Noord-Koreaanse versus Zuid-Koreaanse economieën: wat is het verschil?

Hoewel ze misschien een grens delen en ooit verenigd waren, is er een groot verschil tussen de economieën van Noord- en Zuid-Korea. Noord-Korea opereert onder een commando-economie, terwijl zijn buurland in het zuiden een gemengde economie is, die principes van de vrije markt combineert met centrale planning door de overheid.

De voormalige Amerikaanse president Bill Clinton beschreef de Koreaanse gedemilitariseerde zone (DMZ) als 'de engste plek op aarde'. De DMZ is een strook van vier kilometer die het Koreaanse schiereiland bijna in de helft snijdt langs de 38e breedtegraad. Het is de meest opvallende kloof tussen Noord- en Zuid-Korea die bestaat sinds een wapenstilstand een einde maakte aan de Koreaanse oorlog in 1953. Nu, meer dan 65 jaar later, de Democratische Volksrepubliek Korea (DVK) - de officiële naam van Noord Korea - en de Democratische Republiek Korea (Zuid-Korea) zijn zo uiteengevallen dat het moeilijk te geloven is dat ze ooit één land waren.

Noord-Koreaanse economie

Noord-Korea is een communistisch land onder leiding van de dynastiepolitiek. Het is tegenwoordig een van de meest geïsoleerde economieën ter wereld. Vaak bestempeld als een niet-hervormde dictatoriale economie, opereert het onder een strak gecontroleerd commando of geplande economie.

Onder een commando-economie beheerst het leiderschap van Noord-Korea alle aspecten van de productie, waarbij de overheid beslissingen neemt over haar economische ontwikkeling. Deze economieën hebben doorgaans grote overschotten en tekorten, omdat degenen die economische beslissingen nemen, niet noodzakelijk een goed inzicht hebben in de behoeften van de algemene bevolking.

Noord-Koreaanse doctrines van juche (zelfredzaamheid) en songun (eerst militair) hebben een repressieve sfeer in de staat gecreëerd. Middelen voor investeringen, consumptie en economische groei zijn moeilijk te verkrijgen, omdat het land zich concentreert op financiering voor zijn militaire en nucleaire programma's.

Het land plaatst zijn nucleaire ambitie ten aanzien van economische ontwikkeling en heeft ook te maken gekregen met sancties van de VS en de Europese Unie. De staat ontvangt hulp en assistentie van internationale organisaties zoals de Verenigde Naties, samen met een handvol landen. De Noord-Koreaanse economie vertrouwt voor economische en diplomatieke steun sterk op zijn bondgenootland China. Deze afhankelijkheid maakt het Noord-Koreaanse beleid van juche onmogelijk.

De economische groei van het land was fragiel, behalve tijdens een korte fase in de jaren zestig. Noord-Korea werd in de jaren negentig geconfronteerd met zijn ergste nachtmerrie, omdat de regio werd getroffen door een reeks natuurrampen die de economische groei tien jaar lang negatief hielden. Naarmate de economische alliantie Sino-DVK sterker werd, begon het land geleidelijk speciale economische zones (SEZ's) te ontwikkelen om investeringen in de regio te bevorderen.

Ondanks stappen om de economie te moderniseren onder leiding van Kim Jong-un, heeft het land nog een weg te gaan. In 2016 probeerde het land de groei te stimuleren door productie- en bouwprojecten te verhogen. Maar vanwege de controle die de regering heeft over de economie, is het onwaarschijnlijk dat het land zijn groeidoelstellingen kan bereiken.

Bovendien zijn de economische gegevens die door Noord-Korea zijn vrijgegeven niet betrouwbaar, omdat het land er vaak van wordt beschuldigd zijn gegevens te hebben opgeblazen en de meerderheid die beschikbaar is, vaak verouderd is. De meest recente gegevens voor het bruto binnenlands product (bbp) van Noord-Korea zijn schattingen uit 2015, volgens het CIA Factbook, dat naar verluidt $ 40 miljard was.

