De pioniers van technische analyse

Of u zich nu als technisch analist beschouwt of niet, er zijn maar weinig beleggingstechnieken die op zijn minst een knipoog geven naar de technische kant van beleggen. Sommige beleggingsstijlen gebruiken niets anders dan technische analyse, waarbij hun beoefenaars vaak beweren dat ze niets weten van aandelenfundamentals omdat ze alleen in de grafieken nodig hebben. Dit segment van beleggen is niet uit het niets voortgekomen. In dit artikel zullen we kijken naar de mannen die pionierden op het gebied van technische analyse. (Zie ook: Technische analyse .)

Alle dingen vloeien voort uit Dow

Charles Dow neemt een enorme plaats in in de geschiedenis van de financiën. Hij richtte The Wall Street Journal op - de benchmark waarmee alle financiële documenten worden gemeten - en, wat nog belangrijker is voor ons doel, creëerde hij de Dow Jones Industrial Index. Hiermee opende Dow de deur naar technische analyse. Dow registreerde de hoogte- en dieptepunten van zijn gemiddelde dagelijkse, wekelijkse en maandelijkse, correlerend de patronen met de eb en vloed van de markt. Hij zou dan artikelen schrijven, altijd achteraf, en erop wijzen hoe bepaalde patronen eerdere marktgebeurtenissen verklaarden en voorspelden.

Dow kan echter niet alle - of zelfs een meerderheid van - de eer opeisen voor de theorie die zijn naam draagt. Dow-theorie zou alleen als een bevestiging achteraf van losse opdrachtgevers hebben gehandeld als William P. Hamilton er niet was geweest. (Zie ook: Giants of Finance: Charles Dow .)

First One Into the Water: William P. Hamilton

Dow-theorie was een verzameling markttendensen die sterk verband hielden met oceanische metaforen. De fundamentele langetermijntrend van vier of meer jaar was het tij van de markt - stijgend (bullish) of dalend (bearish). Dit werd gevolgd door kortere golven die tussen een week en een maand duurden. En tot slot waren er de spatten en kleine rimpelingen van woelig water onbeduidende dagelijkse schommelingen.

Hamilton gebruikte deze maatregelen naast een paar regels - zoals het spoorweggemiddelde en het industriële gemiddelde dat elkaars richting bevestigde - om bull- en bear-markten met lovenswaardige nauwkeurigheid op te roepen. Hoewel hij de crash van 1929 te vroeg noemde (1927, 1928), deed hij een laatste beroep op 21 oktober 1929, drie dagen voor de crash en slechts enkele weken voor zijn dood op 63-jarige leeftijd.

De beoefenaar: Robert Rhea

Robert Rhea nam Dow-theorie en veranderde het in een praktische indicator om lang of kort op de markt te gaan. Hij schreef letterlijk het boek over het onderwerp: "The Dow Theory" (1932). Rhea was succesvol in het gebruiken van de theorie om tops en bottoms te bellen - en kon genoeg profiteren van die oproepen. Al snel na het beheersen van Dow Theory hoefde Rhea zijn kennis niet in te ruilen. Hij hoefde het alleen maar op te schrijven.

Na het noemen van de bodem van de markt in 1932 en een top in 1937, bracht het fortuin van abonnees op Rhea's investeringsbrief, Dow Theory Comments, duizenden meer abonnees. Net als bij Hamilton was het leven van Rhea als marktvoorspeller echter kort - hij stierf in 1939. (Zie ook: Dow Theory Tutorial. )

The Wizard: Edson Gould

Misschien was de meest accurate voorspeller met het langste trackrecord, Edson Gould, nog steeds bellen tot 1983 op 81-jarige leeftijd. Gould verdiende het grootste deel van zijn geld door het schrijven van nieuwsbrieven in plaats van te investeren, en verkocht abonnementen voor $ 500 in 1930. Hij ving alle belangrijke stieren- en berenmarktpunten, waarbij verschillende griezelig nauwkeurige voorspellingen worden gedaan, zoals de Dow die 400 punten stijgt in een 20-jarige bullmarkt, dat de Dow in 1973 de top van 1.040 zou bereiken, enzovoort.

