Onderlinge versus aandelenverzekeringsmaatschappijen: wat is het verschil?

Verzekeringsmaatschappijen worden geclassificeerd als aandelen of onderling afhankelijk van de eigendomsstructuur van de organisatie. Er zijn ook enkele uitzonderingen, zoals Blue Cross / Blue Shield en broederlijke groepen die nog een andere structuur hebben. Toch zijn aandelen- en onderlinge maatschappijen verreweg de meest gangbare manieren waarop verzekeringsmaatschappijen zichzelf organiseren.

Wereldwijd zijn er meer onderlinge verzekeringsmaatschappijen, maar in de VS zijn aandelenverzekeringsmaatschappijen groter dan de onderlinge verzekeraars.

Bij het selecteren van een verzekeringsmaatschappij moet u rekening houden met verschillende factoren, waaronder:

• Is het bedrijf aandelen of wederzijds?
• Wat zijn de ratings van het bedrijf van onafhankelijke bureaus zoals Moody's, AM Best of Fitch?
• Groeit het overschot van het bedrijf en heeft het voldoende kapitaal om concurrerend te zijn?
• Wat is de premium persistentie van het bedrijf? (Dit is een maatstaf voor hoeveel verzekeringnemers hun dekking verlengen, wat een indicatie is van klanttevredenheid over de service en producten van het bedrijf.)

Leer hoe aandelen- en onderlinge verzekeringsmaatschappijen verschillen en welk type u moet overwegen bij het kopen van een polis.

Belangrijkste leerpunten

• Verzekeringsmaatschappijen zijn meestal georganiseerd als een aandelenvennootschap of een onderlinge onderneming.
• In een onderlinge onderneming zijn polishouders mede-eigenaar van de onderneming en genieten zij dividendinkomsten op basis van bedrijfswinsten.
• In een aandelenvennootschap zijn externe aandeelhouders de mede-eigenaars van het bedrijf en hebben polishouders geen recht op dividenden.
• Demutualisatie is het proces waarbij een onderlinge verzekeraar een naamloze vennootschap wordt. Dit wordt gedaan om toegang te krijgen tot kapitaal om sneller uit te breiden en de winstgevendheid te vergroten.

Stock verzekeringsmaatschappijen

Een aandelenverzekeringsmaatschappij is een onderneming die eigendom is van haar aandeelhouders of aandeelhouders, en het doel is om winst voor hen te maken. Verzekeringnemers delen niet rechtstreeks in de winst of het verlies van het bedrijf. Om als aandelenvennootschap te kunnen opereren, moet een verzekeraar een minimum aan kapitaal en een overschot bij de hand hebben voordat hij goedkeuring krijgt van de toezichthouders van de staat. Aan andere vereisten moet ook worden voldaan als de aandelen van het bedrijf openbaar worden verhandeld.

Sommige bekende Amerikaanse aandelenverzekeraars zijn Allstate, MetLife en Prudential.

Wederzijdse verzekeringsmaatschappijen

Het idee van wederzijdse verzekering dateert uit de jaren 1600 in Engeland. De eerste succesvolle onderlinge verzekeringsmaatschappij in de VS - het Philadelphia Contributionhip for the Insurance of Houses from Loss by Fire - werd in 1752 opgericht door Benjamin Franklin en is nog steeds actief.

Onderlinge ondernemingen worden vaak gevormd om een ​​onvervulde of unieke behoefte aan verzekeringen te vervullen. Ze variëren in grootte van kleine lokale providers tot nationale en internationale verzekeraars. Sommige bedrijven bieden meerdere dekkingslijnen, waaronder onroerend goed en slachtoffer, leven en gezondheid, terwijl anderen zich richten op gespecialiseerde markten. Onderlinge ondernemingen omvatten vijf van de grootste schadeverzekeraars voor onroerend goed en ongevallen die ongeveer 25% van de Amerikaanse markt uitmaken.

Een onderlinge verzekeringsmaatschappij is een onderneming die uitsluitend in handen is van de polishouders die "contractuele schuldeisers" zijn met stemrecht in de raad van bestuur. Over het algemeen worden bedrijven beheerd en worden activa (verzekeringsreserves, surplus, noodfondsen, dividenden) aangehouden voor het voordeel en de bescherming van de polishouders en hun begunstigden.