Hoewel Noord-Korea misschien niet economisch geavanceerd is, heeft het toch tal van onontgonnen natuurlijke hulpbronnen, die naar schatting triljoenen dollars waard zijn. Dit is een reden waarom landen als China en Rusland enthousiast zijn over investeringen in Noord-Korea.

Zuid-Koreaanse economie

Het 'wonder van de Han-rivier', zoals de economische groei van Zuid-Korea in de volksmond wordt genoemd, heeft een natie die ooit werd getroffen door politieke chaos en armoede omgevormd tot een 'biljoen dollar club'-economie. De economie wordt gekenmerkt als een gemengde economie, met een combinatie van particuliere vrijheid en centrale planning door de overheid.

Zuid-Korea werd in 1996 onderdeel van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), die zijn ontwikkeling markeerde tot een rijke, geïndustrialiseerde natie. In 2004 werd het lid van de elite club van triljoen dollar-economieën en vandaag is het de 11e grootste economie ter wereld in termen van BBP.

Er is een hernieuwd gevoel van consumentenvertrouwen in het land, deels vanwege de verkiezing van president Moon Jae-in in 2017. Hij voerde inspanningen in om de lonen en overheidsuitgaven te verhogen, wat leidde tot een stijging van de export.

De economie van Zuid-Korea heeft vele malen die van zijn buurland in het noorden overtroffen. Het BBP van Noord-Korea werd geschat op $ 40 miljard in 2015, terwijl dat van Zuid-Korea $ 1, 92 biljoen bedroeg voor dezelfde periode. Het BBP van Zuid-Korea per hoofd van de bevolking in 2015 werd geschat op $ 37.600, terwijl dat van Noord-Korea $ 1.700 bedroeg. Het handelsvolume van Zuid-Korea bedroeg in 2013 een gigantische $ 1, 07 biljoen. Ter vergelijking: Noord-Korea rapporteerde een relatief minuscule $ 7, 3 miljard. Alle cijfers komen uit het CIA Factbook.

Terwijl Noord-Korea een enorm handelstekort vertoont, speelt export (goederen en diensten) een belangrijke rol in het groeiverhaal van Zuid-Korea.

Volgens gegevens van de Wereldbank was de uitvoer van goederen en diensten goed voor 43, 09 procent procent van het bbp in 2017. De Wereldbank had voor dezelfde periode geen gegevens uit Noord-Korea gerapporteerd. De sectorale bijdrage aan het bbp in 2017 door landbouw, industrie en diensten werd geschat op 22, 5 procent, 47, 6 procent en 29, 9 procent, respectievelijk in Noord-Korea en 2, 2 procent, 39, 3 procent en 58, 3 procent in Zuid-Korea, volgens de CIA Factbook.

Enkele bekende Zuid-Koreaanse merken zijn Samsung Electronics, HK Hynix, Samsung Life Insurance, LG Chem, Hyundai Mobis, Kia Motors, POSCO, Hyundai Heavy Industries, Shinham Financial Group en Hyundai Motors.

De groei voor het land zal naar verwachting echter vertragen - iets wat de meeste geavanceerde economieën verwachten. Volgens het CIA Factbook zal de groei na 2018 naar verwachting tussen de 2 en 3 procent per jaar liggen. Het land zal ook te maken krijgen met andere sociaaleconomische problemen, waaronder jeugdwerkloosheid, armoede onder de vergrijzende bevolking en lage productiviteit.

Belangrijkste leerpunten

• Noord-Korea opereert onder een strak gecontroleerd bevel of een geplande economie, die vaak een niet-hervormde dictatoriale economie wordt genoemd.
• Zuid-Korea, een gemengde economie, is aanzienlijk gegroeid en staat daarmee in de top 20 van landen met het BBP ter wereld.
• Economen vinden het moeilijk om de Noord-Koreaanse economie te analyseren omdat gegevens onbetrouwbaar of verouderd zijn.
• Hoewel Zuid-Korea stappen heeft ondernomen om het consumentenvertrouwen en de export te vergroten, wordt verwacht dat dit in de toekomst zal vertragen.