Reservevereisten
Reservevereisten zijn de hoeveelheid contanten die banken moeten hebben, in hun kluizen of bij de dichtstbijzijnde Federal Reserve-bank, in overeenstemming met deposito's van hun klanten. De reservevereisten zijn vastgesteld door de raad van bestuur van de Fed en vormen een van de drie belangrijkste instrumenten van het monetaire beleid - de andere twee instrumenten zijn open-markttransacties en de disconteringsvoet.
Belangrijkste leerpunten
- Reservevereisten zijn de hoeveelheid fondsen die een bank in reserve houdt om ervoor te zorgen dat zij in staat is om aan verplichtingen te voldoen in geval van plotselinge opnames.
- Reserve-eisen zijn een hulpmiddel dat door de Federal Reserve wordt gebruikt om de geldhoeveelheid in de economie te vergroten of te verkleinen en de rentetarieven te beïnvloeden.
Basisprincipes van reservevereisten
Banken lenen fondsen aan klanten op basis van een fractie van het geld dat ze bij de hand hebben. De overheid stelt één eis aan hen in ruil voor deze mogelijkheid: houd een bepaalde hoeveelheid stortingen bij de hand om mogelijke opnames te dekken. Dit bedrag wordt de reserveverplichting genoemd en het is de koers die banken in reserve moeten houden en niet mogen lenen.
De raad van bestuur van de Federal Reserve stelt de vereiste en de rentebanken die betaald worden op overtollige reserves. De Financial Services Regulatory Relief Act van 2006 gaf de Federal Reserve het recht om rente te betalen over overtollige reserves. De effectieve datum waarop banken begonnen met het ontvangen van betaalde rente was 1 oktober 2008. Deze rentevoet wordt de rentevoet op overtollige reserves genoemd en dient als een proxy voor de federale fondsenrente.
Drempels voor reserveverplichtingen
Op grond van de Garn-St Germain Depository Institutions Act van 1982 kunnen sommige banken worden vrijgesteld van de verplichte regel. Momenteel is de drempel voor vrijstellingen vastgesteld op $ 2 miljoen, wat betekent dat de eerste $ 2 miljoen aan te reserveren verplichtingen niet onderworpen zijn aan regels voor reserveverplichtingen. De drempel wordt elk jaar aangepast zoals bepaald door een berekening voorzien in de wet. Vanaf 1 januari 2018 hebben banken met deposito's van minder dan $ 16 miljoen geen reservevereiste. Banken met tussen $ 16 miljoen en $ 122, 3 miljoen aan deposito's hebben een reserveverplichting van 3%, en banken met meer dan $ 122, 3 miljoen aan deposito's hebben een reserveverplichting van 10%. Niet-persoonlijke termijndeposito's en eurovaluta-verplichtingen hebben sinds december 1990 een reserveverhouding van nul.
De reserveverplichting is een ander hulpmiddel waarover de Fed beschikt om de liquiditeit in het financiële stelsel te beheersen. Door de reserveverplichting te verminderen, voert de Fed een expansief monetair beleid, en omgekeerd voert het, wanneer het de eis verhoogt, een tegenstrijdig monetair beleid. Deze actie vermindert de liquiditeit en veroorzaakt een afkoeling in de economie.
Geschiedenis van reserveringsvereisten
De praktijk van het aanhouden van reserves begon bij de eerste handelsbanken in de vroege 19e eeuw. Elke bank had zijn eigen bankbiljet dat alleen binnen het geografische werkgebied werd gebruikt. Het omwisselen naar een ander bankbiljet in een andere regio was duur en riskant vanwege een gebrek aan informatie over fondsen bij de andere bank. Om dit probleem te verhelpen, regelden banken in New York en New Jersey voor vrijwillige aflossing bij elkaars filialen op voorwaarde dat de uitgevende bank en de afnemende bank beiden een overeengekomen deposito van goud of het equivalent daarvan handhaafden. Vervolgens legde de National Bank Act van 1863 25 procent reservevereisten op voor banken die onder haar hoede waren. Die vereisten en een belasting op staatsbankbiljetten in 1865 zorgden ervoor dat nationale bankbiljetten andere valuta's vervingen als ruilmiddel. Oprichting van de Federal Reserve en haar samenstellende banken in 1913 als laatste geldschieter elimineerde de risico's en kosten die nodig zijn voor het aanhouden van reserves en elimineerden de reserveverplichtingen van hun eerdere hoge niveaus. Zo werden de reserveverplichtingen voor drie soorten banken onder de Federal Reserve in 1917 vastgesteld op 13 procent, 10 procent en 7 procent.
Reservevereisten versus kapitaalvereisten
Sommige landen hebben geen reservevereisten. Deze landen omvatten Canada, het Verenigd Koninkrijk, Nieuw-Zeeland, Australië, Zweden en Hong Kong. Geld kan niet onbeperkt worden gecreëerd, maar in plaats daarvan moeten sommige van deze landen voldoen aan kapitaalvereisten, wat de hoeveelheid kapitaal is die een bank of financiële instelling moet hebben zoals vereist door haar financiële toezichthouder.
Voorbeeld reserveverplichting
Stel bijvoorbeeld dat een bank $ 200 miljoen aan deposito's heeft en verplicht is om 10% aan te houden. De bank mag nu $ 180 miljoen uitlenen, wat het bankkrediet drastisch verhoogt. Naast een buffer tegen bankruns en een laag liquiditeit, worden reserveverplichtingen ook gebruikt als een monetair instrument door de Federal Reserve. Door de reserveverplichting te verhogen, haalt de Federal Reserve in wezen geld uit de geldhoeveelheid en verhoogt de kredietkosten. Het verlagen van de reserveverplichting pompt geld in de economie door banken overtollige reserves te geven, wat de expansie voor bankkrediet bevordert en de tarieven verlaagt.