sparen (MPS) is het deel van elke extra dollar van het inkomen van een huishouden dat wordt gespaard.
- MPC is het gedeelte van elke extra dollar van het inkomen van een huishouden dat wordt verbruikt of uitgegeven.
- Consumentengedrag met betrekking tot sparen of uitgeven heeft een zeer belangrijke impact op de economie als geheel.
Marginale neiging om op te slaan
De marginale neiging om te sparen (MPS) is het deel van elke extra dollar van het inkomen van een huishouden dat wordt gespaard. De MPS geeft aan wat de totale huishoudelijke sector doet met extra inkomen - met name het percentage extra inkomen dat wordt bespaard.
Omdat sparen een aanvulling is op consumptie, weerspiegelt de MPS de belangrijkste aspecten van de activiteit en het consumptiegedrag van een huishouden. Het wordt uitgedrukt als een percentage. Als de marginale neiging om te besparen bijvoorbeeld 10% is, betekent dit dat van elke extra verdiende dollar 10 cent wordt bespaard.
De marginale neiging om te sparen wordt berekend door de verandering in besparingen te delen door de verandering in inkomen. Als consumenten bijvoorbeeld 20 cent spaarden voor elke $ 1 inkomensstijging, zou de MPC gelijk zijn aan .20 (.20 / $ 1) of 20%.
De MPS weerspiegelt het besparingsbedrag of het lekken van inkomsten uit de economie. Lekkage is het deel van het inkomen dat niet terug in de economie wordt gebracht door aankopen of goederen en diensten. Hoe hoger het inkomen voor een individu, hoe hoger de MPS naarmate het vermogen om aan de behoeften te voldoen toeneemt met het inkomen. Met andere woorden, het is minder waarschijnlijk dat elke extra dollar wordt uitgegeven naarmate een persoon rijker wordt. Het bestuderen van MPS helpt economen bepalen hoe loongroei besparingen kan beïnvloeden.
Marginale neiging om te consumeren
De marginale neiging om te consumeren (MPC) is de keerzijde van MPS. MPC helpt bij het kwantificeren van de relatie tussen inkomen en consumptie. MPC is het gedeelte van elke extra dollar van het inkomen van een huishouden dat wordt verbruikt of uitgegeven. Als de marginale neiging om te consumeren bijvoorbeeld 45% is, wordt van elke extra verdiende dollar 45 cent uitgegeven.
De economische theorie ondersteunt dat naarmate het inkomen toeneemt, ook de uitgaven en consumptie. MPC meet die relatie om te bepalen hoeveel uitgaven stijgen voor elke dollar extra inkomsten. MPC is belangrijk omdat het varieert bij verschillende inkomensniveaus en het laagst is voor huishoudens met een hoger inkomen.
De marginale neiging om te consumeren wordt berekend door de verandering in uitgaven te delen door de verandering in inkomen. Als consumenten bijvoorbeeld 80 cent uitgeven voor elke $ 1 inkomenstoename, zou de MPC 0, 80 (.80 / $ 1) of 80% zijn.
Stel je bijvoorbeeld voor dat het Congres een belastingvermindering wil invoeren om economische activiteit te stimuleren via consumentenbestedingen. MPC kan worden gebruikt om de waarschijnlijkheid te bepalen dat huishoudens op basis van hun inkomen de grootste kans of neiging hebben om de belastingverlaging door te brengen in plaats van deze te redden.
Het MPC-percentage kan ook door economen worden gebruikt om te bepalen hoeveel van elke $ 1 aan belastingkortingen zal worden uitgegeven. Daarbij kunnen ze de totale omvang van het kortingsprogramma aanpassen om de gewenste uitgaven per huishouden te bereiken.
De MPC is ook van vitaal belang voor de studie van de Keynesiaanse economie, die het resultaat is van econoom John Maynard Keynes. Keynesiaanse economie werd ontwikkeld in de jaren 1930 in een poging om de Grote Depressie te begrijpen. Keynes pleitte voor hogere overheidsuitgaven en lagere belastingen om de vraag te stimuleren en de wereldeconomie uit de depressie te halen. De mate waarin stimulans bijdraagt aan economische groei wordt de Keynesiaanse multiplier genoemd.
De MPC heeft, net als de MPS, invloed op het vermenigvuldigingsproces en op de omvang van uitgaven en belastingvermenigvuldigers. Uiteindelijk worden zowel MPS als MPC gebruikt om te bespreken hoe een huishouden zijn surplusinkomen gebruikt, of dat inkomen wordt gespaard of besteed. Consumentengedrag met betrekking tot sparen of uitgeven heeft een zeer belangrijke impact op de economie als geheel.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.