Marginale omzet en marginale productiekosten

De marginale productiekosten en marginale inkomsten zijn economische maatregelen die worden gebruikt om de hoeveelheid output en de prijs per eenheid van een product te bepalen die de winst maximaliseert. Een rationeel bedrijf streeft altijd naar het maximaliseren van zijn winst, en de relatie tussen de marginale omzet en de marginale productiekosten helpt om het punt te vinden waarop dit gebeurt. Het punt waarop marginale opbrengsten gelijk zijn aan marginale kosten maximaliseert de winst van een bedrijf.

Marginale productiekosten berekenen

Productiekosten omvatten alle kosten in verband met het maken van een goed of dienst. Deze kosten zijn onderverdeeld in vaste kosten en variabele kosten. Vaste kosten zijn de relatief stabiele, doorlopende kosten van het runnen van een bedrijf die niet afhankelijk zijn van productieniveaus. Vaste kosten omvatten algemene overheadkosten zoals salarissen en lonen, huurbetalingen voor gebouwen of kosten voor nutsvoorzieningen. Variabele kosten zijn kosten die rechtstreeks verband houden met en die variëren met productieniveaus, zoals de kosten van materialen die worden gebruikt bij de productie of de kosten van het bedienen van machines tijdens het productieproces.

De totale productiekosten omvatten alle productiekosten op het huidige niveau: een bedrijf dat 150 widgets maakt, heeft productiekosten voor alle 150 eenheden die het produceert. De marginale productiekosten zijn de kosten voor het produceren van één extra eenheid. Stel bijvoorbeeld dat de totale productiekosten van 100 eenheden van een goed $ 200 zijn. De totale productiekosten van 101 eenheden bedragen $ 204. De gemiddelde kosten voor het produceren van 100 eenheden zijn $ 2 of $ 200 ÷ 100; de marginale kosten voor de productie van eenheid 101 zijn echter $ 4, of ($ 204 - $ 200) ÷ (101-100).

Op een gegeven moment bereikt het bedrijf zijn optimale productieniveau, het punt waarop het produceren van meer eenheden de productiekosten per eenheid zou verhogen. Met andere woorden, de extra productie zorgt ervoor dat de vaste en variabele kosten stijgen. Een verhoogde productie boven een bepaald niveau kan bijvoorbeeld leiden tot het betalen van onbetaalbaar hoge overuren aan werknemers, of de onderhoudskosten voor machines kunnen aanzienlijk stijgen.

De marginale productiekosten meten de verandering in de totale kosten van een goed die ontstaat door het produceren van een extra eenheid van dat goed. De marginale kosten (MC) worden berekend door de verandering (Δ) in de totale kosten (TC) te delen door de verandering in hoeveelheid (Q). Met behulp van calculus worden de marginale kosten berekend door de eerste afgeleide van de totale kostenfunctie te nemen met betrekking tot de hoeveelheid: MC = TC / ΔQ.

Marginale productiekosten kunnen veranderen als de productiecapaciteit verandert. Als bijvoorbeeld het verhogen van de productie van 200 naar 201 eenheden per dag een klein bedrijf vereist om extra bedrijfsapparatuur te kopen, dan kunnen de marginale productiekosten zeer hoog zijn. Deze kosten kunnen echter aanzienlijk lager zijn als het bedrijf een verhoging van 150 naar 151 eenheden met bestaande apparatuur overweegt.

Een lagere marginale productiekost betekent dat het bedrijf werkt met lagere vaste kosten bij een bepaald productievolume. Als de marginale productiekosten hoog zijn, zijn de kosten voor het verhogen van het productievolume ook hoog en is het verhogen van de productie mogelijk niet in het beste belang van de onderneming.

Marginale omzet berekenen

Marginale omzet meet de verandering in omzet wanneer een extra eenheid van een product wordt verkocht. Stel dat een bedrijf widgets verkoopt voor verkoop per eenheid van $ 10, gemiddeld 10 widgets per maand verkoopt en elke maand $ 100 verdient. Widgets worden erg populair en hetzelfde bedrijf kan nu 11 widgets verkopen voor $ 10 elk voor een maandelijkse omzet van $ 110. Daarom is de marginale omzet voor de 11e widget $ 10.