Het management en de raad van bestuur bepalen welk bedrag aan bedrijfsinkomsten elk jaar als dividend aan de polishouders wordt uitgekeerd. Hoewel niet gegarandeerd, zijn er bedrijven die elk jaar een dividend uitkeren, zelfs in moeilijke economische tijden. Grote onderlinge verzekeraars in de VS zijn onder andere Northwestern Mutual, Guardian Life, Penn Mutual en Mutual of Omaha.

Belangrijkste verschillen

Net als beursvennootschappen moeten onderlinge maatschappijen zich houden aan de voorschriften van de staatsverzekering en worden zij gedekt door staatsgarantiefondsen in geval van insolventie. Veel mensen zijn echter van mening dat onderlinge verzekeraars een betere keuze zijn, omdat de prioriteit van het bedrijf is om de verzekeringnemers die het bedrijf bezitten te dienen. Bij een onderlinge onderneming hebben ze het gevoel dat er geen conflict is tussen de financiële eisen van beleggers op de korte termijn en de belangen van polishouders op de lange termijn.

Hoewel verzekeraars van onderlinge verzekeringen het recht hebben om te stemmen op het management van het bedrijf, doen veel mensen dat niet, en de gemiddelde verzekeringnemer weet echt niet wat logisch is voor het bedrijf. Verzekeringnemers hebben ook minder invloed dan institutionele beleggers, die aanzienlijk eigendom in een bedrijf kunnen opbouwen.

Soms kan druk van beleggers een goede zaak zijn, waardoor het management wordt gedwongen uitgaven te rechtvaardigen, wijzigingen aan te brengen en een concurrentiepositie in de markt te handhaven. De krant Boston Globe heeft verhelderende onderzoeken uitgevoerd waarin vraagtekens werden geplaatst bij beloning van bestuurders en bestedingspraktijken bij Mass Mutual en Liberty Mutual, waaruit blijkt dat excessen voorkomen bij onderlinge bedrijven.

Eenmaal opgericht, zamelt een onderlinge verzekeringsmaatschappij kapitaal in door schulden uit te geven of te lenen van polishouders. De schuld moet worden terugbetaald uit de bedrijfswinst. Bedrijfswinsten zijn ook nodig om toekomstige groei te helpen financieren, een reserve aan te houden tegen toekomstige verplichtingen, rentetarieven of premies te compenseren en industriële ratings te behouden, naast andere behoeften. Beursvennootschappen hebben meer flexibiliteit en een betere toegang tot kapitaal. Ze kunnen geld inzamelen door schulden te verkopen en extra aandelen uit te geven.

demutualisering

Veel onderlinge verzekeraars zijn in de loop der jaren gedemutualiseerd, waaronder twee grote verzekeraars - MetLife en Prudential. Demutualisatie is het proces waarbij polishouders aandeelhouder worden en de aandelen van het bedrijf op een openbare effectenbeurs beginnen te handelen. Door een beursvennootschap te worden, kunnen verzekeraars waarde ontsluiten en toegang krijgen tot kapitaal, wat een snellere groei mogelijk maakt door hun binnenlandse en internationale markten uit te breiden.

Het komt neer op

Beleggers houden zich bezig met winst en dividenden. Klanten houden zich bezig met kosten, service en dekking. Het perfecte model zou een verzekeringsmaatschappij zijn die aan beide behoeften zou kunnen voldoen. Helaas bestaat dat bedrijf niet.

Sommige bedrijven promoten de voordelen van het bezitten van een polis bij een onderlinge verzekeraar, en andere richten zich op de kosten van dekking en hoe u geld kunt besparen. Een mogelijke manier om met dit dilemma om te gaan, is gebaseerd op het soort verzekering dat u koopt. Beleid dat jaarlijks wordt verlengd, zoals een auto- of huiseigenaarsverzekering, is eenvoudig tussen bedrijven te wisselen als u ongelukkig wordt, dus een aandelenverzekeringsmaatschappij kan voor dit soort dekking zinvol zijn. Voor een dekking op langere termijn zoals levens-, arbeidsongeschiktheids- of langdurige zorgverzekering, wilt u misschien een meer servicegericht bedrijf kiezen, dat waarschijnlijk een onderlinge verzekeringsmaatschappij zou zijn.