Had grafieken, marktpsychologie en indicatoren gebruikt, waaronder de Senti-Meter - de DJIA gedeeld door de dividenden per aandeel van de bedrijven. Gould was zo goed in zijn handel dat hij nauwkeurige oproepen bleef doen vanuit het graf. Gould stierf in 1987, maar in 1991 raakte de Dow 3.000, zoals hij had voorspeld. Ten tijde van zijn voorspelling in 1979 moest de Dow nog 1.000 breken.

[Het werk van deze pioniers vormde de basis voor een enorm scala aan technische hulpmiddelen die vandaag door handelaren worden gebruikt om winstgevende handelsstrategieën te ontwikkelen. Bekijk voor meer informatie de cursus Technische analyse op de Investopedia Academy, die interactieve inhoud en praktijkvoorbeelden bevat om uw handelsvaardigheden te verbeteren.]

De chartist: John Magee

John Magee schreef de bijbel van technische analyse, "Technical Analysis of Stock Trends" (1948). Magee was een van de eersten die uitsluitend handelde op de aandelenkoers en het patroon ervan op de historische kaarten. Magee bracht alles in kaart: individuele aandelen, gemiddelden, handelsvolumes - eigenlijk alles dat in kaart kon worden gebracht. Vervolgens goot hij over deze kaarten om brede patronen en specifieke vormen te identificeren, zoals zwakke driehoeken, vlaggen, lichamen, schouders enzovoort.

Helaas voor Magee was hij in het begin beter in het verzorgen van zijn klanten dan zijn eigen portfolio, vaak uitverkocht in zijn eigen portfolio op basis van onderbuikgevoelens ondanks sterke houdingssignalen uit zijn hitlijsten. Vanaf zijn 40e tot zijn dood op 86 was Magee echter een van de meest gedisciplineerde technische analisten die weigerden om zelfs maar een huidige krant te lezen, anders zou dit de signalen van zijn kaarten verstoren. (Zie voor meer informatie: Diagrampatronen analyseren .)

De omissies

Er is ongetwijfeld enige controverse met een lijst als deze. Waar is de beruchte Jesse Livermore, de handelaar wiens buik een beroep doet op prijsvinkjes zijn misschien wel de eerste succesvolle technische transacties? Hoe zit het met RN Elliott? Hoe zit het met WD Gann?

Nou, Livermore deed weinig op het gebied van theoretiseren en stierf brak. Elliott paste technische analyse aan met zijn eigen hypothese, maar zijn theorieën zijn moeilijk te testen en nog moeilijker om te verhandelen - er is iets van mystiek bovenop gestapeld. Evenzo zijn de lijnen van Gann, hoewel ze schijnbaar nuttig zijn in concept, zo gevoelig voor fouten dat hun bruikbaarheid twijfelachtig is. Van beide mannen werd beweerd dat ze fortuinen hadden verdiend die handelden in hun theorieën, maar er is geen solide record om dat te ondersteunen, net zoals voor Livermore. Er is zeker ook geen landgoed van meerdere miljoenen achtergelaten.

Het komt neer op

Dow, Hamilton, Rhea, Gould en Magee zijn op het hoofdtraject van technische analyse, die elk de theorie en praktijk een beetje verder voeren. Er zijn natuurlijk veel vertakkende zijpaden die, hoewel interessante omwegen, deze hoofdstuw niet hebben bevorderd. Telkens wanneer een belegger - fundamenteel of technisch - het heeft over laag komen of instap- en uitstappunten uitkiezen, brengen ze hulde aan deze mannen en de technieken waarvoor ze de basis hebben gelegd. (Zie ook: Inleiding tot soorten handel: technische handelaren .)