De marginale omzet wordt berekend door de wijziging in de totale omzet te delen door de wijziging in de hoeveelheid. In calculustermen is de marginale omzet de eerste afgeleide van de totale omzetfunctie met betrekking tot de hoeveelheid: MR = dTR / dQ. Stel bijvoorbeeld dat de prijs van een product $ 10 is en een bedrijf 20 eenheden per dag produceert. De totale omzet wordt berekend door de prijs te vermenigvuldigen met de geproduceerde hoeveelheid. In dit geval is de totale omzet $ 200 of $ 10 x 20. De totale omzet van de productie van 21 eenheden is $ 205. De marginale omzet wordt berekend als $ 5, of ($ 205 - $ 200) ÷ (21-20).

Wanneer de marginale opbrengsten en de marginale productiekosten gelijk zijn, wordt de winst gemaximaliseerd op dat niveau van productie en prijs. In termen van calculus wordt de relatie vermeld als: ΔTR / ΔQ = TC / dQ. Een speelgoedbedrijf kan bijvoorbeeld 15 speelgoed voor elk $ 10 verkopen. Als het bedrijf echter 16 eenheden verkoopt, daalt de verkoopprijs elk tot $ 9, 50. De marginale omzet is $ 2, of ((16 x 9, 50) - (15 x10)) ÷ (16-15). Stel dat de marginale kosten $ 2, 00 zijn; het bedrijf maximaliseert zijn winst op dit punt omdat de marginale opbrengsten gelijk zijn aan de marginale kosten.

Wanneer de marginale omzet lager is dan de marginale productiekosten, produceert een bedrijf te veel en moet de geleverde hoeveelheid verlagen tot de marginale omzet gelijk is aan de marginale productiekosten. Wanneer de marginale opbrengsten groter zijn dan de marginale kosten, produceert het bedrijf niet genoeg goederen en moet het zijn productie verhogen totdat de winst is gemaximaliseerd.

Hoe kan de marginale omzet stijgen?

De marginale omzet neemt toe wanneer de omzet van het produceren van een extra eenheid van een goed sneller groeit (of langzamer krimpt) dan de marginale productiekosten. Toenemende marginale omzet is een teken dat het bedrijf te weinig produceert ten opzichte van de consumentenvraag, en er zijn winstkansen als de productie groeit.

Stel dat een bedrijf speelgoedsoldaatjes produceert. Na wat productie kost het bedrijf $ 5 aan materiaal en arbeid om zijn ^100ste speelgoedsoldaatje te maken. Die ^100ste speelgoedsoldaatje verkoopt voor $ 15. De winst voor dit speelgoed is $ 10. Stel nu dat de ^101ste speelgoedsoldaatje ook $ 5 kost, maar deze keer voor $ 17 kan verkopen. De winst voor de ^101ste speelgoedsoldaatje, $ 12, is groter dan de winst voor de ^100e speelgoedsoldaatje. Dit is een voorbeeld van toenemende marginale inkomsten.

Voor een gegeven hoeveelheid consumentenvraag neigt de marginale omzet naarmate de productie toeneemt. In evenwicht zijn marginale opbrengsten gelijk aan marginale kosten; er is geen economische winst in evenwicht. Markten bereiken nooit een evenwicht in de echte wereld; ze neigen alleen naar een dynamisch veranderend evenwicht. Net als in het bovenstaande voorbeeld kunnen de marginale inkomsten toenemen omdat de eisen van de consument zijn verschoven en de prijs van een goed of dienst hoger ligt.

Het kan ook zijn dat de marginale kosten lager zijn dan voorheen. De marginale kosten dalen wanneer het marginale inkomstenproduct van arbeid toeneemt - werknemers worden geschoolder, nieuwe productietechnieken worden toegepast of veranderingen in technologie en kapitaalgoederen verhogen de output.

Wanneer de marginale omzet begint te vallen

Wanneer de verwachte marginale omzet begint te dalen, moet een bedrijf de oorzaak nader bekijken. Het kan zijn van marktverzadiging of prijsoorlogen met concurrenten. Als dit het geval is, moet het bedrijf dit plannen door geld toe te wijzen aan onderzoek en ontwikkeling zodat het zijn productlijn vers kan houden. Het zou ofwel extra producten of extra functies aan zijn bestaande producten kunnen toevoegen om de verwachte daling van de marginale inkomsten te vergroten.

