Werkeloosheidsverzekering
Werkloosheidsverzekering is een verzekering waarbij mensen een uitkering kunnen krijgen als ze hun baan foutloos hebben verloren en aan andere criteria voldoen. Werknemers die vrijwillig hun dienstverband beëindigen en zelfstandigen komen niet in aanmerking voor een werkloosheidsverzekering en moeten persoonlijke middelen gebruiken om situaties te dekken waarin geen werk beschikbaar is. Regeringen van de staat betalen een werkloosheidsverzekering uit een fonds van werkloosheidsheffingen geïnd bij werkgevers.
Werkloosheidsverzekering verklaard
Het werkloosheidsinitiatief is een gezamenlijk programma tussen afzonderlijke deelstaten en de federale overheid. Werkloosheidsverzekering biedt geldbedragen aan werkloze werknemers die actief werk zoeken. Compensatie voor in aanmerking komende, werkloze werknemers is via de Federale Werkloosheidsbelastingwet (FUTA) samen met arbeidsbureaus.
Elke staat heeft een werkloosheidsverzekeringsprogramma, maar alle staten moeten specifieke richtlijnen volgen die zijn vastgelegd in de federale wet. Volgens de federale wet zijn werkloosheidsuitkeringen over de hele linie relatief alomtegenwoordig. Het Amerikaanse ministerie van Arbeid houdt toezicht op het programma en zorgt voor naleving binnen elke staat.
Werknemers die aan specifieke deelnamevereisten voldoen, kunnen tot 26 weken per jaar een uitkering ontvangen. Het weekgeld is bedoeld om gemiddeld de helft van het normale loon van de werknemer te vervangen. Staten financieren werkloosheidsverzekering met behulp van belastingen geheven op werkgevers. Het merendeel van de werkgevers betaalt FUTA-belasting voor zowel de federale als de nationale werkloosheid. Bedrijven met de status 501 (c) 3 betalen geen FUTA-belasting. Drie staten vereisen ook minimale werknemersbijdragen aan het staatswerkloosheidsfonds.
Werklozen die na een periode van 26 weken geen werk vinden, kunnen in aanmerking komen voor een uitgebreid uitkeringsprogramma als dit beschikbaar is. Uitgebreide uitkeringen geven werkloze werknemers een extra werkloosheidsuitkering van 13 tot 20 weken. De beschikbaarheid van uitgebreide uitkeringen zal afhangen van de algemene werkloosheidssituatie van een staat.
Subsidiabiliteits- en claimvereisten voor werkloosheidsverzekering
Er zijn twee primaire vereisten waaraan een werkloze moet voldoen voor een werkloosheidsverzekering. Een werkloze moet de door de staat voorgeschreven drempels voor ofwel het verdiende loon of de gewerkte tijd in een aangegeven basisperiode halen. De staat moet ook bepalen dat de in aanmerking komende persoon buiten zijn schuld werkloos is. Een persoon kan een werkloosheidsverzekering aanvragen als hij aan deze twee voorwaarden voldoet.
Individuen dienen claims in in de staat waar ze hebben gewerkt. Een deelnemer kan claims indienen per telefoon of op de website van de werkloosheidsverzekering. Na de eerste aanvraag duurt het twee tot drie weken voor de verwerking en goedkeuring van een claim.
Na goedkeuring van een claim moet de deelnemer wekelijkse of tweewekelijkse rapporten indienen die zijn tewerkstellingssituatie testen of bevestigen. Rapporten moeten worden ingediend om in aanmerking te komen voor uitkeringen.
Een werkloze werknemer kan een week lang geen werk weigeren en bij elke wekelijkse of tweewekelijkse claim moet hij alle inkomsten melden die hij heeft verdiend. Het te rapporteren inkomen omvat freelance werk of werk waarvoor ze contant werden betaald.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.