Niet-selectieve bijdrage
Niet-selectieve bijdragen zijn fondsen die werkgevers kiezen om te richten op door hun werkgever gesponsorde pensioenregelingen, ongeacht of werknemers hun eigen bijdragen leveren. Deze bijdragen komen rechtstreeks van de werkgever en worden niet in mindering gebracht op de salarissen van de werknemers.
Dit onderscheid scheidt een niet-selectieve bijdrage van een passende bijdrage, die een werkgever maakt, afhankelijk van hoeveel geld wordt ingehouden op het salaris van een werknemer en naar zijn door de werkgever gesponsorde pensioenplan wordt geleid.
Niet-selectieve bijdrage verklaard
Niet-selectieve bijdragen kunnen variëren. Een bedrijf kan er bijvoorbeeld voor kiezen om 30% van het salaris van elke werknemer bij te dragen aan zijn door de werkgever gesponsorde pensioenregeling. Dit betekent dat de werkgever 30 cent bijdraagt voor elke dollar die een werknemer verdient op zijn individuele rekening. Werkgevers zijn vrij om deze tarieven te wijzigen als zij dat nodig achten voor hun organisaties. Niet-selectieve bijdragen kunnen echter de jaarlijkse contributielimieten niet overschrijden die door de IRS zijn vastgesteld.
Voordelen van het leveren van niet-selectieve bijdragen
Niet-selectieve bijdragen zijn aftrekbaar van de belasting en kunnen meer werknemers aanmoedigen om deel te nemen aan het pensioenplan van het bedrijf. De beslissing om volledig toegerekende niet-selectieve bijdragen aan te bieden, kan pensioenregelingen ook Safe Harbor-bescherming bieden, wat plannen vrijstelt van door de overheid opgelegde non-discriminatie testen.
De IRS beheert deze tests om ervoor te zorgen dat de plannen zijn ontworpen om alle werknemers ten goede te komen in plaats van de voorkeur te geven aan zeer gecompenseerde. Het leveren van niet-selectieve bijdragen kan werkgevers helpen dit doel te bereiken en tegelijkertijd te voldoen aan de overheidsregels.
Om de veilige haven van de IRS te krijgen, moeten de niet-selectieve bijdragen van werkgevers minstens 3% bedragen. Voor het einde van het planjaar kan een bedrijf besluiten om Safe Harbor-voorzieningen te kiezen, zoals het leveren van niet-selectieve bijdragen voor het volgende jaar. Ze kunnen ook besluiten om Safe Harbor-voorzieningen te kiezen voor het jaar 30 tot 90 dagen voorafgaand aan het einde van dat jaar.
Uitdagingen om niet-selectieve bijdragen te leveren
Het aanbieden van niet-selectieve bijdragen zou extra administratieve kosten met zich meebrengen en is mogelijk niet voor alle werkgevers haalbaar. Het leveren van niet-selectieve bijdragen betekent ook dat geld wordt gestort in standaardfondsen voor werknemers die zich niet handmatig inschrijven voor een plan en een fonds selecteren of bijdragen leveren. Als sponsors van het fiduciaire plan zouden werkgevers de nodige zorgvuldigheid moeten betrachten bij het selecteren van deze fondsen.
Om dit eenvoudiger te maken, schetste de Pensioenbeschermingswet van 2006 Qualified Default Investment Alternatives (QDIA) s en hoe werkgevers werknemers kunnen inschrijven voor deze fondsen terwijl ze Safe Harbor-bescherming krijgen. QDIA's worden gedefinieerd als Target-Date Funds (TDF's) of lifecycle-fondsen, evenwichtige fondsen en professioneel beheerde accounts. In 2013 heeft het ministerie van Arbeid richtlijnen uitgegeven voor het kiezen van de juiste TDF voor deelnemers.
Een TDF moet echter niet worden beschouwd als een definitieve optie die aan de behoeften van alle werknemers zou voldoen. Werkgevers moeten nog steeds goed naar hun personeel kijken om de juiste fondsen in het planmenu en QDIA's te bepalen om te voldoen aan de overheidsvoorschriften en om werknemers te helpen een comfortabel pensioen te garanderen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.