Als een bedrijf denkt dat het niet in staat zal zijn om zijn marginale omzet te verhogen zodra het naar verwachting zal dalen, moet het bedrijf zowel naar zijn marginale omzet als naar de marginale kosten kijken om een ​​extra eenheid van zijn goed of dienst te produceren, en moet het plannen maken om verkoopvolume op het punt waar ze elkaar kruisen. Als het bedrijf van plan is zijn volume voorbij dat punt te vergroten, zal elke extra eenheid van zijn goed of dienst verlies lijden en zou niet moeten worden geproduceerd.

Marginaal voordeel

Hoewel ze vergelijkbaar klinken, is de marginale omzet niet hetzelfde als het marginale voordeel; in feite is het de keerzijde. Terwijl marginale opbrengsten de extra opbrengsten meten die een bedrijf verdient door één extra eenheid van zijn goed of dienst te verkopen, meet marginaal voordeel het voordeel van de consument om een ​​extra eenheid van een goed of dienst te consumeren.

Het vertegenwoordigt de incrementele toename van het voordeel voor een consument, veroorzaakt door het consumeren van één extra eenheid van een goed of dienst. Het marginale voordeel neemt normaal af naarmate meer van een goed of dienst wordt verbruikt.

Denk bijvoorbeeld aan een consument die een nieuwe eettafel wil kopen. Hij gaat naar een plaatselijke meubelzaak en koopt een tafel voor $ 100. Omdat hij slechts één eetkamer heeft, zou hij geen tweede tafel voor $ 100 nodig hebben of willen kopen. Hij kan echter worden verleid om een ​​tweede tafel te kopen voor $ 50, omdat er ongelooflijke waarde is voor die prijs. Daarom daalt het marginale voordeel voor de consument van $ 100 tot $ 50 met de extra eenheid van de eettafel.

Laten we de twee samenbinden, laten we teruggaan naar ons voorbeeld voor het maken van widget. Stel dat een klant overweegt 10 widgets te kopen. Als het marginale voordeel van de aankoop van de 11e widget $ 3 is, en het widgetbedrijf bereid is de 11e widget te verkopen om het consumentenvoordeel te maximaliseren, zou de marginale omzet voor het bedrijf $ 3 zijn en het marginale voordeel voor de consument $ 3 .

Marginale analyse

Al deze berekeningen maken deel uit van een techniek die marginale analyse wordt genoemd, die inputs opsplitst in meetbare eenheden. Voor het eerst ontwikkeld door economen in de jaren 1870, werd het geleidelijk onderdeel van bedrijfsbeheer, vooral bij de toepassing van de kosten-batenmethode - de identificatie van wanneer de marginale opbrengsten groter zijn dan de marginale kosten, zoals we hierboven hebben uitgelegd. Volgens de kosten-batenanalyse moet een bedrijf de productie blijven verhogen totdat de marginale omzet gelijk is aan de marginale kosten.

Als de optimale output is waar het marginale voordeel gelijk is aan de marginale kosten, zijn alle andere kosten niet relevant. Marginale analyse vertelt managers dus ook wat ze niet moeten overwegen bij het nemen van beslissingen over de toewijzing van middelen in de toekomst: ze moeten de gemiddelde kosten, vaste kosten en verzonken kosten negeren.

Een speelgoedfabrikant zou bijvoorbeeld kunnen proberen de kosten van het produceren van één extra speelgoed te meten en te vergelijken met de verwachte inkomsten uit zijn verkoop. Stel dat het bedrijf gemiddeld $ 10 heeft gekost om speelgoed te maken. De gemiddelde verkoopprijs over dezelfde periode is $ 15. Dit betekent echter niet noodzakelijk dat er meer speelgoed moet worden vervaardigd. Als eerder 1.000 speelgoed werd vervaardigd, zou het bedrijf alleen rekening moeten houden met de kosten en baten van het 1.001 speelgoed. Als het $ 12, 50 kost om het 1.001 speelgoed te maken, maar het alleen voor $ 12.49 zal verkopen, zou het bedrijf de productie moeten stoppen met 1.000.

Het komt neer op

Productiebedrijven bewaken de marginale productiekosten en de marginale inkomsten om het ideale productieniveau te bepalen. De marginale productiekosten worden berekend wanneer de productiviteit verandert. Hierdoor kunnen bedrijven een winstmarge bepalen en plannen maken om concurrerender te worden om de winstgevendheid te verbeteren.

De beste ondernemers en bedrijfsleiders begrijpen, anticiperen op en reageren snel op veranderingen in de marginale opbrengsten en kosten. Dit is een belangrijk onderdeel in corporate governance en inkomstencyclusbeheer.