Marginale neiging om te besparen (MPS)
In de Keynesiaanse economische theorie verwijst de marginale neiging tot sparen (MPS) naar het aandeel van een totale inkomstenstijging dat een consument bespaart in plaats van uit te geven aan de consumptie van goederen en diensten. Anders gezegd, de marginale neiging om te sparen is het deel van elke toegevoegde dollar aan inkomsten dat wordt gespaard in plaats van uitgegeven. MPS is een component van de Keynesiaanse macro-economische theorie en wordt berekend als de verandering in besparingen gedeeld door de verandering in inkomen, of als het complement van de marginale neiging tot consumeren (MPC).
Marginale neiging om te sparen = verandering in opslaan / wijzigen in inkomen = 1 - MPC
MPS wordt weergegeven door een spaarlijn: een schuine lijn die wordt gecreëerd door verandering van besparingen op de verticale y-as en verandering van inkomsten op de horizontale x-as te plotten.
Belangrijkste leerpunten
- Marginale neiging om te sparen is het deel van een toename van het inkomen dat wordt gespaard in plaats van uitgegeven aan consumptie.
- MPS varieert per inkomensniveau. MPS is meestal hoger bij hogere inkomens.
- MPS helpt de Keynesiaanse multiplier te bepalen, die het effect van verhoogde investeringen of overheidsuitgaven beschrijft als een economische stimulans.
Marginale neiging om op te slaan
Inzicht in de marginale neiging om te besparen (MPS)
Stel dat u een bonus van $ 500 ontvangt met uw salaris. U hebt plotseling $ 500 meer aan inkomsten dan voorheen. Als u besluit om $ 400 van deze marginale verhoging uit te geven aan een nieuw pak en de resterende $ 100 op te slaan, is uw marginale neiging om te sparen 0, 2 ($ 100 verandering in besparing gedeeld door $ 500 verandering in inkomen). De andere kant van de marginale neiging om te sparen is de marginale neiging om te consumeren, waaruit blijkt hoeveel een verandering in inkomen de aankoopniveaus beïnvloedt.
Marginale neiging om te consumeren + Marginale neiging om te besparen = 1.
In dit voorbeeld, waar u $ 400 van uw $ 500 bonus hebt uitgegeven, is de marginale neiging om te consumeren 0, 8 ($ 400 gedeeld door $ 500). MPS (0.2) toevoegen aan MPC (0.8) is gelijk aan 1.
Over het algemeen wordt aangenomen dat de marginale neiging om te sparen voor rijkere individuen hoger is dan voor armere individuen.
Op basis van gegevens over gezinsinkomen en gezinsbesparingen kunnen economen de MPS van huishoudens berekenen op inkomensniveau. Deze berekening is belangrijk omdat MPS niet constant is; het varieert per inkomensniveau. Meestal geldt: hoe hoger het inkomen, hoe hoger de MPS, want naarmate de rijkdom toeneemt, neemt ook het vermogen om aan behoeften en wensen te voldoen toe, en dus is het minder waarschijnlijk dat elke extra dollar naar extra uitgaven gaat. De mogelijkheid blijft echter bestaan dat een consument besparingen en consumptiegewoonten kan veranderen met een toename van het loon.
Natuurlijk komt met een salarisverhoging de mogelijkheid om huishoudelijke uitgaven gemakkelijker te dekken, waardoor er meer ruimte is om te sparen. Met een hoger salaris komt ook toegang tot goederen en diensten die grotere uitgaven vereisen. Dit kan de aanschaf van luxe of luxe voertuigen of verhuizing naar een nieuwe, duurdere woning omvatten.
Als economen weten wat de MPS van consumenten is, kunnen ze bepalen hoe stijgingen van overheidsuitgaven of investeringsuitgaven het sparen zullen beïnvloeden. MPS wordt gebruikt om de uitgavenvermenigvuldiger te berekenen met behulp van de formule: 1 / MPS. De uitgavenmultiplicator vertelt ons hoe veranderingen in de marginale neiging van consumenten om te sparen invloed heeft op de rest van de economie. Hoe kleiner de MPS, hoe groter de multiplier en hoe meer economische impact een verandering in de overheidsuitgaven of investeringen zal hebben.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.